کاوه زرگران، توضیح داد: بررسی نظام توزیع و فروش محصولات صنایع غذایی کشور نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های زیادی در این حوزه وجود دارد که موجب ایجاد فشاری غیرمتعارف بر مصرف‌کننده می‌شود و در عمل سطح رفاه مردم را کاهش و میزان فشار هزینه‌ای وارده بر آنها را افزایش می‌دهد.
وی با بیان اینکه اصلاح نظام توزیع و فروش محصولات یکی از راه‌های کاهش قیمت محصولات غذایی موردنیاز مردم است، گفت: یکی از وظایف شهرداری‌ها در سراسر دنیا ایجاد فضای مناسب برای عرضه محصولات موردنیاز شهروندان است که در همین راستا در کشور ما میادین میوه و تره‌بار در حوزه محصولات کشاورزی به عنوان یکی از زیربخش‌های شهرداری تهران فعالیت می‌کنند.
وی افزود: طبق آمار بانک مرکزی بعد از اجرای فاز اول هدفمندی یارانه‌ها توان خرید شهروندان کاهش یافته و مردم 18 درصد کمتر کالاهای خوراکی خریده‌اند و سرانه مصرف هر شهرنشین از 315 کیلوگرم مواد غذایی به 283 کیلوگرم رسیده است و از همه بدتر مصرف شیر 42 درصد کاهش پیدا کرده است. همچنین آمارهای تکان‌دهنده‌ای که از مرگ و میر ناشی از پوکی استخوان و کمبود کلسیم در کشور وجود دارد نشان‌دهنده آن است که امنیت غذایی کشور در حالت هشدار قرار دارد.
دبیرکل کانون انجمن‌های صنایع غذایی اظهار کرد: در برنامه‌ریزی‌های کشور شکافی عمیق بین بخش‌های مختلف سیستم غذا وجود دارد و این فاصله نهادهای مسئول در این زمینه را نیز از هم جدا کرده است؛ به طوری که تولید و فرآوری بر عهده وزارت کشاورزی و وزارت صنعت و معدن گذاشته شده و دفع ضایعات متولی مخصوص خود را دارد اما نظام توزیع و عرضه دارای متولی خاصی نیست و در خلال سالیان متوالی در نبود یک استراتژی مشخص، روش آزمون و خطا جایگزین تصمیمات برنامه محور شده است.
زرگران با تاکید بر لزوم تامین امنیت غذایی و دسترسی همه مردم به غذای کافی و سالم درباره تعداد زیاد سوپرمارکت‌های موجود در سطح شهر تهران توضیح داد: تعداد زیاد سوپرمارکت‌ها در هر محله هزینه توزیع مویرگی زیادی را ایجاد کرده است. به عنوان مثال منطقه 2 تهران حدود 800 واحد سوپرمارکت و منطقه 5 حدود 1500 واحد سوپرمارکت دارند.
وی افزود: از سوی دیگر به دلیل کوچک بودن سوپرمارکت‌ها هزینه اداره این واحدها نیز بالا است و به همین دلیل حاشیه سود بالایی را از تولیدکننده طلب می‌کنند و علاوه بر آن رقابت ناسالم تولیدکنندگان در دادن اشانتیون این رقم را افزایش می‌دهد و در نتیجه جمع حاشیه سود توزیع‌کننده و فروشنده در ایران روی کالاهای مختلف به طور متوسط بین 35 تا 50 درصد است در حالی که در اغلب کشورها به دلیل وجود فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ حدود 10 تا 15 درصد است.
وی اظهار کرد: وظیفه ایجاد و تاسیس این قبیل فروشگاه‌ها در همه کشورها براساس قانون بر عهده شهرداری همان شهر است. البته با مشارکت شهرداری تهران فروشگاه‌هایی با این هدف تاسیس شده اما متاسفانه عموما دیده می‌شود که به جای رویکرد خدماتی با رویکرد تجاری به بهانه‌های مختلف دریافت مبالغی مانند ورودیه از تولیدکننده و درصدی بابت ضایعات و دزدی، درصدی بابت هزینه کیسه، درصدی بابت تخفیف، درصدی بابت سود فروشگاه عملا جمع حاشیه سود فروشگاه را به 30 درصد می‌رساند و با احتساب هزینه‌های توزیع به همان رقم غیرمتعارف 35 تا 50 درصد خواهیم رسید.
دبیرکل کانون انجمن‌های صنایع غذایی گفت: بنابراین لزوم ایجاد فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای با استانداردهای جهانی بسیار ضروری است و قطعا تاسیس چنین مراکزی می‌تواند حداقل 20 درصد در قیمت خرید محصولات غذایی به نفع مردم تاثیرگزار باشد و بدون اینکه در قیمت فروش درب کارخانه تولیدی تفاوتی ایجاد کند اما با توجه به هزینه بالای ایجاد و تاسیس، اجرای چنین پروژه‌هایی بیشتر از عهده شهرداری بر می‌آید.
زرگران گفت: تجربه تنها فروشگاهی که نسبتا با ویژگی‌های مناسب در ایران احداث شده نشان می‌دهد که از دیدگاه اقتصادی و تجاری هم این پروژه بسیار موفق بوده است چرا که در اسفند ماه سال قبل رکورد فروش روزانه در غرب آسیا توسط این فروشگاه شکسته شد که خود نشان از اقتصادی بودن پروژه و از آن مهمتر استقبال شهروندان از چنین فروشگاهی قطعا به دلیل رضایت از خدمات و قیمتهای عرضه محصولات آن دارد.
ایسنا