کاوه زرگران با بیان اینکه قانون غذا از سالیان دور تدوین شده است، اظهار کرد: به دلیل اینکه بازنگری دقیقی روی آن صورت نگرفته، دارای نواقصی است که با توجه به تکنولوژی‌های روز دنیا باید به روز‌رسانی شود.
وی ادامه داد: در همین راستا طی یکسال گذشته تعاملی بین سازمان غذا و دارو و تشکل‌های غذایی شکل گرفته و جلسات متعددی نیز به صورت ماهانه و هفتگی برگزار شده است.
دبیر کانون صنایع غذایی با اشاره به نتیجه برگزاری این جلسات گفت: طی مذاکرات انجام شده بین سازمان غذا و دارو و تشکل‌های غذایی، ضوابط قانون غذا اصلاح و مواردی به آن اضافه شد.
زرگران با بیان اینکه در نتیجه این صحبت‌ها قانون برچسب‌گذاری روی محصولات غذایی تصویب و در فاز اول آن بهره‌برداری شد.
دبیر کانون صنایع غذایی اجرای این قانون را به صورت جامع در سال آینده عنوان و اظهار کرد: به‌طور یقین تا سال آینده موارد دیگری به آن اضافه خواهد شد.
وی با بیان اینکه این استاندارد‌ها با نیم‌نگاهی به استانداردهای اروپایی تهیه شده است، گفت: قطعا برچسب‌گذاری روی صنایع غذایی می‌تواند در رسیدن به استاندارد اروپایی تاثیر‌گذار باشد.
زرگران در خصوص اهمیت کیفیت محصولات بعد از برچسب‌گذاری گفت: این امر می‌تواند بین شرکت‌های مختلف ایجاد رقابت کند چراکه مردم با دانستن فواید و ضرر‌های یک محصول به طور یقین محصول بهتر را انتخاب می‌کند.
دبیر کانون صنایع غذایی با بیان اینکه سازمان استاندارد، استاندارد‌هایی را برای مواد غذایی تعریف می‌کند، گفت: این استاندارد‌ها حداقل‌هایش که هر ماده غذایی باید داشته باشد اما سازمان غذا و دارو می‌تواند فراتر از این استاندارد‌ها را درخواست داشته باشد.
وی با بیان اینکه سازمان غذا و دارو حداقل‌هایی را که بالاتر از سازمان استاندارد است، اظهار کرد: می‌توان گفت با برچسب‌گذاری صنایع غذایی سیاست‌گذاری مدیران تغییر می‌کند.
در این دستورالعمل تولید‌کنندگان و وارد‌کنندگان موظف شدند علاوه بر درج موارد ذکر شده در ماده 11 قانون مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب سال 1346 شامل نام و نام تجاری فرآورده غذایی، وزن فرآورده غذایی، شماره پروانه‌های بهداشتی، تاریخ تولید و انقضاء مصرف، مواد تشکیل‌دهنده، نام و نشان تولید‌کننده یا بسته‌بندی‌کننده، سری ساخت، شرایط نگهداری، الزامات و توصیه‌های بهداشتی و موارد دیگری از قبیل اظهارات توصیفی مانند تازه، منجمد، طبیعی یا ارگانیک، غنی‌شده یا دستکاری ژنتیکی‌شدن فرآورده غذایی را بر روی برچسب مطابق تعاریف موجود در ضابطه درج کنند.
علاوه بر این اظهارات اخطاری درج شده روی برچسب این امکان را برای مصرف‌کنندگان فراهم می‌کند تا از مواردی که ممکن است برای شرایط فردی آنها مناسب نباشد اطلاع حاصل کنند. به عنوان مثال در صورتی که فردی مبتلا به بیماری عدم تحمل لاکتوز باشد، قادر است از روی برچسب ماده غذایی دریابد که آیا فرآورده مذکور حاوی لاکتوز است یا خیر.
یه طور کلی می توان گفت با استفاده از اطلاعات تغذیه‌ای موجود در برچسب مواد غذایی مصرف‌کننده می‌تواند از میزان انرژی، پروتئین، کربوهیدارات، چربی کل، چربی اشباع، چربی ترانس، نمک و قند موجود در هر سهم یا 100گرم از فرآورده موجود اطلاع پیدا کند و با استفاده از درصد مقدار مرجع مواد غذایی موجود میزان دریافت روزانه خود را کنترل کند.
ایسنا