طبق آمارهای موجود میزان تولید برنج سفید در سال ۱۴۰۰ یعنی ابتدای دولت سیزدهم حدود ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار تن بود که با روند افزایشی در دولت سیزدهم این رقم در سال ۱۴۰۱ به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تن رسید.
طبق آمارهای وزارت جهاد کشاورزی نیاز سالانه کشور به برنج سفید بین ۳ تا ۳.۵ میلیون تن است که بخش عمده آن از محل تولید داخلی و بخشی از کسری یعنی بین ۸۰۰ هزار تن تا یک میلیون تن از محل واردات تامین می شود.
در ابتدای فعالیت دولت سیزدهم قیمت برنج ایرانی به دلیل ممنوعیت واردات در فصل برداشت محصول برنج داخلی به شدت افزایش پیدا کرد و شرایط اقتصادی و معیشتی مردم باعث شد که اقبال به سمت مصرف برنج خارجی باشد، به طوری که در سال ۱۴۰۱ حدود یک میلیون و ۷۸۳ هزار تن برنج وارد کشور شد که از این میزان یک میلیون و ۳۶۳ هزار تن سهم بخش خصوصی بود و دولت در مقاطعی توانست زمان ممنوعیت واردات را برای تنظیم بازار کاهش دهد؛ همچنین تنظیم بازار این محصول را در اختیار بخش خصوصی قرارداد شد.
طی سه سال اخیر حفظ اراضی شالیزاری، افزایش تولید در واحد سطح، به‌کارگیری و تامین بذر اصلاح شده و ارقام کیفی و پرمحصول، بازسازی و نوسازی شالیکوبی‌ها، رشد مکانیزاسیون برنج، تغذیه گیاهی و مصرف متعادل کودهای ازته، فسفاته و پتاسه، مدیریت آفات، بیماری‌ها و علف‌های هرز، توسعه روش‌های نوین مانند کشت مکانیزه با نشاکار و خشکه‌کاری در مناطق تحت تنش آبی، برداشت مکانیزه با کمباین‌های ویژه شالیزاری و افزایش سطح رتون از اقدامات خوبی بوده که منجر به بهبود کیفی و کاهش ضایعات برنج سفید شد.
براساس آمارها سطح زیرکشت برنج کشور ۷۷۰ هزار هکتار است که در دولت سیزدهم علیرغم اینکه افزایشی در سطح زیرکشت برنج در استان های شمالی کشور رخ نداد، بلکه تلاش‌های حمایتی دولت از تولیدکنندگان و به‌کارگیری مکانیزاسیون در اراضی شالیزاری باعث رشد تولید این محصول استراتژیک و ارزشمند شد.
همچنین ضریب تبدیل برنج با ورود کمباین‌های جدید و تخصصی، اصلاح ساختار شالیکوبی‌ها و مدیریت مناسب در شالیزارها افزایش مطلوبی پیدا کرد تا جایی که در دولت سیزدهم مکانیزاسیون کاشت و برداشت برنج با حدود ۱۰ درصد افزایش ظرف سه سال اخیر به ترتیب به ۷۲ و ۹۰ درصد رسید.
برنج‌کاران در گذشته با خرمن‌کوب برنج‌ها را می‌کوبیدند و یا از کمباین‌های برداشت غلات در شالیزارها استفاده می‌کردند که علاوه بر شکستگی دانه برنج، ضایعات و ریزش زیادی در زمان برداشت محصول داشت، اما با ورود کمباین‌های جدید برنج و همچنین اصلاح ساختار شالیکوبی‌ها ضایعات برنج در زمان برداشت و پس از برداشت محصول کاهش یافت.
کمباین‌های جدید برنج به علت داشتن تکنولوژی‌های نوین به راحتی وارد شالیزارها می‌شوند و به موقع و در بهترین زمان ممکن عملیات برداشت محصول برنج را انجام می‌دهند که تمامی اینها منجر به کاهش هزینه‌های تولید، تسهیل در برداشت، افزایش عملکرد و تولید در مزارع برنج شده است.
بنابراین دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۲ علاوه بر مدیریت تولید و بازار برنج داخلی و خارجی، با افزایش تولید داخلی میزان واردات را کاهش داد، به طوری که همچنان بازار این محصول تامین است و هیچ کمبودی در آن احساس نمی شود.