آنها همچنین پروتئینی را که نقش کلیدی در اثرات مفید کاهش دریافت کالری ایفا می کند، مشخص کردند و معتقدند ممکن است با دستکاری بتوان از آن برای بهبود سلامت استفاده کرد.
تحقیقات قبلی نشان داده است که محدودیت کالری می تواند عمر مگس ها، کرم ها و موش ها را افزایش دهد. این مطالعه بر اساس کارآزمایی بالینی ارزیابی جامع اثرات بلند مدت کاهش مصرف انرژی، اولین مطالعه کنترل شده محدودیت کالری در افراد سالم است.
«ویشوا دیپ دیکسیت»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ییل، در این باره می گوید: «ما در این مطالعه، به بررسی این موضوع پرداختیم که محدودیت مصرف کالری با سیستم ایمنی و متابولیک چه می‌کند و اگر واقعاً مفید است، چگونه می‌توانیم اثرات آن را در انسان تقلید کنیم.»
بیش از ۲۰۰ شرکت کننده در این مطالعه حاضر بودند. از برخی از آنها خواسته شد تا ۱۴ درصد کالری دریافتی خود را کاهش دهند. بقیه طبق معمول غذا خوردند. سلامت آنها به مدت دو سال تحت نظر بود.
محققان با تجزیه و تحلیل تیموس، غده ای که سلول های T، نوعی گلبول سفید که بخش اساسی سیستم ایمنی است، را تولید می کند، شروع کردند.
تیموس سریعتر از سایر اندام ها پیر می شود. به گفته دیکسیت، «تا زمانی که یک فرد بالغ سالم به سن ۴۰ سالگی برسد، ۷۰ درصد تیموس چرب و غیرعملکردی است.»
اما با افزایش سن، تیموس سلول‌های T کمتری تولید می‌کند که یکی از دلایلی است که افراد مسن در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری هستند.
اما محققان دریافتند غدد تیموس شرکت‌کنندگانی که کالری دریافتی خود را محدود کرده بودند، چربی کمتری داشت و پس از دو سال سلول‌های T بیشتری تولید کردند. هیچ تغییری در کسانی که کالری دریافتی خود را محدود نکردند، مشاهده نشد.
این مطالعه همچنین نشان داد که ژن پروتئینی به نام PLA۲G۷ در شرکت‌کنندگانی که کالری دریافتی خود را محدود می‌کردند، به طور قابل‌توجهی مهار شد. PLA۲G۷ توسط سلول های ایمنی به نام ماکروفاژها تولید می شود.
محققان برای اینکه بدانند آیا PLA۲G۷ با برخی از اثرات محدودیت کالری مرتبط است یا خیر، آزمایشاتی را بر روی موش ها انجام دادند.
به گفته محققان: «ما دریافتیم که کاهش PLA۲G۷ در موش‌ها مزایایی را به همراه داشت که مشابه آن چیزی بود که در مورد محدودیت کالری در انسان دیدیم.»
بر اساس یافته‌های منتشر شده، غدد تیموس این موش‌ها طولانی‌تر عمل می‌کردند و از افزایش وزن مرتبط با غذا خوردن و همچنین التهاب ناشی از افزایش سن محافظت می‌شدند.
دیکسیت گفت: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که PLA۲G۷ یکی از محرک‌های تأثیرات محدودیت کالری است. شناسایی این محرک‌ها به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که سیستم متابولیک و سیستم ایمنی چگونه با یکدیگر همکاری می‌کنند، که می‌تواند عملکرد ایمنی را بهبود بخشند، التهاب را کاهش دهند و به طور بالقوه حتی طول عمر سالم را افزایش دهند.»
به گفته محققان، این مطالعه نشان می‌دهد صرفاً کاهش کالری، و بدون رژیم غذایی خاص، تاثیر قابل‌توجهی از نظر زیست‌شناسی و تغییر وضعیت ایمنی متابولیک بر سلامت انسان دارد.