امنیت غذایی یک کلید واژه پرتکرار و مهم در جوامع بین المللی و کشورهای مختلف به شمار می رود؛ امنیت غذایی دارای شاخصه‌هایی مهم از جمله وجود غذای کافی، در دسترس پایدار و سالم است.
بدیهی است که سلامت مواد غذایی اهمیت زیادی در سلامتی جوامع انسانی دارد. به گونه ای که ریشه بسیاری از بیماری‌های موجود و نوپدید در خوراک انسانی مشاهده می شود؛ این مساله حتی در آموزه های دینی نیز به صورت ویژه مورد توجه قرار گرفته است.
از سوی دیگر امنیت غذایی از جمله موارد حقوق عامه در بازار مسلمانان است؛ مردم باید اعتماد داشته باشند که مواد غذایی موجود در بازار حلال، سالم و پاکیزه است و حاکمیت می‌بایست تأمین غذای سالم و پاک و حلال را برای عموم مردم جامعه تضمین نماید.
بنابراین سازمان غذا و دارو در وزارت بهداشت، سازمان دامپزشکی و سازمان حفظ نباتات در وزارت جهاد کشاورزی نقش بسزایی در این زمینه بر عهده دارند که از جمله آن ها نظارت بر بازار است؛ حال اینکه بازار به چه شکل و روشی در این سازمان ها نظارت می شود محل سوال است؟
در همه قوانین و روش‌ها در ایران و جهان حقوق و دستمزد ناظرین نباید از طرف نظارت شونده پرداخت گردد. اما متاسفانه در برخی سازمان ها به عنوان مثال در سازمان دامپزشکی کشور از سالیان گذشته تا کنون وظیفه پرداخت حقوق و مزایای ناظرین دامپزشکی در مراکز تولید و مراکز فرآوری مانند کشتارگاه‌ها، کارخانجات لبنیاتی و غیره بر عهده نظارت شوندگان است.
اگرچه اکثریت ناظرین دارای تعهد به مردم و کشور و وظایف قانونی خودشان هستند. اما انتظار می رود حاکمیت، مجلس شورای اسلامی، وزارت جهاد کشاورزی و مجموعه های مرتبط دولتی برای رفع این نقیصه اقداماتی عاجل انجام دهند.