علی دیلمقانیان در خصوص وضعیت تجارت ایران و ترکیه گفت: روند تجارت دو کشور هر روز سخت‌تر می‌شود و نتوانستیم به اهدافی که در سال‌های قبل تعیین کرده بودیم دست پیدا کنیم. در زمان نخست‌وزیری عبدالله گل یعنی 10 سال پیش برای رسیدن به 30 میلیارد دلار حجم تجاری دو کشور برنامه‌ریزی شده بود. این در حالی است که هنوز نتوانستیم به 10 میلیارد دلار هم برسیم.
وی در خصوص تاثیر تحریم‌ها گفت: در تجارت امروز دیگر پول نقد استفاده‌ای ندارد و در دنیا فقط چند کشور آفریقایی و سوریه هستند که هنوز تجارت خود را با پول نقد انجام می‌دهند. ما نیز با وجود آنکه روابط سیاسی خوبی با ترکیه داریم اما برای جابه‌جایی مجبور هستیم از شرکت‌هایی که در سایر کشورها هستند استفاده کنیم.
وی ادامه داد: این جابه‌جایی‌ها باعث افزایش هزینه و قیمت تمام شده کالا می‌شود، این عدد آنقدر بزرگ است که محصولات پتروشیمی ما امروز گرانتر از محصولات پتروشیمی کره جنوبی می‌شود، این در حالی است که ما نفت، گاز، انرژی و نیروی کار ارزان داریم اما این دور زدن‌ها باعث شده که قیمت تمام شده ما در ترکیه بالاتر از کره‌جنوبی شود که دارد مواد اولیه محصولات پتروشیمی را از ما خریداری می‌کند. امروز شرکت‌های پتروشیمی مجبور هستند که در خارج از کشور شرکت تاسیس کنند که همین امر هزینه‌زا است. از طرف دیگر بسیاری از فسادها که امروز دادگاه‌های آن تشکیل می‌شود از همین دفاتر خارجی شکل گرفته است.
این فعال اقتصادی با اشاره به لزوم استفاده از دیپلماسی اقتصادی و نقش آن در تجارت خارجی گفت: ما در این حوزه بسیار ضعیف عمل کردیم و نتوانستیم از ظرفیت‌های خود استفاده کنیم؛ به طوری که امروز ترکیه برای محصولات پتروشیمی ما عوارض آنتی‌دامپینگ گذاشته است اما از طرف دیگر برای محصولات پتروشیمی اسرائیل و یا کره جنوبی عوارض صفر تعیین کرده است. یعنی علاوه بر عوارض 5 تا 6 درصدی که باید برای محصولات پتروشیمی پرداخت شود، 11.5 درصد نیز علاوه بر آن باید عوارض دامپینگ بدهیم. این در حالی است که امروزه تمام کشورها که با یکدیگر همسایه هستند و روابط خوبی دارند، تعرفه‌های ترجیحی برقرار می‌کنند اما ما عملا نتوانستیم در بحث دیپلماسی اقتصادی موفق عمل کنیم. اگر در این بین FATF نیز تصویب نشود کار ما بسیار سخت خواهد شد.