سلامتی مردم ،قربانی تصمیمات اقتصادی !

پرداخت نقدی نمی تواند ضمانتی برای حفظ وضع موجود سرانه مصرف شیر باشد واین مبالغ صرف حل مشکلات روزمره خواهد شد .

1-   سلامتی گوهری است که ارزش آن برابر با تمام دارایی انسانهاست.اثبات این موضوع چندان سخت نیست.همه آدمهایی که می شناسید حاضرند در صورت بخطر افتادن سلامتی هر آنچه که دارند هزینه کنند تا این بزرگترین نعمت الهی را دوباره در آغوش کشند.
دولت ها هم در مقابل بیماران جامعه چنین می کنند وهمه امکاناتشان را بسیج می کنند تا قدری از آلام آنان را کاهش دهند.
         اما همه این اقدامات در نظام بیمار محور انجام می گیرد .جای تعجب است که علیرغم وقوف
        همگانی به اهمیت سلامت کمتر کسی حاضر است برای پیشگیری هزینه کند.گویا انسان سالم ارزشی ندارد،ولی وقتی بیمار شد ارزش پیدا می کند .
2-   در باب اهمیت شیر بسیار سخن گفته می شود .افرادی که اطلاعات علمی گسترده ای هم ندارند اعتقاد راسخ دارند که شیر غذایی است که هیچگاه نباید از سفره حذف شود .حداقل انتظار از افراد مطلع بویژه تصمیم سازان ، سیاستگذاران ، نمایندگان مجلس ودولت این است که علاوه بر اطلاعات عمومی ، اشراف به آمارهای کشوری در زمینه بیماریهای ناشی از کمبود مصرف شیر وهزینه های مترتب بر آن داشته باشند.
آمارهای 90 درصدی کمبود کلسیم در کشور ، شیوع پوکی استخوان در حداقل 30 درصد از زنان زیر 50 سال کشور ، در معرض شکستگی قرار داشتن دو میلیون خانم ایرانی ،ورود دانش آموزان به مدرسه با 7/5 دندان پوسیده ،مرگ ومیر 20 درصدی کسانی که دچار شکستگی ناشی از پوکی استخوان می شوند، زمینگیرشدن 50 درصد از همین افراد ، وجود حداقل 150 میلیون دندان پوسیده در دهان مردم ، از دست رفتن 36 هزار سال عمر مفید سالانه بخاطر عارضه پوکی استخوان بخشی از اطلاعاتی هستند که توسط دستگاه های مرتبط دولتی وسازمانهای مردم نهاد تهیه واز طریق رسانه ها در اختیار همگان قرار گرفته اند.
همه این مشکلات بدلیل عدم حضور کافی شیر در سبد غذایی مردم وبه سبب عدم دریافت کافی کلسیم اتفاق افتاده است .از سوی دیگر یافته های علمی می گویند میزان نیاز روزانه انسان به کلسیم آنقدر بالاست که از هیچ منبع دیگری جز شیر وفراورده های شیری قابل تامین نیست.
وقتی آمارهای مصیبت بار مذکور را در کنار این یافته علمی قرار می دهیم استنتاج منطقی این است که بکوشیم سیاست ها ، بوجه ریزیها وبرنامه ریزیها در جهت حمایت از مصرف شیر ، افزایش سرانه مصرف آن وکاهش درد ورنج ناشی از غیبت این معجزه الهی در سفره مردم ساماندهی شود.
3-   با کمال تاسف آنچه امروز در عرصه سیاستگذاریهای اقتصادی شاهدیم مسیری در جهت عکس منافع ملی را دنبال می کند .حذف تخصیص ارز مرجع برای واردات نهاده های دامی وکره زمزمه افزایش 30 درصدی بهای شیر خام را تیتر رسانه ها کرده است واین یعنی افزایش دوباره قیمت محصولات لبنی در سال جاری.
ظاهرا اقصاد دانانی که بر اجرای این طرح اصرار دارند با علم به اینکه افزایش قیمت شیر خام وفراورده های لبنی باعث کاهش بیشتر مصرف وخرید مردم خواهد شد مشکل عدم خرید شیر خام را پیش بینی کرده وبا آزاد کردن صادرت شیر خشک پیشاپیش به استقبال حل این مشکل رفته اند.
تا اینجای کار انشاءا... مشکلی برای دامداران وصنایع لبنی ایجاد نخواهد شد .تنها یک نکته ظریف می ماند که تکلیف مردم با بیماریهای ناشی از کمبود کلسیم وهزینه های سنگین مترتب بر آن چیست؟ شکی نیست که اجرای این سیاست ها بار اقتصادی سنگینی را از دوش دولت برمی دارد ، اما آیا گذاشتن بار سنگین هزینه های درمان بدوش ملت با آرمانهای مقدس انقلاب وشعارهای دولت محترم همخوانی دارد؟
4-   به این دو محاسبه ساده توجه کنید:
الف: وزیر سابق بهداشت درمان وآموزش پزشکی در اردیبهشت ماه امسال اعلام کرد سال گذشته 40 هزار میلیارد تومان صرف هزینه های درمان در کشور شده است که 25 هزار میلیارد تومان آن توسط مردم تقبل وپرداخت شده است .اگر تنها سهم مردم از هزینه های درمان دراین محاسبه وارد شود، نتیجه آن نشان می دهد مردم بیش از 61 درصد یارانه نقدی دریافتی را که باید صرف بهبود معیشت وارتقای رفاه آنان می شد را بعنوان هزینه ویزیت ودارو پرداخت کره اند.زیان ناشی از مدت زمانی که این افراد نیازمند استراحت بوده واز عرصه فعالیت های اقتصادی واجتماعی بدور بوده اند رانیز محاسبه وبه رقم قبلی اضافه کنید .مجموع آن می شود نتیجه بی توجهی به سلامت مردم.
ب- وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشکی اعلام کرده است که هر ایرانی حداقل دو دندان پوسیده دارد .یعنی 150 میلیون دندان پوسیده در دهان مردم جا خوش کرده است .هزینه های پروتز ، ارتودنسی وایمپلنت را وارد این محاسبه نمی کنیم .اگر برای ترمیم هر دندان فقط 200 هزار تومان هزینه شود ، هزینه ای بالغ بر 30 هزار میلیارد تومان را به اقتصاد کشور وخانوار تحمیل می کند .با این رقم چه تعداد فرصت شغلی در بخش کشاورزی یا صنعت در کشور می توان ایجاد کرد؟
5-   باور کنیم که برخورد اینگونه با شیر جدا ازجنبه انسانی آن ، اقتصادی هم نیست . شاید چند روزی مشکلات نقدینگی دولت را حل کند ، اما هزینه های چند ده هزار میلیاردی را با یک تاخیر زمانی به اقتصاد کشور تحمیل می کند که چند برابر سرمایه گذاری اولیه برای تسهیل دسترسی مردم به این ماده غذایی بدون جایگزین است .
حساب هزینه فایده این تصمیم گیریها گویای زیان سنگین دولت وملت است .در آمد های کشور امانت مردم نزد دولت است ودولت ها موظفند آنرا به بهترین شکل ممکن در خدمت مردم قرار دهند .بعضی از دوستان پیشنهاد داده اند که ما به التفاوت ناچیزی را به یارانه نقدی مردم برای جبران افزایش هزینه هااضافه کنند.
پرداخت نقدی نمی تواند ضمانتی برای حفظ وضع موجود سرانه مصرف شیر باشد واین مبالغ صرف حل مشکلات روزمره خواهند شد .در افق 1404 ، کشور15 میلیون سالمند خواهد داشت که حفظ کرامت آنان در گرو حفظ سلامت آنان است .
سیاست هایی که منجر به افزایش قیمت شیر در سبد خانوار می شوند ، کودکانی بی دندان وسالمندانی زمینگیر را به جامعه تحمیل خواهد کرد.
سلامتی مردم را قربانی تصمیمات اقتصادی نکنیم .آمارهای ناشی از کمبود شیر را یکبار دیگر مرور کنیم وبپذیریم که شیر همچنان مظلوم است
از صاحب این قلم جز این نوشته بر نیامد ، از شما چطور؟؟

حسین چمنی
کارشناس صنعت شیر
10/7/92

(جمعه ۱۲ مهر ۱۳۹۲) ۱۰:۵۷