بیان فرصت ها و تهیددها و همچنین نقاط ضعف و قوت
محصولات نهایی صنعت شیرینی و شکلات و همچنین صنایع وابسته مانند مواد اولیه و
ماشین آلات به رسالت رسانه ای کشور
بدل شده است. رسالتی که چالش های فرآروی این صنعت را در گفت و گو با دست اندرکاران شرکت های سازنده
ماشین سازی و وارد کنددگان ماشین آلات صنعت شیرینی و شکلات به تصویر بکشد. گفتنی
است اعضای این میزگرد را آقایان خندابی مدیر عامل شرکت ماشین سازی خندابی، حسین
ملک نژاد مدیر بازرگانی شرکت خندابی، احمد صندوقچیان و محمود صندوقچیان از شرکت
بازرگانی صندوقچیان و همچنین جمشید مغازه ای دبیر انجمن صنفی صنایع بیسکوئیت،
شیرینی و شکلات تشکیل می دهد.
به عنوان پرسش نخستین لطفا بفرمایید موانع قوانین
گمرکی در صادرات و واردات را در صنعت خود چه می دانید و راهکار پیشنهادی
شما برای برون رفت از این چالشها چه می تواند باشد؟
خندابی: صادرات در گذشته خیلی
راحت بود و در مقطع کوتاهی تعهد از ما می گرفتند که باید ارز را برگردانید و ما
گاها نمی توانستیم جنس را تبدیل به ارز کنیم. در نتیجه مشتریان خوبی را از دست
دادیم، که مشکل آفرین بود. فرض کنید مواد اولیه را با دلار 3500 تومان می خریدیم و
دولت می گفت دلار را باید به ما بدهید و یا تفاوتش را به دولت پرداخت کنید ولی
اخیرا گویا این قانون برداشته شده و شرایط کمی بهتر شده است. این در حالی است
که از نظر قوانین صادرات مشکلی نداریم و ماشین آلات را یک روزه صادر می کنیم
و محدودیتی وجود ندارد.
اما در واردات مشکلات متعدد است، یک روز ثبت
سفارشات بسته است و پنج یا شش روز معطل می شویم، تعرفه های متغیر معضل دیگریست و
تعرفه هایی که ثبت می کنند و تعرفه های قبلی را قبول نمی کنند و ... که می توانم
در آخر بگویم که در واردات مشکلات قابل توجهی داریم. در این مورد حتی می
توانم بگویم که به نام خودمان واردات انجام نمی دهیم و به کسانی می دهیم که این
کار را بلد هستند.
بیان این موضوع را ضروری می دانم که در سه چهار
ماه گذشته به اندازه یک سال و نیم پیشتر صادرات داشتیم، که صادرات الان بهتر شده
است که به رغم این مشکلات به آینده امیدواریم.
احمد صندوقچیان: معضلات ما نیز مانند
مواردی که آقای خندابی فرمودند، می باشد، آنچه را که وارد می شود، گرفتار گمرک می
شویم، تعرفه های متغیر، قیمت گذاری دستگاه های وارداتی که غیر واقع است، عدم وجود
کارشناس متخصصو یا در صورت بودن کارشناس رفتاری غیر واقع صورت می پذیرد همی از
جمله این معضلات هستند. به عنوان مثال جنسی را وارد کردیم و 1 ماه در گمرک دوندگی
دارد تا به بهانه های مختلف بشود جنس را ترخیص کرد.
محمود صندوقچیان: مشکلات
اصلی بیان شد، یک روز سایت ثبت سفارش بسته است، روز دیگر گمرک ممیز ندارد، روز
دیگر تعرفه تغییر می کند، و حتی تعرفه ای که اعلام می شود کارشناس مربوطه سلیقه ی
خودش را لحاظ می کند و کد تعرفه را تغییر می دهد. همان امر باعث می شود که حقوق
گمرکی از 4 و یا 5 درصد به 10% ، 15% و یا 20 و حتی تا مواقعی به 35% نیز برسد.
این در نهایت به ضرر مصرف کننده است و وارد کننده آخر امر پروفرم ها را می
فروشد. مصرف کننده نهایی کارخانه دارها هستند که صدمه جدی به آنها وارد می شود و
این مشکلات همیشگی ای هست که در گمرک داریم و آن نداشتن نظام واحد ارزیابی و
کارشناسی است.
حسین ملک نژاد :
بحث گمرک به نظر من سلیقه ایست و ما خود برای خودمان احترام قائل نیستیم، به عنوان
مثال جنسی که می خواهیم صادر کنیم و آن را به بهترین نحو ارسال نماییم برایش
احترام و ارزش قائل نبودیم و الان که ارز تا این حد تغییر کرده می گویند باید برود
به واحد ارزش. در واردات نیز همینطور است، جنسی را که از اروپا آمده را
با یک ماه دوندگی، با ارزش گذاری و تعرفه های سلیقه ای کاری می کنند که برای ما
بسیار سنگین تمام می شود.
اجناس ما در آنطرف با کمترین قیمت و در واردات
اجناس خارجی با سنگین ترین قیمت ها ما را همراهی می کنند که این یعنی ارزش قائل
نشدن مسئولان خودمان به خودمان .
مغازه ای : با
توجه به روی کار آمدن دولت تدبیر امید، امیدهای فراوانی ایجاد شده است؛ گرچه در
این 6 ماه زمان بسیار کوتاهی است برای نتیجه غایی و نهایی، ولی در همین زمان به
قول آقای صندوقچیان حداقل یک آرامش روانی حاصل گردیده است. همچنین به قول آقای
خندابی تثبیت ارز باعث شده است اتفاقات خوبی بیافتد که امیدواریم فضا بازتر و
بازتر شود و طبیعتا در هر کشوری تولید و صنعت حرف اول را می زند و
گردش مالی بالایی را به خود اختصاص می دهد و این موجب بهبود فضای تولیدی و اقتصادی
می گردد. طبیعی است به این تولید باید بسیار توجه شود و قدم هایی که این دولت
برداشته است، هم بر همین اساس بوده است و چشم اندازمان هم به نظر چشم انداز خوبی
بنظر می رسد. امید می رود در آتیه آن وعده وعیدهای دولت محقق شود و آرامش نسبی در
تولید، صادرات و تجارت حاکم شود. همانطور که می دانید ماشین آلات، مواد اولیه و
شیرینی و شکلات همه صنعت هستند و مشکلات همه ی ما در کمبود نقدینگی است و دولت
باید نگاه ویژه ای به این قسمت از صنعت داشته باشد.
برخی از کارشناسان واردات را در صنعت
در نقطه تقابل با تولید ملی می دانند نظر شما در این باره چیست؟ همچنین واردات
صحیح را در چه می دانید به عبارت دیگر، به اعتقاد شما ارتباط
میان واردات و توسعه اقتصادی چه می تواند باشد؟
خندابی: به نظر من اینگونه
نیست، حتی آقای صندوقچیان که واردات دارند، می دانند که یک قسمتی از ماشین آلاتی
که در ترکیه ساخته می شود را حتی خودمان داریم و ایشان وقتی یک خط کامل را از
ترکیه می آورند قسمتی اش را وارد می کنند و ساخت بخش های دیگر این ماشین آلات را
به ما و دیگر همکاران می سپارند تا این خط کامل ماشین آلاتی تکمیل شود.
خودمان هم آنچه را در ایران باشد، از ایران تهیه
می کنیم و آنچه را که تخصصی تر در خارج از ایران ساخته می شود و یا اینکه
اصلا در ایران ساخته نمی شود را وارد می کنیم، تا آنجا که من خبر دارم ماشین آلاتی
که تکمیل کننده و بهبود دهنده است معمولا وارد می شود، عمده واردات ما هم از
کشورهای ترکیه، ایتالیا و آلمان است. به عنوان مثال قسمتی از ماشین آلات بسته
بندی اصلا در ایران تولید نمی شود مثل ماشین آلات دو سر پیچ و یا یک سر پیچ که
آقای صندوقچیان، ما و دیگر همکاران در تامین آن فعالیت دارند و بهتر است که وارد
شود زیرا هم سرعت بالا و هم کیفیت بالایی دارند و بهره گیری
از آن به تولید ما کمک خوبی می کند. در کل ماشین آلاتی که ما می سازیم را
اصولا وارد نمی کنند زیرا قاعدتا رقابتی نمی توانند انجام دهند و این نوع واردات
در صنعت می تواند شاخصه ی خوبی از واردات صحیح در ارتقا تولید ملی باشد.
این دستگاه ها در مقاطعی نیز از چین وارد می شد
ولی هم اکنون برای کارخانه ها این مورد جا افتاده است که توجیه اقتصادی برای خرید
ماشین 10هزار دلاری چینی وجود ندارد چون به همان اندازه هم نمی توانند از این
ماشین ها کار بگیرند و بهترین کار خرید همان ماشین آلات باکیفیت 100 هزار یورویی
است که از اروپا می آید و می تواند نتیجه ی خوبی داشته باشد. در ضمن کارخانه ها با
توجه به نمایشگاه ها و اطلاع رسانی ها خود به این موضوع کاملا آگاهند.
واردات صحیح یعنی با مشورت خرید کنند تا دچار ماشین آلات غیر معقول
نشوند تا ارز بیمورد از کشور خارج نشود تا ساختار واردات ساختاری صحیح و درست را
تشکیل دهد.
و به نظر من انجمن می تواند مشاوره ی خوبی برای تهیه ماشین
آلات مرغوب برای یک تولید مرغوب ارائه دهد.
احمد صندوقچیان: ما
دستگاه وارد می کنیم اما مشروط، مشروط به اینکه تکنولوزی جدیدی داشته باشد، یعنی
تکنولوزی ای که در ایران نباشد را وارد می کنیم که از روی آن بتوانند صنعتگرانمان
بسازند. من سال 73 یک خط کامل برای 2 شرکت از اسپانیا خریدم و وقتی وارد
کردیم به آنها گفتم این خط را ما وارد کردیم بشرطی که یک روز بیایم و ببینم این خط
کامل را خودتان ساخته اید.
یک شرکت اینکار را نکرد اما آن شرکت دیگر در
شمال که 2 سال پیش به آنجا رفتم دیدم 4 خط مانند همان خط که از من خریداری کرده
بودند را در رشت ساخته است و دارد تولید می کند، خب این برای من خیلی خوشایند و
بود و ابراز خوشحالی کردم، دلیل این خوشحالی ام این بود که پول آن 4 خط تولیدی در
صورت واردات، خروج دلار بود، دلاری که از زیر پای ما یعنی همان نفت است به بیرون
کشیده می شود.
تعریف صحیح واردات بنظر من یعنی داشتنی که واقعا
به اندازه نیاز انجام شود، اگر نیاز داریم وارد شود و اگر نیاز نیست نباید انجام
شود.
محمود صندقچیان:
نزدیکترین دوست من در صنعت همین آقای خندابی هستند و این یعنی همان تعامل بین
واردات و تولید، ما گلوگاه هایی را وارد می کنیم که با تولیدات داخل، تکمیل کننده
خطوط تولید باشد.
در مورد تکمیل فرمایشات جناب آقای خندابی می
توان گفت: تولید کنندگان از مشاور استفاده نمی کنند، یعنی برای قسمت مشاوره هیچ
هزینه ای پرداخت نمی کنند این در حالیست که مشاور باید دریافتی هایی را داشته باشد
و تولید کنندگان متاسفانه بابت بخش R&D و
مشاوره هزینه ای را انجام نمی دهند و تجربه نشان داده است که شرکت هایی که از
مشاوره استفاده می کنند، می توانند هم خریدهای خوبی داشته باشند و هم دستگاه های
به روزتری را وارد مملکت کنند که هم هزینه ی کمتری داشته باشد و هم کیفیت
بهتری را دارا باشد..
اما صحبتی که آقای خندابی فرمودند، صحیح است که
اگر مشاوره انجام گیرد، دستگاه های بهتری وارد ایران می شود، واردات صحیح هم به
همین می گویند. مشورت گرفتن برای خرید بهتر می تواند موجب واردات صحیح گردد و گاها
دیده می شود بدون مشورت و با نداشتن دید تجاری وارد بحث خرید دستگاه های خارجی می
شوند، در نتیجه می بینیم بعضی از شرکت ها با عدم انتخاب درست و نداشتن دستگاه های
مناسب موجب تولید محصولات بی کیفیت شده اند و این امر موجب شکست گردیده است.
حسین ملک نژاد: به
گفته همه عزیزان تجربه و مشاوره عامل موفقیت در انتخاب صحیح و در نتیجه واردات
سالم می باشد.
مغازه ای: هیچگاه من موافق
ممنوعیت واردات و صادرات نبوده ام بلکه به این موضوع اعتقاد دارم که واردات باید
از حالت بی برنامگی خارج شود و درست مدیریت گردد. طبیعتا شاید یکی از دلایل
رشد و اساس درست پایه صنعت ما این بود که واحد های تولیدی دیدند اگر دیر اقدام
کنند، واردات جایگزین محصول های داخلی خواهد بود و مغازه ها و فروشگاه های زنجیره
ای در مقطعی از محصول های وارداتی پر شده بود، که این امر موجب ایجاد تلاش ویژه ای
از طرف تولیدکنندگان داخلی شد که باطبع با رشد و توسعه خوبی که در صنعت ما بوجود
آمده، امروز بازار را در دست گرفته، که از این موضوع می توان نتیجه گرفت واردات با
مدیریت می تواند موجب رشد شود و حتی باید اذعان داشت که همه چیز را در کشور نداریم
و برای تکمیل این فرایند بزرگ تولیدی و رسیدن به رشد و توسعه ی اقتصادی باید
واردات را برنامه ریزی شده مدیریت کرد، تا به تعریف صحیح از واردات سالم برسیم.
لزوم بهره گیری از مشاور را
در صنعت چگونه ارزیابی می کنید؟ برخی ها معتقدند مشاوران به چای ارائه مشاوره برای
ارتقای صنعت بیشتر کار بازاریابی را انجام می دهند. به اعتقاد شما چگونه می بایست
به مشاورانی معتمد، متخصص و آگاه دست یافت؟
خندابی: برای انتخاب مشاوره
مناسب باید گفت، انتخاب مشاور برای رسیدن به راه درست دغدغه ی جدی ایست که باید به
آن توجه شود. شرکت های متعددی هستند که باتجربه و یا بی تجربه هستند، اما معتمدانی
مانند انجمن صنفی صنایع بیسکوئیت، شیرینی و شکلات وجود دارد که می توانند نقش
پررنگی را در معرفی مشاوران کارکشته ایفا نماید. به همین دلیل به نظر من
انجمن ها می توانند نقش راهنماها را برای معرفی مجموعه ها و یا مشاورانی داشته
باشند که بلد کار هستند. حتی در مقاطعی برخی افراد از من و پدرم در مورد محصول
شیرینی و شکلات سوال داشتند و یا با توجه به سابقه تولیدی آقای صندوقچیان در این
صنعت که موجب شناخت تخصصی تر در زمینه شیرینی و شکلات شده است، از سوی ما ایشان به
عنوان راهنما معرفی شده اند.
در ضمن در همین راستا باید بگویم حجم بزرگی از
صادرات ما به اروپا بالاخص آلمان صادر می شود و اصولا ماشین آلاتی را صادر می کنیم
که مصرف آزمایشگاهی دارد و به دلیل اینکه قیمت های این دستگاه ها در اروپا بسیار
گران است و ما با توجه به هزینه های کم مان ارزانتر تمام می کنیم . لذا گاها سفارش
ما به شرکت ماشین فروش آلمانی برای این نوع دستگاه ها 10 تا 10 تاست.
غالبا می بینیم که حتی در شرکت های بزرگ وقتی می
خواهند نمونه ای را تست کنند روی 200 کیلو و یا 300 کیلو تست می کنند، این در
حالیست که در صورت خراب شدن باید همه ی حجم تولید تست را دور
بریزند. لذا وقتی به شرکت ها می گوییم دستگاه کوچک را نیز با 5 میلیون
تومان بخر که قابلیت تست 2 کیلویی را داشته باشد، در نهایت خراب شدن تست 2کیلو دور
ریز خواهی داشت و در صورت اینکه 3 بار در سال با دستگاه اصلی تست بزنید بدانید دور
ریزش هزینه همین دستگا های کوچک است که هزینه هایش نیز کم است ولی رعایت نمی کنند.
متاسفانه در شرکت های بزرگ نیز شاهد این هستیم که فرهنگ سازی لزوم داشتن این نوع
دستگاه ها را ندارند.
نهایتا معتقدم شرکت های مشاوره بسیار ی وجود
دارد که یک تولید کننده با کمی تحقیق می تواند منبع را پیدا کند و این برای یک
تولید موفق بسیار حائز اهمیت است.
احمد صندوقچیان:
اگر صنعتگر هدفدار باشد و بخواهد هدفدار عمل کند موفق می شود. اما صنعتگرانی هستند
که می خواهند مشاوره بگیرند ولی به آن دانش مشاوره بهایی ندهند به این مفهوم که
بدنبال حل مشکلاتشان باشند بدون اینکه بخواهند بهایی را متحمل شوند. معتقدم گر
مجموعه ای بخواهد درست عمل کند، انجمن می تواند راهنمایی خوبی برای معرفی
مشاوران کارکشته بدهد.
محمود صندوقچیان:
در بخش مشاوره متاسفانه ما به خود باوری نرسیده ایم، هر چیزی که از خارج از کشور
بیاید می گوییم: این بهترین هست حتی در زمینه مشاور، که باید گفت مشاورانی هستند
که در ظاهر از خارج کشور هستند ولی چه بسا خط تولیدها و محصول نهایی را خراب می
کنند اما بعضی از دوستان کم لطفی می کنند نسبت به مشاورین داخلی و آنهایی که کار
را بلد هستند .
نحوه پیدا کردن این مشاوران به نظر من هم انجمن
می تواند معتمد و راهنمای خوبی برای معرفی این مشاوران باشد و راه دیگر تحقیق
درباره سابقه و تجربه مشاوران از کارخانجاتی است که آثار عملکردی آنها در آن
مجموعه ها بارز می باشد. در راه دوم تحقیق و پیدا کردن بسیار دشوار است زیرا
ما ایرانی ها اگر در کاری موفق شویم عاملش را شفاف اعلام نمی
کنیم، فلذا پیدا کردن عوامل موفقیت کاری دشوار است.
حسین ملک نژاد: هر فرد در صنعت شیرینی
شکلات باید مشاور داشته باشد و این الزام غیرقابل انکار است برای آنانکه می خواهند
موفق شوند و انجمن های صنفی هم بهترین راهنماها برای صنعتگران می باشند.
مغازه ای: واحد های تولیدی که
دارای قدمت هستند، خودشان مشاوران قابل اعتمادی دارند و یا خود به تخصص و تجربه هم
رسیدند. اما واحدهای شیرینی و شکلاتی که می خواهند تازه شروع بکار کنند، طبیعتا
انجمن می تواند به عنوان راهنما، بهترین مکان برای مشاوره باشد. در ضمن اینکه
کمیته فنی انجمن هم که فعال هستند می تواند بهترین مشاور بی نظر و منصف برای
راهنمایی باشند.
در زمینه واردات، سازنده، راه اندازی، مواد
اولیه و ... همه را راهنمایی می کنیم، یا ارجاع می دهیم به این عزیزان و دیگرانی
که متخصص امور هستند.
لطفا بفرمائید فاصله ی تکنولوژی ساخت دستگاه های
داخلی را در مقایسه با شرکت های یشرفته تا چه میزان ارزیابی می کنید؟
به عبارت دیگر با توجه به پیشرفهای ایجاد شده در کشور در زمینه ساخت
ماشین آلات صنعت شیرینی و شکلات، تا چه میزان به واردات ماشین آلات خارجی
نیازمندیم ؟
خندابی: به نظر من یکسری
ماشین آلات که تولید داخل است اصلا لازم نیست که وارد شوند. زیرا این دستگاه های
را تمام کارخانجات بزرگ تست کردند و پذیرفتند که این ماشین آلات در ایران به خوبی
کار می کند، آنهایی که صاحب تجربه هستند با توجه به موجودیت صنعت ما ماشین آلاتی
را وارد نمی کنند.
وزارت صنایع هم گاها نامه نگاری می کند مبنی بر
اینکه چه چیز را می سازید و چه چیز را نمی سازید و با توجه به تجربه در پاسخ دهی
به این نامه ها اکراه داریم که این کار را انجام دهیم، بخاطر اینکه وقتی می گوییم
این دستگاه را می سازیم بعد جوری با آن تولیدکننده برخورد می کنند که آنها به ما
اعتراض می کنند چون ماشینی که ما می خواهیم بیاوریم ظرفیتش از ماشین آلات شما
بیشتر است و دولت نمی گذارد. ما می گوییم ماشین آلات ما با ظرفیت 500 کیلو هست و
اینکه شما می خواهید ماشینی را با ظرفیت 2 تن بیاورید مبحثی دیگر است که به همین
خاطر جوابدهی به این قبیل نامه ها برای ما دشوار شده است.
منتها در وزارت صنایع این مشکل وجود دارد، زیرا
دستگاهی که در داخل ساخته می شود را می گذارند جلوی یک دستگاه مدرن، بعنوان مثال
ما می گوییم ما پژو می سازیم و آنها جلوی ورود بنز را هم می گیرند و این مبحثی است
متفاوت. جالب است بدانید در ایران ماشین آلات بسیار خوبی ساخته می شود،
ولی در قسمت بسته بندی ما ضعیف هستیم . به همین دلیل ماشین آلات بسته بندی وارد می
شود و حداقل کشور طرف ما ترکیه است و در شرایط کنونی چین دیگر خیلی
مورد استقبال نیست.
ترک ها نیز ماشین آلات خوبی می سازند و
مهمترینش ماشین آلات اروپایی است که دوستان نمایندگی دارند و خدمات پس
از فروش خوبی نیز ارائه می دهند. معتقدم در مجموع تعدادی از ماشین آلات
نیز کیفیت خوبی دارد تا جائیکه دیگر نیازی به واردات نداریم و اطلاع رسانی نیز در
بین کارخانه ها و از طرق مختلف انجام شده است.
ما کارگاه کوچکی در ترکیه داریم و با تمام مشکلی
که در ایران بوده ولی در کشور از پیشرفت خیلی خوبی برخوردار بوده
است. این در حالیست که در ترکیه 90 درصد سرمایه گذاری را بانک می دهد و وام
گیرنده تنها مشخص می کند که چگونه خواهد پرداخت و به عبارتی شرط می گذارد. معتقدم
با وجود اینکه این شرایط در ایران نیست ولی رشد صنعتی ایران بسیار
مناسب بوده تا جائیکه اگر این امکانات در دست شرکت های تولیدی ما بود مطمئن باشید
ظرفیت تولیدشان 2 برابر بود و اگر قرار باشد با این مشکلات به صنعتگران ایرانی
نمره بدهم حتما نمره 20 را خواهم داد.
احمد صندوقچیان: به نظر من اصل تکنولوژی
هست و سرمایه گذار بسیار راغب است دستگاه تمام اتوماتیک را بخرد و خود را از نیروی
انسانی جدا کند. این اتفاق ذستیابی به فناوری اتوماسیونی هنوز در ایران اتفاق
نیفتاده است. اگر این مهم انجام شود "نور علی نور" است، ما باید بتوانیم
دستگاه کاملا اتوماسیون بسیازیم که A تا Z کار
را انجام دهد و پالت تحویل دهد. باید به این سمت حرکت کنیم.
محمود صندوقچیان:
ما مشکلی در زمینه اتوماسین کامل نداریم چون نیروی انسانی در ایران پایین است، این
سفارش را در داخل نداریم ولی به ازای اون در خارج این سفارش هست و ما امکان این
مهم را نیز را داریم.
حسین ملک نژاد: به نظر من
انتقال تکنولوژی به داخل بسیار خوب انجام شده است و تاثیر گذاریش هم ، همین
نمایشگاه های خارجی هست که می تواند فرصت بهتری را برای رشد و توسعه ایجاد نماید.
اگر واردات صحیح و درست انجام شود، انتقال
تکنولوژی برای ماشین سازهای ایرانی نیز بهتر خواهد شد و در کل می توانم بگویم رشد
و کیفیت محصول های داخلی ما گاها با ماشین آلات اروپایی رقابت می کند.
حسین ملک نژاد: دلیل خوب
بودن محصول های ما صادرات ما به کشورهای مختلف است که تاییدی بر این واقعیت است.
محصول های شیرینی و شکلات ایران در مقایسه
با سایر برندهای دنیا در چه شرایطی قرار دارد؟
احمد صندوقچیان: صنعت
طی سالهای گذشته خیلی بهتر شده و به نظر من سرمایه گذاری ها آگاهانه شده است و
شکلات نیز رشد بهتری یافته است.
خندابی: به نظر من و با توجه
به مشکلات موجود، همه بسیار خوب کار کرده اند و کیفیت نیز به نسبت مناسب است.
محمود صندوقچیان:
در اکثر محصولات شیرینی و شکلات رشد خوبی داشته ایم و دلیلش هم این است که مصرف
کننده جنس خوب را تشخیص داده و تولید کننده ها مجبور شده اند برای از دست ندادن
بازار محصولات با کیفیت را تولید نمایند و در چند سال گذشته با تمام مشکلات
خیلی رشد قابل توجهی داشتیم و از نظر کیفیتی خیلی ارتقا پیدا کرده ایم.
حسین ملک نژاد: به نظر من
بهترین محصول ها در تمامی قنادی ها، از همه نظر محصول های ایرانی هستند.
خندابی: به نظر من این رشد
بسیار عالی بوده و از خوب هم بالاتر می باشد، با توجه به فضای موجود و مشکلات
موجود اعم از تحریم، نوسانات ارز، قوانین، فرهنگسازی و .... که در هیچ کجای
دنیا وجود ندارد، ولی این صنعت چه از نظر کیفیت، بسته بندی و همچنین
ماندگاری کالا متحول شده است. با اطمینان می گویم که دلیل این موفقیت صادرات به 60
کشور در دنیا انجام می دهیم که اروپا و آمریکا و استرالیا هم در بین این
کشورهای هدف قرار دارد و این هم از همت عزیزانی مثل صنعتگران ماشین آلاتی می باشد
که در کنار این صنعت همراهی خوبی داشته اند.
به عنوان پرسش پایانی لطفا ارزیابی خود را
از برگزاری نمایشگاه های شیرینی و شکلات بفرمائید. اشاره ای به چالش های موجود
داشته باشید.
خندابی: زمان نمایشگاه برای
ما بسیار کم است و به نظر من باید 2 و یا 3 ساعت افزایش پیدا کند. دوم اینکه
نمایشگاه شیرینی و شکلات با دو سه روز تفاوت با نمایشگاه ترکیه برای ما مشکل ایجاد
کرده است.
احمد صندوقچیان: ما چون واردکننده هستیم
از قیمت فضای یورویی نمایشگاه ناراضی هستیم. جالب است بدانید که هزینه متراژ
نمایشگاهی در ترکیه با آنهمه خدمات رسانی بالغ بر 110 یورو هست و این در
حالی است که در اینجا این میزان به 240 یورو می رسد. لذا ما با چه استدلالی می توانیم
شرکت های همکار خارجی را راضی نماییم. دوم اینکه پستی و بلندی نمایشگاه رفت و
آمد را سخت کرده است، ورودیه نمایشگاه اصلا ایده آل نیست، برای میهمانان خارجی ما
این نمایشگاه مثل محل موقت است که باید آبرومندانه فضاسازی شود.
محمود صندوقچیان:
ساعت مهمترین معضل است که با اوج ترافیک تهران همراه است. دومین مورد
نیز برخورد کارکنان شرکت سهامی نمایشگاه هاست که نامناسب می باشد و شرکت کننده را
به دید کالای تجاری می بینند. به نظر می رسد آنها معتقدند هر چه می توانیم باید از
تولیدکنندگان بگیریم.
حسین ملک نژاد: در ترکیه نمایشگاه
به بعد از ظهر کشیده می شود، و به نظر من ساعت باید دیرتر شروع شود و دیرتر تمام
شود.
مغازه ای:
ایرادهای مطرح شده همه را قبول دارم و میدانید که این موارد در اختیارات ما نیست و
من هم به این مشکلات می توانم اضافه کنم که بازدیدکنندگانی که متخصص نیستند و با
هدف کرفتن هدیه می آیند کار را برای تجارت سخت می کنند.
پیشنهاد من اختصاص 2 روز ابتدایی به بازدید
متخصصان و 2 روز انتهایی برای بازدید عموم می باشد که امیدوارم محقق شود.
در مبحث مبلغ ارزی نیز باید بگویم که نمایشگاه
آلمان 170 یورو و اینجا با تمام مشکلات انتقال وجه و کمبود ارز 245
یورو است که این موضوع نیز همچنان موجب نارضایتی ما نیز می اشد.