تولید خوراک آبزیان در کشور چه میزان به واردات بستگی دارد؟
به طور کلی صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان کشور به طور متوسط ۸۰ درصد به واردات نهاده‌های دامی وابسته است. سهم خوراک آبزیان ۵۰۰هزارتن یعنی زیر یک درصد کل بازار است.
آیا می‌توان مثل طیور، طرح اختلاط خوراک آبزیان را تغییر داد؟
بسیار مشکل و هزینه‌زاست هم در ایران و هم در دنیا. در این باره طرح‌های بسیاری در کشورهای توسعه یافته در حال اجرا است اما تا زمانی که توجیه اقتصادی پیدا نکند امکان تجاری شدن و عرضه عمده به بازار نیست. در ایران برنامه‌ای در خصوص تغییر طرح اختلاط آبزیان تبیین نشده اما با وجود یارانه‌ای که غیرهدفمند در این صنعت وجود دارد اگر برنامه‌ای هم اجرا شود بی‌فایده و بدون ثمر خواهد بود. زیرا تا زمانی‌که به کنجاله سویا ارز دولتی و برای تولید محصولات پروتئینی به اشکال مختلف یارانه تزریق می‌شود کسی به دنبال بهره‌وری و توسعه عمودی و استفاده از فناوری‌های نوین و دانش‌بنیان نمی‌رود و نتیجه این می‌شود که علاوه بر اینکه وابستگی کشور به نهاده‌های دامی بیشتر می‌شود، باید ارز بیشتری از کشور خارج شود و تورم بالاتری را مردم تحمل کنند. معتقدیم در بازار رقابت کامل صنعت پروتئین ایران نباید با اقتصاد دستوری و دخالت در پارامترهای مختلف اقتصادی، انضباط این صنعت را برهم زد. زیرا انگیزه سرمایه‌گذاری کاهش، ریسک تولید بالا و در نتیجه امنیت غذایی مردم در حلقه آخر زیان خواهد دید.
در صورت آزادسازی واردات کنجاله سویا و رقابتی شدن بازار، فکر می‌کنید چه میزان به فعالان تولید محصولات آبزی افزوده می‌شود؟
فکر می‌کنیم می‌توان عرضه محصولات شیلاتی را با مانع‌زدایی و حمایت از تولیدکنندگان زیاد کرد که هم تولید صرفه اقتصادی داشته باشد و هم قیمت محصولات آبزی مقداری سر و سامان پیدا کند. دولت هم می‌تواند در کوتاه‌مدت مانند مرغ با خرید ماهی از پرورش‌دهندگان از آنها حمایت کند یا با تخصیص نهاده‌های دامی مصوب دولتی به کارخانه‌های خوراک آبزیان و تحویل خوراک آبزیان با قیمت مصوب به پرورش‌دهندگان از آنها حمایت کند.