ایران و امریکا رابطه خوبی با هم ندارند، بارها
«دیپلماسی» های مختلفی بین تهران و واشینگتن در دوران هایی که هر دو پایتخت
در نظر داشتند کم کم یخ روابط را آب کنند استفاده شد. زمانی سعی شد با رفت
و های امد تیم های کشتی دو کشور و استفاده از «دیپلماسی کشتی» تهران و
واشنگتن را به هم نزدیک شوند و حالا نیز به نظر می رسد شاید تیم فوتبال دو
تیم این نقش را بر عهده گرفته باشند، اما اگر مقامات دو کشور کمی به خیابان
های تهران و شهرهای مختلف دیگر نگاهی بکنند و یا مقامات ایرانی از فرزندان
خود بپرسند شام را با دوستانت کجا خوردی؟ «دیپلماسی» بهتری با هدف رفع تنش
بین تهران و واشنگتن پیدا شود: «دیپلماسی شکم»! یا «دیپلماسی غذا»
طی سال های اخیر فست فودها، رستوران ها، بستنی فروشی
هایی که امریکایی هستند، نامشان بر سر در بسیاری از رستوران های ایرانی نقش
بسته، بدون اینکه پای خودشان واقعا به ایران باز شده باشد. کاسبکاران در
ایران که از میل جوانان ایرانی به چشیدن طعم خوراکی های رستوران های به نام
امریکایی خبر دارند، رستوران های خود را مزین به نام و حتی آرم برندهای
غذایی معروف امریکایی می کنند اما نه از صاحبان این کمپانی اجازه گرفته اند
و نه حق آن را دارند. اما دست این کمپانی های امریکایی به جایی نمی رسد و
شکایت از آنها فایده ای هم ندارد.
بسکین رابنیز
بسکین رابینز یکی از معروفترین برندهای بستنی در امریکا است که در سال ۱۹۴۵ در کالیفورنیا پایه گذاری شده است.
بسکین
رابینز در ایران هیچ نماینده ای ندارد اما پایش به خیابان های تهران رسیده
است که هیچ، سایت بسکین رابینز ایران هم در فضای مجازی وجود دارد هرچند هر
دو سایت آنها فعلا کار نمی کند. اما هم کافی شاپی در تهران به این اسم
وجود دارد و هم کارخانه ای به اسم بسکین رابینز و با آرم آن به هواداران
این برند در ایران ارایه میدهد!
چیپوتله
چیپوتله یک رستوران زنجیره ای در امریکا است که منوی غذاهای مکزیکی به
مشتریان خود ارایه می دهد که البته شعب هایی در کشورهای دیگر نیز دارد.
غذاهای تند و فلفلی از مشخصات منوی این رستوران است. حالا پای رستوران هایی
با این نام به صورت زنجیره ای در ایران باز شده است و آرمش هم با کمی
تغییر در آنها به کار رفته است، طرفداران پر و پا قرص خود را نیز دارد. حتی
افرادی که این چیپوتله تقلبی را در ایران به راه انداخته اند صفحه فیسبوک
آن را فراموش نکرده اند. صاحبان «چیپوتله ایرانی» با دعوت از چهرهای هنری و
انتشار عکس آنها در فیسبوک حسابی برای خودشان تبلیغ می کنند.
دومینوز پیتزا
پیتزا
دومینوز نیز یک رستوران زنجیره ای در ایالات متحده امریکا است که به صورت
تخصصی در زمینه پیتزا مشغول به کار است. دفتر اصلی این کمپانی عظیم که در
سرتاسر دنیا نیز شعبه های فراوانی دارد در میشیگان امریکا است. حالا این
پیتزا فروشی ها هم شعبه هایی درا یران پیدا کرده اند که شاید معروفترینشان
در مسیر شمال ایران است، بدون اینکه صاحبان آن در سوی دیگر دنیا روحشان خبر
داشته باشد و منویی که اساسا هیچ ربطی به منوی پیتزا دومینوی اصلی ندارد.
کی اف سی
داستان کی اف سی در ایران هم از ماجراهای عجیب است، کی اف سی واقعی تا پیش
از انقلاب در ایران وجود داشت بعد از انقلاب بساطش جمع شد و رفت، چند سال
پیش با کلی سر و صدا اعلام شد که کی اف سی به ایران برگشته است و حتی
اخباری از ورود این برند توسط برخی افراد با نفوذ در ایران به گوش رسید.
اما جایی از ماجرا درست از آب درنیامد! اولین نکته در آرم آن بود، پاپیونی
که در آرم اصلی کی اف سی بود در آرم شعبه های ایران وجود ندارد و بعد هم
مشخص شد اساسا شرکتی ایرانی تصمیم گرفته رستورانهای زنجیره ای با ارم و اسم
کی اف سی بزند که هیچ ربطی باز به کی اف سی اصلی ندارد و ر خلاف ادعاهای
خود هیچ ارتباطی با کی اف سی اصلی ندارد. کی اف سی نیز رستورانی زنجیره ای
است که به صورت تخصصی در زمینه مرغ سوخاری فعالیت می کند. این کمپانی در
سال ۱۹۳۰ در کنتاکی امریکا پایه گذاری شده است.
استار باکس
کافه رییس هم داستان خودش را دارد. کافی شاپی بسیار باکلاس در تهران که
آرم و فضای خود را از استارباکس امریکا «قرض» گرفته و به نوعی هم سعی کرده
است منوی استارباکس که در ایران هیچ شعبه ای ندارد در خود جای دهد. رابطه
بین کافه رییس و استارباکس چندان خوب نیست، یک بار استارباکس سعی کرد از
این کافی شاپ مشهور که در تهران سه شعبه دارد شکایت کند اما، شکایتش به
جایی نرسید. استارباکس یک کمپانی عظیم امریکایی است که به صورت تخصصی در
زمینه قهوه و نوشیدنی های مشتق از آن کار می کند. این کمپانی بسیار موفق در
سال ۱۹۷۱ در واشنگتن امریکا پایه گذاری شده است.
هاردیز
هاردیز
یا کارلز جی آر یک فست فود زنجیره ایست که در داخل امریکا بیشتر در ایالت
های جنوبی و غرب میانه، طرفدار دارد. این رستوران در سال ۱۹۶۰ در کارولینای
شمالی پایه گذاری شده است.
اما سوپر استار در خیابان ولی عصر از
معروفین فست فودهای تهران و البته ایران است که در سال ۲۰۰۰ ساخته شد و
کسانی که از قبل با فست فود های کارلز جی آر آشنا بودند، ناخداگاه به یاد
آن افتادند. آرمی شبیه به آن، طراحی داخلی شبیه به این مغازه ها و حتی لباس
کارمندان این رستوران که آشکارا روی آن نوشته شده بود کارلز جی آر، حتی
زمانی شایعه بود که مواد و محصولات این رستوران مستقیما از امارات که این
کمپانی شعبه ای در آن دارد وارد می شود، جایی که این رستوران ها به هاردی
نیز معروف است.
کوکاکولا
و البته کوکا کولا و ایران نیز داستان خسرو و شیرین است!
کوکاکولا
تا سال ۱۳۶۰ تحت نظر ایالات متحده امریکا بود و مواد آن نیز به نوعی از
خارج از ایران تامین می شد اما پس از این سال، این کارخانه با اینکه نام
این کمپانی و آرم آن را برای خود حفظ کرد اما هیچ گونه رابطه ای با این
کمپانی ندارد و از فرمول خود برای تولید نوشابه ها ادامه داده است. حتی
مجلس ایران نیز نتوانست عشق مردم ایران به کوکاکولا را به هم بزند و آن را
ممنوع کند، هرچند این کمپانی هم با ارایه مدارکی به مقامات ایرانی ثابت
کرده هیچگونه رابطه ای با کوکاکولای اصلی ندارد!
مک دونالد
اگر رابطه ایران و کوکاکولا مانند شیرین فرهاد باشد رابطه تهران و مک دونالد بیشتر شبیه شاهکار ویس و رامین است!
مک
دونالد نیز مانند بسیاری از کمپانی های امریکایی تا پیش از انقلاب در
ایران حضور داشت اما پس از انقلاب این وصل به جدایی انجامید. در سالهای
ابتدایی دهه هفتاد، در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی این کمپانی دوباره
توانست اجازه کار در ایران را به دست آورد اما با حمله به مغازه ای که
گفته می شد قرار است اولین شعبه مک دونالد در ایران باشد و همچین مخالفت
های رسانه هایی مانند کیهان، این پروژه متوقف شد.
.
.
.
.
افکارنیوز