امین شالچیان اظهار کرد: اختصاص ارز 4200 تومانی، حذف واسطه گری و استفاده از ظرفیت های بخش تولید برای تامین نهاده ها همگی شعارهای قشنگی هستند که فقط در حد شعار باقی مانده اند و بخش خصوصی در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها کنار گذاشته می شود. اوایل سال جاری معاون اول رئیس جمهور با ارسال نامه به وزیر جهاد کشاورزی و وزیر صنعت، معدن و تجارت نوشت که از ظرفیت های خود تشکل های بخش تولید، برای تامین و واردات نهاده ها استفاده شودو سه مرتبه نیز دستور پیگیری داده اند اما هرگز توجهی به آن نشده است.
وی افزود: در کلام همه مسئولان دستوراتی که در نامه جهانگیری آمده است را تکرار می کنند و دم از شفافیت و حذف واسطه‌گری می زنند اما در مقام عمل جواب نامه های معاون اول رئیس جهمور را هم نمی‌دهند.
مدیرعامل شرکت بازرگانی تعاونی‌های کشاورزی ادامه داد: "بتکا" زنجیره ابتدایی تولیدات دامی و کشاورزی در کشور است اما اما اجازه نمی دهند نیاز تشکل های خود را تامین کنند.
وی تصریح کرد: به دلیل عدم برنامه ریزی در واردات نهاده ها در حال حاضر با کمبود جو در بازار مواجه هستیم و در ماه های قبل نیز مشکلات جدی برای کنجاله سویا وجود داشت.
شالچیان افزود : در حالیکه در شهریور ماه قیمت هر تن جو در بازار های جهانی 180 یورو بود، اقدامی برای واردات آن صورت نگرفت و اکنون به 265 یورو رسیده است حال چه کسی پاسخگوی این افزایش هزینه ها برای واردات باشد.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: قیمت هر تن جو در بنادر شمال 230 یورو و در بنادر جنوب 265 یورو است چرا باید از منابع عمومی 35 یورو برای هر تن داده شود که تا صرفه اقتصادی برای واردات نهاده از بنادر فراهم شود، در حالی که با هزینه کمتری می توانیم این محصول را از روسیه و قزاقستان که روابط استراتژیک و سیاسی نزدیک تر و حق همسایگی داریم، وارد کنیم؛ عینا این موضوع برای ذرت نیز صدق می کند.
وی اظهار داشت: مسیر شمال،کریدور امن به حساب می‌آید و در راستای منافع ملی و توجه به پدافند غیر عامل باید تقویت شود.
شالچیان گفت: روسیه و قزاقستان غلات زیادی تولید می کنند که در مواقعی برای فروش محصولات خود حتی حاضرند به وارد کنندگان خارجی فاینانس دهند.
وی افزود: در صورتی که تشکل های ایران و روسیه با یکدیگر قرارداد ببندند و در هم تنیده شوند می توانند روابط مستمری با یکدیگر داشنه باشند.
وی اظهار داشت: این امر علاوه بر تقویت روابط استراتژیک به صورت قابل ملاحظه ای می تواند هزینه های تولید را مدیریت کند و امکان برنامه ریزی بلند مدت را فراهم کند.