شالیزارهای برنج از مزارعی هستند که کشاورزان در فصول خاصی در آن‌ها کار می‌کنند. برنجکاران معمولا مجبور هستند در گل‌ولای و آب زیاد کار کنند. مطالعه مستقیمی در مورد امکان انتقال ویروس کرونا از طریق گل‌ولای شالیزار در دسترس نیست؛ اما مطالعاتی در مورد زمان زنده ماندن خانواده ویروس‌های کرونا در انواع آب‌ها مانند آب آشامیدنی، فاضلاب و غیره وجود دارد. از آنجا که در شالیزار نیز از آب استفاده می‌شود و در ترکیب گل‌ولای موجود نیز آب وجود دارد تا حدودی می‌توان از نتایج مطالعات مشابه استفاده کرد.
در چندین مطالعه، مدت زمان بقای انواعی از ویروس‌های کرونا در آب آزمایشگاهی، آب دریاچه و فاضلاب یا پساب مورد بررسی قرار گرفته است. ویروس‌های کرونا توانسته‌اند از ۱۰ تا ۲۲ روز در آب زنده بمانند. نوع ویروس کرونا، نوع آب، دما و خاصیت اسیدی آب، مقدار مواد شیمیایی موجود در پساب و حضور سایر میکروارگانیسم‌ها (موجودات ریز زنده) در آب از عوامل تأثیرگذار بر مدت زمان بقای ویروس‌ها بودند. علاوه بر این، در پساب‌ها ممکن است مواد آنتی ویروس (موادی که باعث از بین رفتن ویروس می‌شوند) وجود داشته باشند و بر زمان بقای ویروس کرونا تأثیرگذار باشند. با این حال طبق مطالعات، با توجه به ترکیبات موجود در فاضلاب یا پساب، ممکن است مدت زمان بقای ویروس ۲ تا ۴ روز باشد.
بر اساس آن چه در وب‌سایت دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران منتشر شده، اگرچه تاکنون اطلاعاتی مبنی بر انتقال ویروس کرونای جدید از طریق گل و لای موجود در شالیزارها یا تماس با آب آلوده گزارش نشده است، توصیه می‌شود به دلیل وجود ویروس کرونای جدید، امنیت زیستی در مزارع جدی گرفته شود. بنابراین لازم است تا حد امکان اصول بهداشتی توصیه‌شده رعایت شود و کشاورزان فقط برای کارهای ضروری وارد مزرعه شوند. رعایت اصول زیر مورد تأکید است:
۱- شستن و ضد عفونی دست‌ها به طور مکرر
۲- استفاده از امکانات مکانیزه تا حد امکان
۳- کاهش مدت زمان کار
۴- کسب اطلاعات لازم در خصوص بیماری، علائم و اقدامات پیشگیرانه لازم و رعایت فاصله‌گیری فیزیکی
۵- استفاده از وسایل حفاظت فردی مناسب، از جمله چکمه‌های پلاستیکی بلند و دستکش مناسب برای شالیکاران توصیه می‌شود.