ویتامین D که به عنوان "ویتامین آفتاب" نیز شناخته می‌شود در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید در پوست تولید می‌شود و همچنین می‌تواند از طریق غذا و مکمل‌ها نیز جذب شود.
با این حال، بسیاری از مردم نمی‌دانند که سطح ویتامین D ممکن است در باروری آنها اختلال ایجاد کند.
رایج‌ترین نوع ویتامین D کلکلسیفرول است که در پوست و همچنین برخی غذاها و مکمل‌ها یافت می‌شود. نوع تجویزی ویتامین D ویتامین D۲ (ارگوکلسیفرول) است. طبق یک مطالعه، ویتامین D۳ مؤثرتر از ویتامین D۲، متابولیزه می‌شود.
اگر زمان کافی را در آفتاب بگذرانیم، می‌توانیم تمام ویتامین D مورد نیاز خود را جذب کنیم. با این حال، بسیاری از زنان در طول سال به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند تا سطح ویتامین D خود را در حدسالم نگه دارند. از آنجایی که تعداد کمی از غذاها به طور طبیعی سرشار از ویتامین D هستند، دریافت مقدار کافی از آن از طریق رژیم غذایی ممکن است دشوار باشد.
همچنین برخی مطالعات نشان می‌دهند که کمبود ویتامین D با نرخ موفقیت هم در IVF و هم در انتقال جنین‌های تخمک اهداکننده منجمد مرتبط است.
اگرچه داده‌های مربوط به ویتامین D و باروری قطعی نیست، اما مطالعات متعدد نشان داده‌اند زنانی که سطح ویتامین D خون شأن ۳۰ نانوگرم در میلی‌لیتر است، نسبت به زنانی که سطوح پایین‌تری از ویتامین D دارند، نرخ بارداری بالاتری دارند.
طبق مطالعات، زنانی که سطح ویتامین D کافی دارند، چهار برابر بیشتر از زنانی که سطح پایین ویتامین D دارند، از طریق IVF باردار می‌شوند.
علاوه بر نور خورشید، می‌توان ویتامین D را با خوردن غذاهای زیر نیز به رژیم غذایی اضافه کرد:
- ماهی‌های چرب و غذاهای دریایی، از جمله سالمون، ماهی تن و ماهی خال مخالی
- گوشت قرمز
- جگر
- زرده تخم مرغ
- غذاهای غنی شده با ویتامین D.
مصرف بیش از حد ویتامین D برای مدت طولانی می‌تواند باعث تجمع بیش از حد کلسیم در بدن شود که نهایتاً می‌تواند منجر به تضعیف استخوان‌ها و همچنین آسیب به قلب و کلیه‌ها شود. بیش از ۱۰۰ میکروگرم ویتامین D در روز می‌تواند مضر در نظر گرفته شود.