آناتومی التهاب در بازار جهانی شکر

شکر هم از نظر سیاسی و هم از نظر تجاری در بسیاری از مناطق تولید کننده کلیدی جهان یک کالای با کیفیت است و و توسط دو بخش اصلی مواد غذایی استفاده می شود "تولید غذا و نوشیدنی" و "خرده فروشی" ؛ تولید آن (چه از نیشکر یا چغندر) نیز به شدت سرمایه بر است و برای رقابتی بودن به نظام بهره برداری در مقیاس بزرگ نیاز دارد. شکر در سطح بین المللی به شکل شکر خام یا سفید (تصفیه شده) از نیشکر و شکر سفید از چغندرقند معامله می شود. مصرف جهانی شکر در سال دو سال اخیر بیش از 183 میلیون تن بوده است و بطور متعارف؛ رشد جمعیت، درآمد سرانه، تاثیرات عرضه و تقاضای جهانی، ارزش رئال برزیل، میزان یارانه های دولتی، تغییرات اقلیمی (مثل ال نینو در حال ظهور )، ملاحظات بهداشتی مصرف شکر (دیابت، نرخ چاقی، بیماری قلبی، پوسیدگی دندان و سایر بیماری ها مرتبط)، تقاضای اتانول، نوسانات قدرت دلار آمریکا، تنگناهای لجستیکی؛ رقابت با سایر شیرین کننده ها، میزان تولید جهانی نیشکر و چغندرقند عواملی اند که باعث پویایی در افزایش قیمت شکر می شود و قیمت ها بر این اساس واکنش نشان می دهند. معمولا مرجع قیمتی در شکر قهوه ای نیمه تصفیه شده به صورت بین المللی در بازار "شماره 11" نیویورک و شکر "سفید" تصفیه شده در سطح بین المللی در بازار "شماره 5" لندن معامله می شود. از تقاضای جهانی، تقریباً دو سوم از طریق تولید محلی منطقه تامین می‌شود و مابقی (حدود 60 میلیون تن در سال حدود 40 درصد از تولید شکر) از صادرات تجارت جهانی تامین می‌شود و بخش قابل توجهی (معمولاً حدود یک سوم) از این تجارت صادراتی تحت قراردادهای تاریخی دوجانبه و ترجیحی صورت می گیرد که 10 درصد آن از طریق بورس های کالایی تحویل داده می شود. کشورهایی که در پالایشگاه‌های شکر سرمایه‌گذاری کرده‌اند، عمدتاً شکر خام وارد می‌کنند (اندونزی، چین، امارات متحده عربی، الجزایر)، در حالی که کشورهای بدون ظرفیت تصفیه به واردات شکر تصفیه شده ادامه می‌دهندکه در این یادداشت سعی میکنم به برخی از آنها بپردازم. البته یکی از اجزای مهم تقاضای جهانی، همبستگی بین سطح درآمد ملی و مصرف شکر است که به چرخه های رونق و رکود در اقتصادهای ملی برمیگردد. افزایش قیمت شکر تهدیدی برای تورم جهانی مواد غذایی است.

مبحث شکر در بنیان نهادن راه‌حل‌های فن‌آورانه برای مساله گرسنگی و امنیت غذایی، موضوعی که توسط نهادهای بین‌المللی پس از جنگ جهانی دوم مشکل‌ساز شده، محوریت دارد. حدود 80 درصد از تولید جهانی شکر از نیشکر حاصل می شود که در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند، در حالی که 20 درصد از چغندر و بیشتر در مناطق معتدل نیمکره شمالی به دست می آید. بنابراین بازار تحت سلطه شکر نیشکر است.

برداشت نیشکر در منطقه جنوب مرکزی برزیل - که 90 درصد تولید این کشور را تشکیل می دهد - از آوریل تا دسامبر ادامه دارد و عملکرد آن معیاری کلیدی برای نظارت بر قیمت های بین المللی است، هر از گاهی نیز لجستیک کشتیرانی خارجی برزیل می تواند در تلاطم قیمتی مشکل ساز باشد. بزرگترین تولیدکنندگان شکر جهان به ترتیب اندازه "برزیل، هند، تایلند، چین و ایالات متحده" می باشند البته شکر یک محصول مهم صادراتی برای تایلند هم است که اکنون پس از خشکسالی وضعیت تولیدش بهبود یافته و سطح تولید قبلی خود را به دست آورده است. ناگفته نماند، چین اگرچه یکی از تولیدکنندگان عمده شکر است، اما صادرات آن به دلیل تعرفه های بالا 3 سالی است که با مشکل مواجه شده است.

بیش از 110 کشور شکر تولید می کنند و اگرچه شکر در سراسر جهان تولید می شود، اما ده کشور بزرگ تولیدکننده حدود سه چهارم کل تولید شکر را تشکیل می دهند چنانکه دو کشور برزیل و هند حدود نیمی از عرضه جهانی را تولید می کنند. قاره آفریقا نقش نسبتاً کمی در تعیین ذخایر جهانی شکر ایفا می کند و معمولا 9.8 میلیون تن در نزدیک به 1.5 میلیون هکتار در سال بطور متوسط تولید می نماید که یک پنجم این زمین در آفریقای جنوبی، بزرگترین تولیدکننده شکر قاره و دوازدهمین تولیدکننده بزرگ در سطح جهان است.در قاره اقیانوسیه هم استرالیا یک صادرکننده قابل توجه شکر خالص است و این صنعت برای پویایی درآمد های صادراتی خود به بازار جهانی وابسته است، زیرا هیچ حمایت مستقیم دولتی از این صنعت وجود ندارد.

این کشور با قرار گرفتن در منطقه آسیا-اقیانوسیه با کمبود شکر و با بازار شکر غیرقانونی، سرمایه‌گذاری خارجی را در این بخش جذب کرده است و در نتیجه اکثر کارخانه‌های نیشکر آن در حال حاضر تحت مالکیت سهامداران خارجی هستند. حمایت غیرمستقیم دولت نیز در جهت بهبود رقابت پذیری و نوآوری در بخش کشاورزی بوده است. دولت فقط در مواقع بحران اقلیمی یا شوک های بازاری مداخله می کند، اما برخلاف بسیاری از دیگرکشورهای تولیدکننده شکر، حمایت کمی از اتانول یا صنایع جانبی مبتنی بر شکر وجود دارد.

با عنایت به موارد فوق، این تمرکز وافر در "جغرافیای تولید"، شکر را به یک کالای حساس تبدیل می کند. فراموش نکنیم که حدود 70 تا 80 درصد شکر تولیدی در کشورهای مبدا مصرف می شود. دلیل اصلی این پدیده آن است که بسیاری از کشورها به کشاورزان چغندر و نیشکرکار یارانه می دهند و بر واردات شکر تعرفه می گذارند، بنابراین میزان مشارکت آنها در بازار جهانی تحت تأثیر سیاست های محلی و سیاست های اقتصادی خودشان است. به عنوان مثال، جنگ در اوکراین تولید چغندرقند این کشور را تا 23 درصد در سال 2023 کاهش داد. در سال 2023 با آنکه سهم عظیم برزیل در عرضه شکر جهان به دلیل آب و هوای مطلوب به میزان یک میلیون تن افزایش یافته اما تصمیم برزیل برای تغییر بخشی از محصول نیشکر به تولید اتانول در توان صادراتی این کشور و میزان عرضه جهانی اثر خواهد گذارد. برزیل علاوه بر اینکه بزرگترین تولیدکننده شکر در جهان است، در تولید اتانول پس از ایالات متحده در رتبه دوم قرار دارد بی تردید با افزایش تولید سوخت زیستی، مازاد تولید جهانی شکر کاهش می یابد

. از اواسط دهه 1990، حجم نیشکر برداشت و فرآوری شده در برزیل تقریباً سه برابر شده است. این نشان دهنده افزایش تقاضا برای اتانول نیشکر و به طور کلی سوخت های تجدید پذیر است. از آن زمان برزیل بدون کاهش تولید مواد غذایی، تا کنون توانایی خود را به عنوان یک نیروگاه موثر و کارآمد تولید اتانول ثابت کرده است. از آنجایی که اتانول با بنزین به عنوان منبع سوخت رقابت می کند، تقاضای آن اغلب معکوس با قیمت نفت و بنزین حرکت می کند. کاهش قیمت نفت می تواند تقاضای شکر برای اتانول را کاهش دهد، در حالی که افزایش قیمت نفت می تواند تقاضا را افزایش دهد. برزیل مهمترین بازیگر و تعیین کننده قیمت در بازار جهانی شکر (و اتانول) است که یک پنجم تولید شکر جهانی و حدود 40 درصد صادرات را به خود اختصاص می دهد زیرا مجتمع صنعتی نیشکر آن در طول دهه ها توسط دولت ساخته شده است. برزیل ظرفیت کارخانه های نیشکر تولید اتانول و شکر خود را با توجه به نسبیت قیمت خود تغییر می دهند که با تغییرات در بازارهای داخلی و جهانی تغییر می کند.

از آنجایی که هر دو محصول از نیشکر به عنوان خوراک مشترک خود استفاده می کنند، جریانات را به کل مجموعه از طریق الزامات اجباری ترکیب اتانول و پشتیبانی از خودروهای انعطاف پذیر هیبریدی در سوخت و همچنین برنامه هایی که سرمایه گذاری را تشویق می کنند، همراه با مداخلات قیمت گذاری از طریق سیستم مالیاتی پشتیبانی میکند.علاوه بر این، تولیدکنندگان نیشکر در شمال شرق برزیل، زمانی که قیمت‌های جهانی کاهش می‌یابد، حمایت مستقیم دریافت می‌کنند. هند نیز اگرچه در تولید شکر از برزیل فاصله چندانی ندارد و در واقع تا سال 2020 رتبه اول را به خود اختصاص داده بود اما همچنین این کشور با مصرف داخلی 29 میلیون تن در سال، اولین مصرف کننده شکر در جهان است. هند تا کنون نزدیک به 15 درصد از کل تولید شکر جهان را به خود اختصاص داده است. در عین حال مصرف داخلی شکر نیز در کشور رو به تزاید است و در سال 2023 با 3 درصد کاهش تولید کشور به 35.8 میلیون تن رسیده است. اخیرا، هند صادرات خود را پس از آسیب باران به محصول نیشکر کاهش داده و این کشور شکر را به سمت تولید سوخت زیستی سوق داده است . صادرات هند از حدود 11 میلیون تن در سال گذشته تقریباً به نصف کاهش یافته و به 6 میلیون تن در سال منتهی به سپتامبر منتهی شده است. امسال افزایش مداوم مصرف جهانی و کاهش ذخایر، عرضه از هند را برای بازار جهانی حیاتی تر کرده است. کاهش صادرات هند به دلیل کاهش تولید و استفاده بیشتر از نیشکر برای سوخت زیستی است. باران های شدید باعث کاهش تولید نیشکر در "ماهاراشترا" شد که بیش از یک سوم تولید شکر این کشور را تشکیل می دهد.

فشار بر آب به دلیل کشت نیشکر در ایالت هایی مانند ماهاراشترا به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. موج گرما، بارندگی های نابهنگام و کاهش سطح آب به طور مستقیم بر تولید نیشکر تأثیر می گذارد که منجر به اختلال در چرخه تقاضا و عرضه می شود. همچنین سیاست نخست وزیر "نارندرا مودی" نیز برنامه افزایش سوخت زیستی را دنبال می کند که شاهد انحراف بیشتر نیشکر برای تولید اتانول است. دولت او می گوید که مزایای آن کاهش آلودگی هوا، کاهش قبوض واردات نفت، استفاده از مازاد تولید محلی و افزایش درآمد کشاورزان است. در این برنامه، دولت قصد دارد 5 میلیون تن شکر را به سمت تولید اتانول سوق دهد که این رقم در سال گذشته 3.6 میلیون تن بود. هدف نهایی این است که تا سال 2025 سالانه 6 میلیون تن به سمت تولید سوخت هدایت شود. از این روی، قیمت شکر تصفیه شده از اوایل سه ماه قبل به بالاترین حد در 12 سال گذشته رسید و در میان باران شدید خارج از فصل در هند، شکر در بازارهای دومین تولیدکننده بزرگ شکر در جهان، تقریباً به 700 دلار در هر تن رسید

. به نظرم هند دیگر اجازه صادرات اضافی را نخواهد داد و توقف مورد انتظار هند عمدتاً به دلیل کاهش تولید نیشکر به دلیل بارندگی های نابهنگام و حرکت به سمت اجرای تعهدات خود در کاهش کربن یعنی برنامه مخلوط اتانول است. هند به عنوان بخشی از تعهدات خود در کاهش کربن، برنامه بنزین مخلوط با اتانول (EBP) را برای مخلوط کردن این سوخت زیستی با بنزین برای کاهش مصرف سوخت فسیلی راه اندازی کرده است. پیش از این دولت از دستیابی به (هدف E10) خبر داده بود، یعنی بنزین مصرفی در کشور باید 10 درصد اتانول داشته باشد. چشم انداز هند در معرض عدم قطعیت های بالایی است. در بازار شکر، تغییرات جزئی در الگوهای آب و هوایی می تواند کاتالیزوری برای اختلال در عرضه و افزایش قیمت ها باشد چنانکه خطر ال نینو در چشم انداز تولید آسیا توانست در میان مدت قیمت ها را بسیار بالاتر ببرد. بطور متعارف، بسته به بارش باران های موسمی آسیا، بازار شکر به طور بالقوه می تواند «بسیار بی ثبات» شود. اما تایلند به آرامی در حال بازگشت از خشکسالی است که به شدت به تولید آن در سال زراعی 2020-2021 لطمه زده و تولید کشور در سال‌ 2023 به 10.5 میلیون تن رسید که نسبت به سال قبل افزایش اندکی داشته است. تایلند بیشتر تولید شکر خود را صادر می کند و در واقع رتبه دوم را در جهان (پس از برزیل) به عنوان صادرکننده دارد. طرفه اینکه امسال برخی از کشاورزان تایلندی احتمالاً "کاساوای" بیشتری کاشته اند و مصرف داخلی شکر نیز در حال افزایش است و تغییر الگوی کشت باعث کاهش بیشتر درآمد صادراتی این کشور از شکر در آینده خواهد شد. در تایلند، اتانول بسیار کمی مستقیماً از نیشکر تولید می شود (کمتر از 2٪). به جای آن از "ملاس یا کاساوا" استفاده می شود. در مورد چین نیز، اگرچه چین یکی از بزرگترین تولیدکنندگان شکر در جهان با بیش از 10 میلیون تن است، اما واردکننده مهم شکر نیز هست و تقاضای داخلی برای شکر در چند دهه گذشته رشد قابل توجهی داشته است. از لحاظ تاریخی، همواره شکاف زیادی بین قیمت‌های داخلی، که توسط دولت چین برای حمایت از کشاورزانش بالا نگه داشته شده، و قیمت‌های بین‌المللی شکر، وجود داشته است. تولید داخلی شکر چین در رقابت بین المللی همیشه با مشکل روبرو بوده است. این کشور هزینه تولید شکر بالاتری نسبت به برخی از رقبای خارجی خود دارد. از یک سو، قند "ژنگ ژو" ضعیف است، از سوی دیگر، تضعیف دلار آمریکا ناشی از تغییر سیاست FED ممکن است فضای کلی کالاها را مثبت تر کند و محدوده تخمین زده شده بین 5000 تا 5500 یوان در تن باشد. چین به دلیل توافق با سازمان تجارت جهانی اجازه واردات فقط 1.95 میلیون تن شکر در سال را با تعرفه 15 درصدی می دهد. واردات بیش از این مقدار مشمول تعرفه های بالاتر 50 درصدی است و نیاز به مجوزهای اضافی دارد. ذکر این واقعیت مهم است که صنعت شکر جهان در استفاده از یارانه ها و تعرفه های دولتی برای حمایت از تولیدکنندگان شکر محلی سابقه طولانی دارد. یارانه ها و تعرفه ها با ایجاد عرضه مصنوعی بالا و کاهش قیمت ها، بازار را مخدوش می کند.

اما اگر بزرگترین کشورهای تولیدکننده شکر از پرداخت یارانه به کشاورزان دست بردارند، تولید کاهش می یابد و قیمت ها افزایش می یابد. تقریباً همه کشورهای تولیدکننده شکر نوعی مداخله دولت در زنجیره ارزش شکر اعمال می نمایند. به عنوان مثال، در برزیل، یارانه ها عبارتند از پرداخت مستقیم از طریق طرح های حمایت از درآمد و قیمت، کاهش مالیات بازنشستگی برای تولیدکنندگان شکر، اجبار استفاده به ویژه در بازارهای سوخت اتانول، نرخ های مالیاتی پایین تر، نرخ های بهره ویژه وام های دولتی، و بدهی های مالیاتی که متوسط این یارانه ها سالانه حدود 2.5 میلیارد دلار است. در نهایت، ایالات متحده در حال حاضر پنجمین تولیدکننده بزرگ شکر در جهان است و انتظار می‌رود تولید ناخالص آن در فصل 2023 به 8.2 میلیون تن برسد. بر خلاف بسیاری از کشورها، ایالات متحده توامان تولید کننده عمده نیشکر و چغندر قند است که نیشکر حدود 45 درصد و چغندر حدود 55 درصد از تولید ملی است. با این حال، شیرین ترین محصول نقدی در آمریکا در واقع از گیاه دیگری بنام ذرت بدست میآید. ایالات متحده 7.9 میلیون تن شربت ذرت با فروکتوز بالا در سال 2021 تولید کرد. جایگزین‌های شکر مانند "آسپارتام و استویا" می‌توانند تقاضای بازار را از شکر دور کنند.

این شیرین کننده ها اغلب به عنوان جایگزین شکر در صنایع نوشیدنی، لبنیات و غذاهای فرآوری شده استفاده می شوند. نقش ایالات متحده آمریکا در بازار شکر منحصر به فرد است زیرا بازار شکر آن تقریباً به روی واردات از سایر نقاط جهان بسته است (به غیر از صادرات مجدد)، زیرا واردات از مکزیک برای اطمینان از تامین نیازهای وارداتی ایالات متحده تنظیم شده است که به سازمان تجارت جهانی آمریکا اجازه می دهد. تعهدات تجاری ترجیحی این سیستم به این کنترل شدید نیاز دارد تا وزارت کشاورزی ایالات متحده بتواند اطمینان حاصل کند که واردات از قیمت های بازار داخلی ایالات متحده کمتر نمی شود و می تواند الزام کنگره را برآورده کند که حمایت از شکر ایالات متحده باید بدون هزینه خالص برای بودجه فدرال عمل کند.

ذکر یک نکته نیز ضرورت دارد که اگر اتحادیه اروپا یک کشور واحد بود، پس از هند و برزیل، سومین تولیدکننده بزرگ شکر در جهان بود. چنانکه در سال 2023 اتحادیه اروپاحدود 16.3 میلیون تن شکر تولید کردکه بخاطر یخبندان گذشته و سرمای دیر رس نسبت به سال های گذشته روند کاهشی داشته و این میزان حدود 250000 تن کاهش یافته است زیرا کشاورزان اروپایی بواسطه تغییرات اقلیمی از چغندرقند به محصولات سودآورتری روی آورده اند. کاهش تولید شکر در اروپا یک عامل حمایتی برای قیمت شکر است. اتحادیه اروپا در واقع بزرگترین تولیدکننده قند چغندر در جهان است که 20 درصد کل تولید شکر در جهان را تشکیل داده و عمدتاً در شمال اروپا از جمله شمال فرانسه، بلژیک، هلند، آلمان و لهستان تولید می شود. کمبود نزدیک به یک میلیون تنی در تولید شکر از اتحادیه اروپا، بزرگترین تامین کننده شکر چغندر، به فشار عرضه فعلی جهانی اضافه شد.زمستان معتدل و به دنبال آن شرایط تابستانی بسیار گرم و خشک، محیط پرتنشی را برای محصول آن ایجاد کرد. اما این وضعیت با شیوع ویروس زرد چغندر که احتمالاً با ممنوعیت اخیر اتحادیه اروپا در مورد حشره‌کش‌های نئونیکوتینوئیدی مرتبط است، تشدید شد که عامل کشتن زنبورها عنوان شده است. (در اتحادیه اروپا، استفاده از نئونیکوتینوئیدها در سال 2018 با توجه به اثرات مضر مشکوک آنها بر زنبورها، برای کشاورزی ممنوع شد. این ممنوعیت منجر به ایجاد برخی بیماری ها (ویروس زرد) مضر برای گیاه چغندر در سال 2020 شد که با زیان بیش از 12 درصدی در تولید شکر همراه بود).تاثیر پدیده دیگر بر چشم انداز جهانی شکر، حمله باج افزار اواخر ژانویه به پلتفرم معاملات دیجیتال مشتقات پاکسازی شده( ION ) مستقر در دوبلین بود که در حالی رخ داد که معاملات آتی شکر خام جهانی شماره 11 نیویورک به بالاترین سطح هفت ساله خود رسیده بود. حال؛ بد نیست درباب مصرف کنندگان نیز توضیحی ارایه کنم. در خصوص مصرف شکر نیز باید عنوان کرد که هند با 29 میلیون تن بزرگترین مصرف کننده شکر در سال 2022 بود و پس از آن اتحادیه اروپا (17 میلیون تن)، چین (15.5 میلیون تن) و ایالات متحده (11.3 میلیون تن) قرار دارند با این حال، بر اساس سرانه، یک آمریکایی به طور متوسط 126 گرم شکر در روز مصرف می کند و پس از آن آلمان و هلند هر کدام با 102 گرم شکر در رتبه های بعدی قرار دارند. از آنجایی که شکر به عنوان یک کالای لوکس بیشتر از یک ضرورت غذایی هم تلقی می شود، اقتصادهای ثروتمندتر معمولاً مصرف بیشتری نسبت به اقتصادهای فقیر دارند. اقتصادهای نوظهور در آسیا و آمریکای جنوبی با رشد طبقه متوسط سریع‌ترین مصرف‌کنندگان شکر هستند، بنابراین تداوم قدرت در این اقتصادها برای قیمت‌ها مثبت است، در حالی که رکود بازارهای نوظهور می‌تواند قیمت‌ها را کاهش دهد. ارزش "رئال واحد پول برزیل" که میزان زیادی از محصول شکر سالانه را تولید و صادر می کند و نوسانات واحد پول آن، می تواند تأثیر زیادی بر قیمت شکر در جهان داشته باشد. شکر نیز مانند سایر کالاهای اساسی به دلار آمریکا عرضه می شود. در زمانی که واحد پول ایالات متحده قوی است، فروشندگان شکر دلارهای کمتری را برای محصول خود دریافت می کنند و در صورت ضعیف بودن ارز، دلار بیشتری دریافت می کنند.

بنابراین قوی شدن دلار آمریکا قیمت شکر را کاهش می دهد، در حالی که ضعیف شدن دلار قیمت ها را افزایش می دهد. یکی دیگر از عوامل افزایش قیمت شکر، تصمیم غافلگیرکننده اخیر اوپک برای کاهش تولید نفت حدود 1.16 میلیون بشکه در روز است. این امر باعث انحراف نیشکر به سمت تولید اتانول و بی میلی نسبت به افزایش ذخایر شکر شده است. بنظر می رسد فشار به سمت افزایش اجباری سوخت زیستی و تصمیم اوپک و افزایش قیمت نفت احتمالاً قیمت ها را بالا نگه می دارد. طرفه اینکه با احتمال موج گرمای شدید در تابستان امسال، تقاضا برای شکر افزایش خواهد یافت، به ویژه انتظار می‌رود تولیدکنندگان نوشیدنی‌های غیرالکلی و بستنی امسال شکر بیشتری مصرف کنند، اما عرضه به دلیل کاهش تولید محدود است. از اواخر آوریل سال جاری ذخایر شکر اتحادیه اروپا به طور مداوم در حال کاهش بود و بر اساس داده های منتشر شده کمیسیون اتحادیه اروپا، قیمت شکر سفید در اتحادیه اروپا به بالاترین حد خود رسیده و بیش از 80 درصد در 12 ماه گذشته افزایش یافته است و همچنان در حال افزایش است که نشانه دیگری از کمیابی عرضه است.

در حال حاضر مصرف کنندگان شکر برای انتقال تورم قیمت به مشتریان خود در بخش خرده فروشی مواد غذایی مشکل دارند، اما قیمت ها نیز به عنوان محرک اصلی تورم مواد غذایی عمل می کنند و هر جا که این تورم قیمت اتفاق می افتد، بر بودجه مصرف کنندگان و صنایع وابسته فشار وارد می کند. علاوه بر این، محصولات حاوی شکر با ارزش افزوده بالا در حال از دست دادن بازارهای صادراتی هستند زیرا قادر به رقابت در بازار جهانی نیستند. از سوی دیگر تنگنای عرضه دارای یک اثر تورمی بالقوه است که مبارزه دولتها را با تورم پیچیده می کند از آنجایی که تورم جهانی پس از رسیدن به اوج در سال گذشته، در حال حاضر اندکی کاهش یافته است، سرمایه گذاران بازار شکر به طور فزاینده ای انتظار داشتند که فدرال رزرو و سایر بانک های مرکزی اروپایی و آسیایی به زودی افزایش نرخ بهره را که سال گذشته آغاز کردند، متوقف کنند. با این حال، افزایش قیمت مواد غذایی می تواند همه این انتظارات را به خطر بیندازد. غذاها و نوشیدنی ها 14.4 درصد از محاسبه ماهانه شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) را تشکیل می دهند. در سطح جهانی، شاخص غذای ماهانه سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از زمان اوج خود برای 12 ماه متوالی کاهش یافته است. با این حال، بجز قند و شکر این شاخص برای دو ماه متوالی افزایش یافته و به بالاترین میزان خود از اکتبر 2016 رسیده است. بازار آتی شکر دربورس کالای نیویورک (NYMEX)، که بخشی از بورس کالای شیکاگو (CME) است و بورس بین قاره‌ای در پلت فرم معاملات الکترونیکی CME Globex (ICE) چشم انداز جهانی شان برای معاملات شکر ضعیف تر است و احتمالاً اگر برخی از سناریوهای بدبینانه تر اتفاق بیفتد، لذا می توانیم شاهد کسری عرضه بیشتری نسبت به تقاضا در ادامه سال 2023 باشیم. در مورد ایران نیز از حدود سه ماه گذشته بطور مداوم هشدارهای لازم برای افزایش حجم بافرهای شکر، میزان حجم معاملات در بازارهای اصلی و رصد دقیق آنها و لزوم خریدهای بهنگام، حتی دقایق و ظرایف بازار شکر در خاورمیانه توضیحات فراوانی داده شد... افزایش قیمت شکر در بازار بین المللی همچنان ادامه دارد...