به نظر می‌رسد که بعد از این همه سال تلاش، حق‌خواهى، هم‌اندیشى و هم‌افزایى، بخش خصوصى به آن میزان از رشد و بلوغ فکرى رسیده است که مصالح خود را به خوبى تشخیص دهد. به همین دلیل هم قانون به کلیه دارندگان کارت بازرگانى معتبر و کارت عضویت اتاق‌ها این اختیار را داده که در صورت تمایل در انتخابات اتاق براى انتخاب کردن در روز انتخابات حضور یابند یا براى انتخاب شدن به‌عنوان عضو هیات نمایندگان در مهلت مقرر نام‌نویسى تا روز انتخابات در لیست متقاضیان حضور در زمره هیات نمایندگان درج و به معرض دید انتخاب‌کنندگان گذارده شوند.
در مورد تایید صلاحیت انتخاب‌شوندگان انجمنى متشکل از پنج نفر پیش‌بینى شده که یک نفر با پیشنهاد وزیر صنعت، معدن و تجارت و چهار نفر به پیشنهاد رئیس اتاق ایران است. دلیل هشتاد به بیست هم صرفا به لزوم وزن بیشتر بخش‌خصوصى به نسبت دولتی‌ها است. شاید یک عضو از پنج عضو حضور بیست نماینده از دولت در ترکیب هیات نمایندگان اتاق تهران و نهایتا ایران است. نظارت این انجمن صرفا در مورد صلاحیت حرفه‌اى انتخاب‌شوندگان بوده و ارتباطى به انتخاب‌کنندگان ندارد (مگر در ارتباط با اعتبار کارت بازرگانى یا معتبر بودن کارت شناسایی اتاق بازرگانی).
در مجموع وقتى ناوگان فعالان اقتصادى افرادى را واجد صلاحیت انتخاب شدن دانستند، دخالت و نظارت دولت ضرورتی ندارد، مگر در زمینه مسائل امنیتى. در این میان، سوالی که ممکن است در مورد انتخاب اعضای هیات نمایندگان مطرح باشد این است که انتخابات فردمحور است یا برنامه‌محور؟ من خود برنامه‌محور را ترجیح می‌دهم، اما بعضى از بنگاهدارها هستند که به دنبال چندین سال حضور در اتاق‌ها و تشکل‌ها امتحان خود را پس داده‌اند و لزومی ندارد که براى تجدید انتخاب از آنها برنامه خواسته شود و فقط محدودیت‌های سنى، فیزیکى، هوشیاری و حافظه می‌تواند مانعی براى تجدید انتخاب باشد. ولی افراد جوان و تازه واردان در کنار خوشنامى و تخصص باید هدف خود را براى حضور در ترکیب هیات نمایندگان و برنامه‌های خود را برای دستیابی به اهداف عنوان شده در معرض دید و آگاهی راى‌دهندگان بگذارند؛به عبارتى این متقاضى جدید بر اساس مکانیسم برنامه محورى شانس حضور و موفقیت خود را در این عرصه بیازماید.
رئیس کمیسیون فضاى کسب‌وکار، کارآفرینی و مقررات اتاق بازرگانی تهران
منبع:دنیای اقتصاد