در حالی که تولید میوه و حبوبات در کشور به اندازه کافی وجود دارد، اما برخی از دلالان و وارد کنندگان به بهانه وفور میوه‌های قاچاقی در بازار مرتب بر این بوق می‌دمند که میوه‌های قاچاقی در بازار فراوان وجود دارد و پس از آن نتیجه‌گیری می‌کنند، حال که میوه خارجی به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود، لطفا اجازه دهید به صورت رسمی وارد کنیم!.
واقعا چه نیازی است که مردم در فصل تابستان پرتقال مصری مصرف کنند، یا در حال حاضر گلابی ترکیه و یا انگور شیلی مصرف شود؟
این نکته گرچه از نظر ظاهری درست به نظر می‌رسد، اما ملاحظات مهمی دارد و یکی از مهمترین ملاحظات این است که ورود هرگونه میوه یا حبوبات و یا دام ،و طیور و ماهی زنده باعث ورود انواع آفت و بیماری خارجی به کشور می‌شود.
گرچه قرنطینه گیاهی و دامی شرط اول برای ورود موجود زنده اعم از گیاه و یا دام و طیور، مرغ و ماهی است، اما با همه این اوصاف باز هم موجود زنده می‌تواند با خود بیماری و آفت داشته باشد و شاهد آن این است که هم اکنون آفت‌هایی مانند شپشک استرالیایی، سوسک کلورادو، تب خونریزی دهنده کریمه- کونگو، آنفولانزای پرندگان و انواع آفت‌های برنج یا جاروک جادوگر در مرکبات لیموترش و انواع و اقسام آفت و بیماری که در محیط کشاورزی و دامپروری ایران جا خوش کرده‌اند و سالی هزاران لیتر سم یا درو برای مقابله آن مصرف می‌شود، حاصل واردات بی‌رویه رسمی یا غیررسمی در سالهای گذشته است.
آیا می‌توان به صرف کمبود مصنوعی برخی از میوه‌ها و یا حبوبات فورا مجوز واردات داد و فضای کشاورزی ایران را آماده واردات انواع آفت کرد؟.
در حال حاضر برای مقابله با آفات و بیماری‌های ناشی از واردات محصولات زنده کشاورزی و دامی سالانه علاوه بر صرف میلیاردها تومان پول مقدار قابل توجهی سم و آفت‌کش و داورهای دامی وارد محیط کشاورزی و دامی ایران می‌شود و نتیجه آن بروز سرطان در برخی مناطق کشاورزی مانند شمال شده است.
در کنار این مشکلات بیکاری کشاورزان و زیان تولید کننده داخلی را هم باعث می‌شود.
کشورها معمولاً قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای جلوگیری از واردات محصولات زنده دام و یا گیاه اعمال می‌کنند تا از ورود آفت و بیماری جلوگیری شود.
نکته قابل توجه دیگر این است که در شرایطی که سیاست اقتصاد مقاومتی در کشور اجرا می‌شود، نباید مردم به مصرف میوه‌ها و کالاهای مصرفی خارجی دل خوش کنند و ارز (پول) و عرض (آبرو) خود را بدهند و میوه خارجی وارد کرده و مصرف کنند.
به قول علامه اقبال لاهوری
آن چه از خاک تو رست ای مرد حر/ آن بپوش و آن بنوش و آن بخور
یا به قول حافظ
بشنو این نکته که خود را زغم آزاده کنی/خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی
یعنی اگر خداوند صلاح دید که در یک سال به دلایلی حجم بارندگی کم شود و فلان میوه کم تولید شد،دیگر لازم نیست به زور پول نفت میوه‌های رنگارنگ خارجی وارد کنیم تا مردم مصرف کنند که این خود نشانه ناشکری است.
به جای این کارها باید از کشاروز داخلی و تولید داخل حمایت شود، از طرفی در صدر اسلام مهاجرین که در شرایط نامساعد اقتصادی قرار داشتند، اما به واسطه فرهنگ اسلامی با خود نگهداری و تعفف (واژه قرآنی) خود را از دشمن بی‌نیاز نشان می‌دادند و با غذایی اندک حتی یک خرما برای دو نفر مقاومت می‌کردند.
حال چگونه است اگر چند روز یک نوع میوه کمبود شود، بلافاصله دلالان فشار وارد می‌کنند که واردات انجام شود.
ژاپن کشوری با خاک اندک و زمین زلزله خیز و جمعیت بیشتر اما با سیاست خودکفایی برنج غذای اصلی مردم خود را ول با هزینه بیشتر تولید می‌کند.
آیا مردم نمی‌خواهند قدری خود نگهدرای و مقاومت داشته باشند و اگر این فرهنگ اسلامی یعنی قناعت و خودنگهدری و تعفف رعایت شود، دیگر شاهد این نخواهیم بود که گفته می‌شود سالانه بین 25 تا 30 میلیارد دلار کالای قاچاق از میوه و حبوبات گرفته تا لوازم آرایش، موبایل ، کامپیوتر، پوشاک، کفش و کیف و اسباب‌بازی و حتی کارت دعوت به جشن تولد کودک به صورت قاچاق وارد کشور اسلامی شده و اتفاقا خریدار هم پیدا می‌کند.
سیاست اقتصاد مقاومتی یعنی این که مردم هم نسبت به مصرف کالای قاچاق مقاومت داشته باشند و با حساسیت کالای وطنی خود را مصرف کنند.
البته این ناقض وظیفه دستگاه‌های متولی برای برخورد با کالای قاچاق نیست.
مضاف بر اینکه دستگاه‌های متولی و وزارت صنعت معدن و تجارت و وزارت جهاد کشاورزی نباید اجازه واردات کالاهای مشابه داخل و به ویژه با حساسیت بیشتر در مورد میوه، حبوبات و دام و طیور مجوز صادر کند، بلکه با اعمال قرنطینه‌های سخت مانع ورود آفت بیماری شود.
سیاست اقتصاد مقاومتی این است که به جای تکیه بر واردات تکیه بر تولید داخل شود و محصولات کشاورزی و دامداران ایرانی به موقع و به قیمت منصفانه خریداری و عرضه شود.
فارس