از آنجایی که با چالش‌های زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی مرتبط با تولید برنج، مواجه هستیم، مرکز ملی مطالعات راهبردی کشاورزی و آب اتاق ایران طی مطالعه‌ای به بررسی اولویت‌های تحقیقاتی کلیدی برای پایداری سامانه‌های کشت برنج تا سال 2050 پرداخته است.
در این مطالعه از روش افق سنجی استفاده شده و نظرات 101 کارشناس از 31 کشور مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش 25 شکاف تحقیقاتی اساسی پایداری در سامانه‌های کشت برنج را شناسایی کرده که برای توسعه پایدار تولید برنج ضروری هستند.
محورهای کلیدی پژوهش شامل موارد زیر است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک برای کاهش مصرف آب و افزایش کارایی نهاده‌های کشاورزی
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تأثیرات زیست‌محیطی از طریق فناوری‌های نوین
توسعه ارقام برنج مقاوم به تغییرات اقلیمی و تنش‌های زیستی و غیرزیستی
به‌کارگیری کشاورزی هوشمند و دیجیتال برای بهبود بهره‌وری و مدیریت مزارع
اصلاحات ژنتیکی و به‌نژادی برنج برای افزایش عملکرد و کیفیت محصول
سیاست‌های حکمرانی و مدیریت پایدار کشاورزی برای کاهش چالش‌های اقتصادی و اجتماعی
افزایش امنیت غذایی و حمایت از کشاورزان خرد با توسعه روش‌های تولید پایدار
اجرای این پژوهش‌ها و سیاست‌گذاری مبتنی بر علم می‌تواند به افزایش تولید پایدار، کاهش اثرات زیست‌محیطی، بهبود امنیت غذایی و تقویت معیشت کشاورزان کمک کند. همکاری بین دولت‌ها، مراکز تحقیقاتی و بخش خصوصی برای تحقق این اهداف ضروری است.
برای دسترسی به متن کامل مقاله، اینجا را کلیک کنید.