تردید نکنید اگر شما هم فرماندار یک شهر یا استادار یک استان بودید و بودجهای گلوبال، کلی و یکجا، بدون ذکر مصادیق تخصیص یا الزاماً به درصدهای مختلف تخصیص برای بخشهای مختلف توسعه یک شهر را بر عهده داشتید، نظارتی هم بر چگونگی اختصاص بودجه در میان نبود و سازمانی به نام سازمان برنامه نیز وجود نداشت، حتماً این بودجه گلوبال را به طرحهایی تخصیص میدادید که انتقاع آن به چشم همگان بیاید و در منظر عمومی تعداد جمعیت بیشتری را در ظاهر به احسنت گویی و به به و چه چه و آفرین گویی که چه فرماندار خوبی داریمسوق
این ظاهرسازی، بیماری متداول تمامی سیاستمداران رای محور و سمتگرایی است که میخواهند برای زمان موقت هم که شده نظرهای
موافق را به سوی خود جلب نمایند، در حالیکه سیاستمداران عمقگرا، که به تاریخ و ماندگاری اقدامات خود فکر میکنند،
فراتر از جلب رضایت عمومی، ساختارسازیهای ماندگار را در حوزه اختیار و اقتدار خود
اولویت میدهند و دنبال میکنند، حتی اگر در کوتاه مدت جلوه چندانی نداشته باشند.
به هر حال گفته میشود امسال بودجههای استانی به صورت
گلوبال و بدون تفکیک و ذکر مصادیق در اختیار فرمانداران قرار گرفته است و بسیاری
از فرمانداران نیز حسب نیازهای عمومی ترجیح خواهند داد پروژههای زودبازده را در
دستور کار قرار دهند و مثلاً برای جلب نظر مردم ورزشگاههای هر چند نیمه تمام و
ناکارآمد بسازند که بیشتر به چشم آید، و در این صورت کارهای بنیادی ماندگار طبعاً
در اولویتهای
بعدی قرار میگیرند، در این میان سهم بخش کشاورزی که در سالهای گذشته حداقل 6 تا
8 درصد بودجههای فرمانداریها را شامل میشد در اولویتهای آخر و در صورتی که پولی
باقی بماند پرداخت خواهد شد.
و در آخر، اگر الزام تخصیص درصدی از بودجههای استانی و در
قالب سیاستها و برنامههای اجرائی فرمانداران به کشاورزی در میان نباشد، کشاورزی
به تدریج از رده تخصیص بودجه خارج و غالباً صدای کشاورزان و کشاورزی و متولیان
استانی و شهرستانی این بخش نیز در هیاهوهای شهری گم خواهد شد و به گوش کسی نمیرسد!