از سوی دیگر همه‌گیری ویروس کرونا در جهان، شاید فصل جدید دیگری را در عصر نوین اقتصاد جهان رقم زد که از یکسو آسیب‌هایی را به‌دنبال داشت و از سوی دیگر دگرگونی‌هایی را نیز ایجاد کرد.
بالطبع صنایع غذایی کشور نیز در این گذار بی‌نصیب از آسیب نبودند. چنان‌که در برخی کشورهای جهان به‌واسطه شیوع این ویروس بسیاری از انبارهای موادغذایی پر شد بدون آنکه محصولات آنان به فروش برسد. با این همه اما این ویروس جهان‌گیر، سلسله درس‌هایی نیز برای کارآفرینان و فعالان اقتصادی داشت.
تغییرات سبک زندگی و حتی تغییرات سبد غذایی مردم در زمان شیوع کرونا هرچند می‌تواند یک امر موقتی باشد اما به باور برخی تحلیلگران تاثیرات بلندمدتی را نیز در پارادایم‌های قالب زیستی انسان در جهان خواهد گذاشت.
از طرفی اهمیت تکمیل زنجیره تامین به‌واسطه ارتباطات نوین می‌تواند چشم‌انداز تولیدکنندگان به خصوص صنایع غذایی را تغییر دهد. کسب‌وکارهای واسطه‌ای به‌عنوان یکی از حلقه‌های مهم ارتباط بین تولیدکننده و مصرف‌کننده دچار دگرگونی خواهد شد و چه بسا صادرات و ارتباطات جهانی را نیز وارد مرحله جدیدی خواهد ساخت. در این بین اما کشور ما که با مشکلات اقتصادی و تحریم‌های ناجوانمردانه روبه‌روست، می‌تواند در این شرایط، این بحران را تبدیل به یک فرصت تمام‌عیار برای خود در مقابله با انواع تحریم‌های جهانی و چه بسا خود تحریم‌ها سازد. ناگفته پیداست که تحریم در ذات خود ضررهای متعددی برای اقتصاد کشور دارد اما اگر این موضوع را به‌عنوان یک امر ناگزیر بپنداریم می‌توان با خلاقیت در ارتباطات جهانی و تقویت کسب‌وکارهای نوین از طریق شبکه‌های اجتماعی از سد آن عبور کرد. از سوی دیگر اقتصاد ایران همچنان در تقویت بخش‌خصوصی و بهره‌برداری از مزیت‌های پرشمار خود عقب مانده است که لازم است در یک فرآیند برنامه‌محور و عزم عمومی بتوانیم آن را به استانداردهای اقتصادی در عصرجدید نزدیک کنیم.
در این بین اما صنایع غذایی از اهمیت ویژه‌تری برخوردار خواهد بود. همان‌گونه که این صنعت با امنیت در ارتباط است، همان‌طور هم در صورت ایجاد هر خللی در تکمیل زنجیره تامین می‌تواند آسیب‌های جدی به آن بزند. کشور ما اما به‌واسطه منابع خدادادی کم‌نظیر و مزیت‌های جغرافیایی می‌تواند در این زمینه سرآمد منطقه و حتی در یک چشم‌انداز بلندمدت جزو کشورهای برتر جهان باشد.