انتصابات وزیر جهاد کشاورزی در هفته‌های گذشته بیشتر شده و می توان مهمترین آن را انتصاب آقای کاظم خاوازی(وزیر دولت روحانی) به عنوان قائم مقام وزیر و معاون برنامه‌ریزی و امور اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی دانست، این انتصاب از چند نظر حایز اهمیت است.
نخست اینکه آقای نیکبخت وزیر جهاد کشاورزی با این انتصاب ثابت کرد، بخش کشاورزی از هرگونه سیاسی کاری به دور است، تحت تاثیر هیچ حزب و جناحی نیست و تنها به تکلیف خود یعنی تامین امنیت غذایی کشور، فکر می کند.
دوم اینکه؛ وزارت جهاد کشاورزی به دنبال شایسته سالاری است و در راس آنها تلاش می‌کند بدنه وزارتخانه را با افرادی که به علوم روزآمد کشاورزی مسلط هستند و در کنار آن تجربه عملی این علوم را دارند، تجهیز کند. آقای خاوازی با دکترای تخصصی کشاورزی سالهای 1399 و 1400 وزیر جهاد کشاورزی بود و سالها رئیس سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و نیز در پست های مختلف و حساس نزدیک به 30 سال در بخش کشاورزی خدمت کرده و مهمتر اینکه به اهل پژوهش و تحقیق معروف است.
آنطور که سازمان خواروبار جهانی ملل متحد اعلام کرده تامین غذا در جهان آینده تنها متکی به علم و تحقیق و پژوهش خواهد شد و تا سال 2050 بیش از 90 درصد غذا تنها از طریق پژوهش و تحقیقات میسر می‌شود، امکان توسعه افقی کشت به دلیل محدودیت منابع آب و خاک امکانپذیر نبوده و در این میان تنها بخش تحقیقات به کمک تامین غذای مردم خواهد آمد و از همین الان تمام دنیا باید در این حوزه کار کنند.
سوم اینکه قبول پست معاونت از سوی آقای خاوازی که زمانی خودش وزیر بوده نشان از روحیه جهادی ایشان است که فردی در این حد با مقبولیت بالا که آن زمان با 196 رای موافق و تنها با 15 رای مخالف از مجلس رای اعتماد گرفت و در بین کارمندان وزارتخانه هم کاملا فرد پذیرفته شده‌ای است می‌تواند این روحیه را در بدنه وزارتخانه جاری و ساری کند، کار جهادی خمیر مایه این وزارتخانه است و روحیه جهادی می‌تواند پیشران بخش کشاورزی باشد.
انتخاب خاوازی به این سمت در این برهه حساس که بخش کشاورزی بیش از هر زمانی به روزآمدی و نگاه علمی نیاز دارد را می‌توان بهترین انتخاب از سوی وزیر دانست او توشه علم و عملش کامل است و راه اجرایی را تا آخرین حدش یعنی وزارت پیموده است کوله بار گرانی دارد و بازگشتش به وزارتخانه را باید به فال نیک گرفت و از این انتخاب در مسیر تعالی بخش استفاده کرد.
یادداشت از: بهروز نوری
در پایان عنوان می‌شود که این موضوع نظر نگارنده متن است، تلاش می‌شود در آینده، این انتصاب از زوایای دیگر نیز بررسی شود.