پرداخت مالیات یک افتخار است

متن اظهارات دبیرکل خانه ایران بدین شرح می باشد:

یک دلیلی که به واحدهای تولیدی و صنعتی کشور می بایستی که اهمیت ویژه ای داده بشود این است که در اقتصاد در یک فضای سالم می توانی متزمن رشد و توسعه بخش های مختلف اقتصاد از جمله صنعت و تولید کشور بشوید پس هر چه فضا یا صحنه اقتصادی شفاف تر و روشن تر باشد و به سمت سالم سازی نظام اقتصادی حرکت کنیم فضای بهتری برای توسعه اقتصادی کشور به وجود می اید.

یکی از سالم ترین راه ها برای اداره کشور و تامین عدالت در میان بخش های مختلف کشور داشتن یک نظام مالیاتی صحیح است یعنی آن بخش هایی از اقتصاد که درآمدهای بیشتری دارند را نسبت به سایر بخش ها باید بتوانیم به صورت واضح و خود اظهاری شناسایی و از محل اخذ مالیات به یک سطح قابل قبول برسانیم.

مثلا شرکت های صنعتی و تولیدی برای تامین مواد اولیه شان Tax را پرداخت و بعدا نتوانند از واحدهای توزیعی این را جمع آوری کنند.

این بار اضافی در هیچ جا دنیا این طور عمل نمی شود.پس وقتی شما راجع به مالیات صحبت می کنید یکی وضع قوانین است و یکی اجرای درست قانون است و هیچی چیزی در اجرای قوانین مالیاتی به مانند مکانیزم شفاف سازی نمی تواند موثر باشد بنابراین توصیه ما این است که اقتصاد کشور باید به سمت شفاف سازی حرکت کند.

در حوزه جمع آوری درآمدهای مالیاتی تعبیر قشنگی است که دولت خودش را شریک درآمدهای بخش های مختلف اقتصاد بداند و برای رونق بخش های مختلف اقتصاد و برای توسعه بخش های مختلف اقتصاد به عنوان اینکه بتواند در آمدهایش را بهبود بدهد فعالیت کند.

در ایران همیشه از گذشته دور مالیات وجود داشته .یک موقعی هست شما مالیات را مثل داروغه ناتینگهام می دانید که آمده و می خواهد جمع آوری کند و حالا باید یک رابین هودی هم پیدا شود و زرنگ باشد و مالیات ندهد.

این یک فرهنگ است که غلط ترین نوع آن است که هم گیرنده مالیات نباید داروغه ناتینگهام باشد و هم مردم نباید موقع پرداخت مالیات رابین هود.

یعنی اگر شما در کشورهای مختلف دنیا بروید و در نشست های اقتصادی یا در یک دور هم نشینی دوستانه بگویی من مالیات ندادم این زرنگی محسوب نمی شود.

شما بلافاصله به عنوان آدمی شناخته می شوید که در حال تخریب اقتصاد کشور است.ولی اگر اینجا بروید بگویید من مالیاتم را نداده ام می گویند احسنت، چه طور ندادی بگو ما هم همان کار را انجام بدهیم.

تا زمانی که ما بگووییم با اخلاقیات و دادن پندها و Bold کردن معنویت مسئله پرداخت مالیات ، مردم را تشویق می کنیم کاری از پیش نمی بریم.

مالیات و اخذ آن بایستی راهکارهای صحیح داشته باشد.

من برمی گردم به مالیات بر ارزش افزوده، چند درصد از صندوق هایی که الان در حال گرفتن پول از مصرف کنندگان هستند به طور سیستماتیک و نرم افزاری وصل به پایگاه های مالیاتی کشور هستند؟

می توانم به جد به شما بگویم هیچ کدام.

یعنی اگر شما بخواهید نظامی داشته باشید که در این نظام و اقتصاد در حوزه های مختلف بتوانید برآورد صحیح داشته و کنترل درستی داشته باشید نباید به دادن پند و اندرز کفایت کنید.

بلکه ما باید سیستم هایی را درکشور به وجود بیاوریم برای شناسایی نقاط ضعف و قوت کشور و رصد گردش پول و گردش سرمایه و شناسایی دریافت ها و پرداخت هایی که در کشور می شود و شفاف کردن و نتیجه گیری درست.

یک موقع هایی در اقتصاد شما به عنوان شریک اقتصادی خودتان را موظف و مکلف می دانید علاوه بر اینکه دریافتی نداشته باشید از بخش هایی از صنعت و تولید و اقتصاد کشور ، بلکه بیایید و کمک هایی را ارائه کنید، برای چه؟ یک زمانی شما یارانه را به مردم می دهید برای اینکه بروند و خرجش کنند ، اما یک موقع هست یارانه ای را پرداخت می کنید به عنوان یارانه صنعت، یارانه تولید ؛ که این سرمایه گذاری است، پرداخت و خرج نیست.

شما بخش های مختلف اقتصادت را درست رصد کردی و به این نتیجه رسیدی که این بخش ها به دلیل رکود، به دلیل کاهش ارزش پول ملی و ... نمی تواند درآمدزایی برای خودش و کشور ایجاد کند.می آیی و دخالت می کنی.

مالیات یک افتخار است.شریک شدن در اداره کشور برای همه آحاد وتوده های مردم یک افتخار است ولی هیچ دولتی نیست که به دادن پندها کفایت کند و سیستم های عملی را پیاده نکند.

من از منظر تولید و صنعت می گویم، بخش صنعت و تولیدکشور به اندازه کافی مسائل و مشکلات دارد که این جمع آوری درآمدهای مالیاتی وپرداختش به دولت فکر نمی کنم که در قانون هم جز تکالیف واحدهای تولیدی و صنعتی کشور باشد و این دوره آزمایشی طرح را ما دانستیم که دولت ممکن است آن ابزارها و مکانیزم های لازم را برای دریافت درآمدهای مالیاتی اش از صندوق های توزیع کالا ندارد.خوب ما در این طرح مشارکت کردیم و علی رقم اینکه بار مالی سنگینی را به واحدهای تولیدی تحمیل کرد، چون ما این پول را می گیریم اما در مبادی ورودی ما این پول را پرداخت می کنیم تا بعدا یک کالایی را تولید کنیم و بفروشیم و پولش را جمع آوری کنیم. پولی که قبلا به دولت پرداخت کردیم.من فکر نمی کنیم قانونگذار هم این تکلیف را به واحدهای تولیدی کرده باشد.

در دوره اجرای آزمایشی طرح یا دوره به اصطلاح پیدا کردن نقص ها و حسن ها همه نوع همکاری از سوی واحدهای تولیدی کشور صورت گرفت.اما این توقع زیادی نمی باشد که ما بعد از 5 یا 6 سال از اجرای قانون و اجرای آزمایشی طرح حالا بگوییم دیگر باید این مکانیسم های لازم و نرم افزارهای لازم در پایانه ها می بایست که توزیع و تامین شده باشد و این بار اضافه از روی دوش بخش صنعت و تولید برداشته شود.

در همه جای دنیا اگر بروید در کشورهای پیشرفته صنعتی ببینید چقدر از GDP کشور در بخش خدمات است، شما خواهید دید یک اعداد خیلی بالا مثلا شصت تا هفتاد درصد در بخش خدمات است و شما می توانید هدفگیری مالیاتی تان را اصلاح کنید یعنی همان جا که بیشترین حجم از جابه جایی پول یا وضوح جریان مالی کشور وجود دارد.

اصرار ما و اصرار من یا کسانی که مثل ما فکر می کنند این است که ما باید به یک وضوح برسیم تا بتوانیم درست عمل کنیم.یعنی اگر شما در مالیات اشتباه عمل کنید علاوه بر اینکه ضمانتی برای توسعه عدالت اجتماعی در کشور نخواهید داشت شما آسیب به اقتصاد کشور می زنید اگر نتوانیددرآمدهای مالیاتی تان را درست برآورد کنید و ندانید کجای اقتصاد کشور جریان سرمایه بیشتر است .

مثلا در کشوری مثل آلمان یا آمریکا هفتاد درصد از درآمدهای در بخش خدمات و توزیع است . وقتی شما می پذیرید یک میلیون یا دو میلیون اصناف وجود دارد برای ساماندهی است ساماندهی نه به صورت پند دهی بلکه برای به وجود آوردن زیر ساخت ها.

اگر این کار را نکنیم چه اتفاقی می افتد؟ در بودجه های سنواتی و سالیانه در آمدهایی را برای دولت ها تکلیف می کنند برای اخذ، اگر شما مکانیزم اخذ این درآمد ها را در بخش های مختلف اقتصاد نداشته باشید آن وقت است که دولت ها درآمد هایشان از جاهای دیگر محقق نمی شود به بخشهای روشن و واضح اقتصاد حمله می کنند برای کسب درآمدهای مالیاتی.

من نگران این که این فشار روی تولید کننده بیشتر شود یا کمتر نیستم، شما وقتی شریک یک موسسه هستی، برداشتت از آن سازمان اقتصادی و آن سازمان درآمدی یا سازمان صنعتی و تولیدی بایستی برداشت هوشیارانه ای باشد که به آن زیر ساخت که مولد و درآمد زا هست آسیب وارد نکنی.

مثلا سوخت در همه جای دنیا پول زیادی را اضافه تر از قیمت تمام شده پرداخت می کنند و ما هنوز می جنگیم برای اینکه روی سوخت سوپسید بگیریم یا نه.

اگر ما در ماده 119 بند الف جایگزینی سیاست اعتبار مالیاتی با نرخ صفر را جایگزین معافیت ها را می کنیم نبود اطلاعات در حوزه اقتصاد می تواند آسیب های بسیار بسیار بزرگی را به بخش های مختلف اقتصادی کشور وارد بکند، ما همه جا باید گزارش های درست و اظهارنامه های صحیح را داشته باشیم و دولت اگر می خواهد از درآمدهای خودش چشم پوشی کند به خاطر ایجاد مشوق ها می تواند با صفرسازی ضریب مالیاتی این کار را انجام بدهد ما در این برنامه می خواهیم بخش های مختلف اقتصاد را تشویق کنیم به اینکه راه رسیدن به رشد و توسعه وجود شفافیت است.

شما درقانون، در ماده 121 دارید که در سال دوم برنامه صاحبان مشاغل را ملزم باید بکشید که صندوق مکانیزه فروش رو نصب کرده و حتی آمده قانونگذار می گوید که در صورتی که این صندوق ها نصب بشود هزینه های نصب این سامانه ها را از درآمد مشمول مالیاتشان کسر می کنیم اما می خواهم بگویم در این بخش از مهم اقتصاد که به نظر من، که اگر حوزه خدمات را در GDP ایران اندازه گیری کنید می بینید در این بخش بزرگ از حوزه اقتصاد هیچ کاری نشده و تا زمانی که آنجا کاری نشود و تا زمانی که ما حوزه توزیع را و نظارت درست بر صنوف و نظام توزیعی کشور نداشته باشیم ما نمی توانیم اقتصاد کشور را درست مدیریت کنیم.

چرا من اصرار می کنم برای اینکه می دانم آخر ما می مانیم و بودجه و ردیفی که در آن درآمدی منظور شده که محقق شود و کدام قسمت از اقتصاد کشور زیر فشار می ماند؟ بخش تولید، صنعت کشور بنابراین من ضمن ارج نهادن به همه فعالیت هایی که دولت های مختلف در این حوزه انجام داده اند شما وقتی صحبت از اعتدال می کنید صحبت از به وجود آمدن شفافیت می کنید باید ابزار هایش را هم فراهم کنید من اعتقاد دارم بخش بزرگی از اقتصاد کشور در بخش خدمات و توزیع متاسفانه ابزار لازم را ندارد نه اینکه صداقت ندارد من نمی گویم در آن بخش ها صداقت نیست ابزار لازم برای رصد جریان سرمایه و عبور سرمایه در این بخش از اقتصاد کشور علی رقم تاکید قانون گذار وجود ندارد ما باید یک روزی از سازمان مالیاتی ، نظام مالیات و وزارت مان سوال کنیم باید تشویقش کنیم کمکش کنیم .

این سوالات و فشاری که من می آرم که وجود صندوق های پایانه ای در بخش توزیع یک ضرورت در اقتصاد همه کشور ها است این یک ابزار منطقی برای کنترل جریان سرمایه می باشد بعد بر می گردیم به معافیت ها ، دولت دیگر می تواند خودش تصمیم بگیرد که با چه ضریبی و در قالب تنظیم درآمد های خودش عمل کند وقتی شما عدد درست جریان اقتصادی را در بخش های مختلف اقتصاد کشور داشته باشید می توانی با تنظیم ضرایب به آن هدف مالیاتی خود برسی من توصیه ام ابن است به جای اینکه با هم تعارف کنیم به همدیگر بگوییم و تاکید کنیم که بخشی از اقتصاد کشور متاسفانه زیر سایه نبود ابزار های لازم است ما دائما راجب این موضوع حرف می زنیم .

در طول دو دهه گذشته ما در مورد عدالت اجتماعی و عدالت اقتصادی صحبت کرده ایم شما وقتی اطلاعات نداشته باشید در حوزه های مختلف اقتصاد نمی توانی عدالت را برقرار کنی بنابراین می روی سراغ کارگر که درآمدش واضح است.

موادی که در قانون برنامه 5 هست تا حد زیادی انجام شده اما همچنان می بینیم که در مباحث مختلف مثل عدالت مالیاتی مشکلاتی داریم وقتی GDP ایران فرض بفرمایید بر اساس قدرت خرید یک عددی هست و بر اساس نرخ رسمی ارزی یک عدد دیگر اگر GDP ایران را در نظر بگیریم 500 میلیارد دلار می بینیم که حدود 50 درصد از این GDP در بخش خدمات است و اگر چنان چه نظارت و اشرافی روی جریان سرمایه در بخش 50 درصد اقتصاد کشور وجود نداشته باشد این فشار ها منتقل می شود چون بخش کشاورزی تا حدود 10 تا 12 درصد سهم معاف از مالیات است ولی بخش تولید و صنعت کشور با اندازه سهم 30 تا 35 درصد مجبور است همه بار مالیاتی کشور را تحمل کند و درست است که می گویم می خواهیم از تولید و صنعت کشور حمابت کنیم زراعت که معاف است بخش خدمات هم که اشرافی نداریم باز می ماند همین بخش شفاف کشور من توصیه ام به همه مسئولین کشور این است که امروز هم دیر است و باید این بخش را به وضوح برسانیم تا زمانیکه به وضوح نرسد ما نیم توانیم ادعا کنیم که وظایف و تکالیف قانونی خودمان را درست انجام داده ایم .