از سال گذشته تاکنون باتوجه به افزایش صعودی هزینه‌های تامین مواد اولیه به جز آرد و سایر هزینه‌های تبعی تولید نان از جمله حقوق و مزایای کارگر، نانوایان به جد خواستار افزایش نرخ نان از سوی دولت هستند اما علی‌رغم جلسات گوناگونی که سال گذشته در این خصوص برگزار شد، نتیجه نهایی حاصل نگشت و همچنان دولت برای افزایش نرخ نان تصمیمی نگرفته و از ابتدای سال جاری هم نگرانی‌هایی بابت افزایش نرخ نان به عنوان قوت لایموت مردم در شرایط اقتصادی نامناسب جامعه مطرح شده است.
طبیعتا اگر دولت هرساله متناسب با رشد تورم و مانند سایر کالاهای اساسی، نرخ نان را هم افزایش می‌داد، در حال حاضر صنف نانوایان با مشکلات عدیده مواجه نبود و با افزایش یکباره نرخ نان در جامعه، حساسیت و نگرانی ایجاد نمی‌شد اما حالا که با ثبات چندین ساله نرخ نان مواجه هستیم که البته این اقدام، تبعات منفی از خود به جا گذاشته و نیز قرار است باز هم نرخ نان ثابت بماند، دولت چه برنامه‌ای برای رفع نیاز و بحران نانوایان دارد؟! اگر قرار نیست دولت به فکر جبران ضرر و زیان نانوایان با روش‌های دیگری باشد (به عنوان مثال پرداخت یارانه یا تسهیلات بدون بهره حمایتی) پس افزایش نرخ نان به عنوان یک مطالبه به‌حق برای نانوایان ضروری است.
اما چرا افزایش نرخ نان ضروری است؟!
در طول سال‌های اخیر متاسفانه نگرانی دولت فقط این بوده که نان با قیمت ارزان در اختیار مردم قرار گیرد و از کیفیت و سلامت نان غافل شده است. برخی نانوایان به دلیل فشارهای تحمیلی ناشی از افزایش هزینه‌های سربار و درآمد ناچیز و در سایه بی توجهی و عدم حمایت دولت، به گران‌فروشی یا کم‌فروشی روی آورده‌اند و برای کیفیت و سلامت نان، هزینه نکرده‌اند که این مسأله با توجه به مصرف نان به عنوان اصلی‌ترین غذای جامعه، در دراز مدت می‌تواند سلامت جامعه را به خطر بیندازد.
بارها بر این مسأله تاکید شده که اعلام نرخ منطقی و البته به موقع برای نان، خیلی به صرفه‌تر از این است که دولت هزینه‌ای کلان را برای درمان جامعه بپردازد.