«غلامحسین اکبری» ، اظهار کرد: بر روی کاربرد پروبیوتیکها با هدف حفاظت از محیط‌زیست تحقیق شده و مصرف این موجودات در تغذیه حیوانات آبزی افزایش یافتهاند.
وی خاطرنشان کرد: پروبیوتیکها میکروبهای زنده‌ای هستند که بهصورت افزودنی غذایی استفاده می‌شوند و موجب بهبود سلامتی انسان و حیوانات اهلی می‌شوند.
اکبری ادامه داد: میکروبهای دستگاه گوارش ماهی و خرچنگ خوراکی به‌علت عبور جریان آب از لوله گوارش وابستگی ویژه‌ای به محیط خارجی دارند. بیشتر باکتریهای موجود در روده، بهدلیل جریان مداوم باکتریهایی که از آب و غذا وارد آن شده جابجا می‌شوند.
این کارشناس آبزیپروری افزود: برخی محصولات تجاری معرفی شده به‌عنوان پروبیوتیک مکمل غذایی نیستند و بمنظور اهداف دیگری طراحی شده‌اند. بحث پروبیوتیک زمانی مطرح شد که مشخص شد میکروبهای استفاده شده در لوله گوارش زنده می‌مانند.
وی تصریح کرد: از طرف دیگر جنبههای دیگری مثل کنترل بیولوژیکی از طریق بهبود کیفیت آب و درمان بیولوژیکی نیز جهت پروبیوتیکها مطرح شد‌ه‌است. اگر چه اولین پروبیوتیکهائی که برروی آبزیان آزمایش شدند برای موجودات خشک‌زی طراحی شده بودند ولی بعضی تاثیرات در ماهیها نیز به همان صورت مشاهده شد.
اکبری خاطرنشان کرد: بهدلیل عدم اطمینان از زنده ماندن باکتریها در محیط آبی، بیشتر تلاشها بر اساس جداسازی و انتخاب سویه‌های از پروبیوتیکی از محیط آبی بود. این میکروبها شامل ویبریونها، پزودوموناسها، باکتریهای اسید لاکتیک، باسیلها و مخمرها هستند.
این محقق یادآور شد: البته سه ویژگی در خصوص میکروبهائی که به عنوان پروبیوتیک انتخاب می‌شوند باید در نظر گرفته شود که شامل حالت آنتاگونیستی در مقابل باکتریهای بیماریزا، خاصیت تشکیل کلونی و امکان افزایش مقاومت میزبان در برابر پاتوژن است.
وی تصریح کرد: علاوه‌بر اینها باید با باکتریهای بیماریزا برای کسب غذا، هم‌چنین امکان اتصال به دیواره روده رقابت کنند و توانائی تحریک سیستم ایمنی بدن را داشته باشند.
ایسنا