فائو در گزارش دوسالانه خود اعلام کرد که مقابله با این مشکل مستلزم تدابیر متعدد از جمله اراده سیاسی قوی‌تر و بهبود نظارت است زیرا ذخایر ماهی‌ها در مناطقی که مدیریت ضعیفی دارند، در وضعیت ضعیفی قرار دارد.
طبق گزارش فائو، در حالی که کشورهای توسعه یافته شیوه مدیریت شیلات خود را بهبود بخشیده‌اند اما کشورهای در حال توسعه با وضعیت رو به وخامت مواجه هستند.
در سال ۲۰۱۷ حدود ۳۴.۲ درصد از ذخایر ماهی از شیلات دریایی جهان به عنوان صید بی‌رویه طبقه بندی شد و تداوم افزایش این روند از سال ۱۹۷۴ را نشان داد که نرخ صید بی‌رویه تنها ۱۰ درصد بود.
صید بی‌رویه باعث تقلیل نرخ گونه‌هایی می‌شود که موجودی آنها نمی‌تواند دوباره پر شود و در نتیجه جمعیت ماهی‌ها کمتر شده و تولید آینده کاهش پیدا می‌کند.
در گزارش فائو آمده است: مدیریت نه چندان جدی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه متداول است و تا حدودی ناشی از محدودیت مدیریت و توانمندی‌های نظارتی است. ما اخطار می‌دهیم که پایداری به خصوص در مناطقی که گرسنگی، فقر و منازعه وجود دارد، دشوار است اما هیچ گزینه‌ای برای راه‌کارهای پایدار وجود ندارد.
سرانه جهانی مصرف ماهی در سال ۲۰۱۸ رکورد ۲۰.۵ کیلوگرم در سال را بر جای گذاشت و به طور میانگین ۳.۱ درصد از سال ۱۹۶۱ رشد کرده و از سایر پروتئینهای حیوانی پیشی گرفته است.
مصرف ماهی یک ششم از مصرف پروتئینهای حیوانی جمعیت جهان و بیش از نیمی از پروتئینهای حیوانی در کشورهایی نظیر بنگلادش، کامبوج، گامبیا، غنا، اندونزی، سیرالئون و سریلانکا را تشکیل می‌دهد.
فائو پیش بینی کرد که سرانه جهانی مصرف ماهی تا سال ۲۰۳۰ به ۲۱.۵ کیلوگرم افزایش پیدا خواهد کرد و با توجه به کاهش رشدی که در آفریقا پیش‌بینی می‌شود، نرخ رشد سالانه آن به ۰.۴ درصد کاهش پیدا می‌کند.
بر اساس گزارش رویترز، فائو توضیح داد عامل اصلی این کاهش این است که رشد جمعیت آفریقا از رشد عرضه فراتر خواهد رفت و افزایش تولید داخلی و واردات بالاتر ماهی برای تامین تقاضای رو به رشد این منطقه کافی نخواهد بود.
این گزارش بر مبنای اطلاعات گردآوری شده پیش از شیوع بیماری کووید ۱۹ تهیه شد که باعث کاهش فعالیت صید جهانی در نتیجه وضع محدودیت‌های قرنطینه و کمبود نیروی کار شد.