تغذیه برای زندگی و کرامت انسانی ضروری است. روزانه شاهد گرسنگی هستیم، اما این گرسنگی تنها برای دریافت کالری نیست، بلکه برای تغذیه وعده‌های غذایی مغذی است. خوزه آندرس، بنیان‌گذار آشپزخانه جهانی جهان عنوان کرد: با تمرکز جدید بر امنیت تغذیه، به جای اینکه افراد را با غذا سیرکنیم، اما از نظر تغذیه با مواد غذایی مغذی گرسنه نگه داریم، از راهکاری برای تغذیه آنان استفاده می‌کنیم.
نتایج بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که چالش‌های امروز بهداشت و عدالت، ایالات‌متحده را به تغییر جهت از ناامنی غذایی به ناامنی تغذیه سوق می‌دهد تا تمرکز مناسب و سیاست‌های دسترسی، نه تنها برای غذا بلکه غذای سالم و مغذی مناسب را فراهم کند.
در دهه ۱۹۶۰ و پس از جنگ جهانی دوم، توجه ملی به گرسنگی برای رسیدگی به مشکلات عمده سوء‌تغذیه ضروری بود. در دهه ۱۹۹۰، ملت از گرسنگی به سمت «ناامنی غذایی» سوق پیدا کرد تا چالش‌های دسترسی به غذا و مقرون‌به‌صرفه بودن را بهتر درک کند.
این بررسی از داریوش مظفریان، دانشمند ایرانی و رئیس دانشکده علوم‌غذایی و سیاست فریدمن دانشگاه تافتس در بوستون ایالت ماساچوست و شیلا فلیشهاکر از مرکز حقوقی دانشگاه جورج تاون و خوزه آندرس در مجله JAMA به صورت آنلاین منتشرشده است.
محققان اظهار کردند: مفهوم امنیت‌غذایی بر دسترسی و مواد غذایی مقرون‌به‌صرفه، مغذی و مطابق با ترجیحات شخصی متمرکز است. در واقع، بخش مقوی بیشتر در سیاست‌ها و راهکارها در نظر گرفته نمی‌شود و یا از بین رفته و تاکید بر مقدار و نه کیفیت است.
آنان امنیت تغذیه را دستیابی مداوم به مواد غذایی و نوشیدنی‌هایی تعریف می‌کنند که نه تنها نیاز افراد را برطرف می‌کند، بلکه از بیماری‌ها پیشگیری و در صورت لزوم درمان خواهد کرد. امنیت تغذیه دیدگاه جامع‌تری را فراهم می‌کند و تشخیص می‌دهد غذاها باید همه افراد را تغذیه کنند.
امنیت تغذیه شامل تمام اهداف امنیت‌غذایی است اما بیشتر بر نیاز به غذاهای مفید و سالم برای همه افراد تاکید دارد. بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نشان داده است، آمریکایی‌هایی که گرسنه هستند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های مرتبط با رژیم‌غذایی از جمله چاقی، دیابت، بیماری‌های قلبی و بسیاری از سرطان‌ها هستند.
داریوش مظفریان گفت: تمرکز جدید بر امنیت تغذیه‌ای برای همه آمریکایی‌ها به شکل دادن و تسریع راه‌حل‌های واقعی تاکید دارد که نه تنها غذا، بلکه رفاه را برای همه فراهم می‌کند.
محققان افزودند: رویکرد فعلی کافی نیست و گروه‌های اقلیت حاشیه‌نشین و همچنین افرادی که در روستاها و مناطق کم‌درآمد زندگی می‌کنند، به احتمال زیاد در کیفیت تغذیه، ناامنی غذایی و بیماری‌های مرتبط با رژیم‌غذایی نابرابر هستند.