1- جمعیت ایران حدود یک درصد جمعیت جهان )75 میلیون نفر نســبت به 7/5 میلیارد نفر( می باشد، در حالیکه تولید میوه در ایران حدود چهاردرصد میوه در سطح جهان است یعنی از نظر کمی در تولید این فرآورده باغی و کشاورزی برتری نسبی و رقابتی )بهصورت بالقوه در کشور وجود دارد.
2- به لحاظ گستردگی جغرافیایی و تنوع آب و هوایی، طعم و عطر و رنگ و ویژگیهای کیفی عمده میوههای ایرانی نسبت به فرآوردههای مشابه سایر کشور ها برتری نسبی و رقابتی دارد.
3- ایران در تولید 15 محصول اصلی باغی در دنیا مقام اول تا دهم را دارد )بیش از 4 درصد میوه و مرکبات دنیا را تولید می کند(.
4- سرانه مصرف میوه و سبزیجات در ایران 25 درصد میانگین جهانی می باشد یعنی در ایران 30 کیلوگرم و در دنیا 120 کیلوگرم است.
5- به عبارت دیگر روزانه مصرف هر فرد باید حداقل 400 گرم میوه و سبزی باشد که در ایران حدود 100 گرم است.
6- حدود 40 درصد از مرگهای روزانه در ایران به دلیل سوء تغذیه است.
7- سرانه مصرف شکر در ایران 30 کیلوگرم و در جهان 5 کیلوگرم یعنی 6 برابر سرانه مصرف شکر در دنیا است.
8- سرانه مصرف نوشابه های گازدار در ایران 42 لیتر و در جهان 10 لیتر است.
9- سرانه مصرف نمک در ایران 6 کیلوگرم و در جهان 3 کیلوگرم است یعنی بیش از دو برابر.
10- بر اســاس داده های قطعنامه یکی از کنگره های تغذیه در ایران مردم یک سوم
سوء تغذیه- یک سوم پرخوری و یک سوم بدخوری دارند )یعنی آنچه را که باید بخورند، نمیخورند و آنچه را که نباید بخورند، میخورند.
با نگاهی به داده های فوق به سادگی می توان نتیجه گرفت در کشور ما از نظر سالمتی شهروندان ضرورت جدی نســبت به اصالح رژیم غذایی، از جمله کاهش مصرف شکر و نمک و افزایش مصرف گروه میوه جات و سبزیجات ) منبع تأمین ویتامین ها( وجود دارد. متأســفانه طبق اطالعات موجود عمده صنایع تولیدکننده آب میوه و نوشیدنیهای میوهای در ایران در اثر فشارهای محیطی و اقتصادی به مرور از محتوی میوه در محصوالت خود کاسته اند و درصد شکر و بعضی ترکیبات ســنتتیک را در آنها افزایش داده اند و با برچسبگذاری غیرواقعی از خود اظهاری صادقانه برای مشتریان فاصله گرفته اند )مثل کاربرد واژگان طبیعی- خالص- 100درصد طبیعی یا خالص برای انواع نوشیدنیهای به اصطالح میوه ای و نکتارها(.
از ســوی دیگر با در پیش گرفتن استراتژی ویرانگر جنگ قیمت ها که از محصوالت با بستهبندی دوی پک )و در نتیجه ورشکست شدن این صنعت( آغاز گردید میرود که متأسفانه طومار محصوالت بستهبندی در تتراپک و قوطیها را نیز درنوردد. به بیان روشن تر وقتی که 50درصد قیمت محصوالت را برخی تولید کنندگان در این صنعت به عنوان )Promotion ترویج فروش- بخوان چرب کردن ســبیل مغازه دار( تخفیف میدهند،
بدیهی اســت هزینه آن یا از جیب مصرفکننده پرداخت میشود یا از درآمد بنگاه کسر میشود و یا از کیفیت کاسته و به تقلب دامن زده میشود. بهمنی که اگر فراگیر شود یک تهدید جدی برای کل این صنعت مهم و استراتژیک در صنایع غذایی ایران خواهد بود. انعکاس این واقعیات تلخ در دیدگاه انبوه مصرفکنندگان سلب اعتماد آنان از آب میوه و نوشیدنیهای میوهای خواهد شد و از آنجاکه مصرف آشامیدنیها و نوشیدنیها یک ضرورت
اجتناب ناپذیر است مصرف نوشابههای گازدار افزایش خواهد یافت. به نظر می رسد با توجه به طیف وسیعی از جامعه مصرف کننده که هم قدرت خرید آب میوه جات و نوشیدنیهای میوهای با کیفیت باال و طبیعی را دارند و از طرفی با محدودتر شــدن وقت آنان به دلیل زندگی ماشینی و مدرن و عدم امکان استفاده از تهیه آب میوه در منزل اگر این نیازها از سوی تولیدکنندگان صنعتی پاسخ داده نشود خطر آن وجود دارد که مصرف خیابانی این فرآوردهها )که به دلیل نبودن سیستم های کنترل کیفیت درون و برون بنگاهی سالمت آنها مورد سؤال است( یک آلترناتیو جدید نامناسب دیگر خواهد بود.