خیلی ها عادت دارند ساکنان حجاز را مردمی تنبل، علاف، مارمولک خور، بیکار و
بی عار تصور کنند یا نشان دهند، درحالی که واقعیت با این تصور ذهنی ما فرق
دارد...
ده سال پیش برای ساخت مستندی با عنوان بازار مشترک اسلامی،
چند روزی در جده با تجار و فعالان اقتصادی عربستانی ملاقات و مصاحبه می
کردم (اتفاقا نهار و شام معمولا در همین البیک، مرغ می خوردیم).
برخلاف
انتظارم، حجازی ها را آدمهایی جدی، پرکار و باشم تجاری بالا یافتم. شاهد
آنکه بعد از "رانی" که الان در همه مغازه ها در دورافتاده ترین روستاهای
ایران هم یافت میشود، دومین برند عربستانی هم دارد در تهران رشد می کند؛
حال آنکه تقریبا هیچ کالا با برند ایرانی در بازار عربستان وجود ندارد(همان
اوایل دهه ۸۰کمی زمزم به آنجا صادر شد اما دولت عربستان بهانه مغایرت با
قانون آن کشور دال بر ممنوعیت استفاده از نامهای دینی در امور تجاری، جلوی
ورود زمزم به بازارشان را گرفت).
نمی خواهم کارآفرینان و صادرکننده
های ایرانی را بی عرضه تصور کنید، اینها عرضه دارند اما مقررات و رویه های
اجرایی در جمهوری اسلامی برعکس پادشاهی سعودی، به شدت ضد تولیدی است.
همین
یک مثال برای اهل نظر کافیست: یک پاکستانی به عنوان مدیر شرکت تجاری در
جده با کنایه به من ایرانی می گفت: در اینجا ماموران حکومت، هرگز رشوه نمی
گیرند و بجای حسودی به کارآفرینان و تجار و اذیت آنها، به آنها کمک می کنند
تا بیشتر تولید و صادر کنند.
الف