اسدالله اکرم اظهار کرد: در صورت کمبود محصولات غیراستراتژیک لطمه چندانی به تغذیه عموم وارد نمی‌شود لذا می‌توانیم این محصولات را در اولویت دوم قرار دهیم و در صورت وجود بودجه مناسب آنها را وارد کنیم.
وی افزود: محصولات استراتژیکی همچون گندم، جو، ذرت، حبوبات و ... باید به هر قیمتی در داخل تولید شوند زیرا این محصولات به استقلال کشور مربوط است و عموم مردم از آن استفاده می‌کنند.
این استاد دانشگاه گفت: در صورتی که ارتباطات کشاورزی مناسبی با کشورهای همسایه برقرار کنیم می‌توانیم به صادرات محصولاتی که در آنها مزیت نسبی داریم بپردازیم و نیازهای خود را از آنها وارد کنیم.
این کارشناس کشاورزی با بیان این که داشتن برنامه‌ای منسجم و منظم در ساماندهی الگوی کشت ضروری است، گفت: شاید کشت یک محصول خاص در یک مکان مقرون به صرفه نباشد یا بعضا محصولی بیش از مصرف داخل کشت می شود که در این صورت می توان از کشت جایگزین استفاده کرد البته این امر باید با مطالعات دقیق انجام شود.
وی ارزیابی مناطق کشور برای شناخت استعداد هر منطقه در کشت محصولی خاص را مفید دانست و گفت: می‌توانیم محصولاتی را که نیاز به آب فراوان دارند در مناطق پرآب شمال کشت کنیم. از سوی دیگر مناطق کم آبی در کشور هستند که خاکشان استعداد خوبی برای کشت محصولی خاص دارد که می توان به کشت محصولات آب اندوز در این مناطق پرداخت.
این کارشناس کشاورزی تاکید کرد: اگر مدیریت درستی روی آب صورت گیرد بهره وری این بخش بسیار بالا خواهد رفت.
وی ادامه داد: در حال حاضر کشاورزان برای کشت محصولات خود غالبا باری به هر جهت از آب چاه، رودخانه یا قنات به صورت نوبتی بهره برداری می کنند و همواره سعی می کنند حتی در صورت عدم نیاز از تمام آب اختصاص یافته استفاده کنند؛چرا که بر اساس یک قانون نانوشته اگر آب کمی مصرف کنند سال آینده هم باید با آب کم قانع باشند؛ بنابراین سعی می کنند تمام مقدار آبی که در اختیارشان قرارمی گیرد را وارد زمین های خود کنند.
اکرم گفت: اگر ساز و کاری اندیشیده شود که میزان صرفه جویی آب توسط کشاورزان به عنوان ذخیره سال‌های آینده برایشان در نظر گرفته شود، قطعا میزان مصرف آب کمتر خواهد شد. مدیریت صحیح و اعتماد کشاورز به میراب ها و آبیارها در این خصوص اهمیت دارد.
وی استفاده از آبیاری قطره ای و تحت فشار را روش دیگری دانست که می تواند به مصرف بهینه آب بینجامد.
به گفته این کارشناس کشاورزی در حال حاضر میزان ضایعات محصولات بین 30 تا 55 درصد است که حتی المقدور باید کاهش یابد. در صورت کاهش این میزان ضایعات، استفاده بهینه افزایش خواهد یافت. مقدار ضایعات کمی هم که باقی می ماند می توان بازیافت کرد.
اکرم تصریح کرد: باید یک برنامه‌ریزی منسجم ترتیب داد تا سطح زیر کشت محصولات در کل کشور مشخص شود و ارتباط کشاورزان با ادارات کشاورزی استان مربوطه نیز باید همواره برقرار باشد تا کشاورزان بتوانند از مشاوره کارشناسان جهاد استفاده کنند.
وی نقش اتحادیه‌ها و تشکل های کشاورزی برای کشت محصولات متناسب با آب منطقه را مهم ارزیابی کرد و افزود: مدیران بخش کشاورزی، دست اندرکاران، نیروهای انسانی، ماشین آلات و ... همگی باید در خدمت پیشرفت بخش کشاورزی به یکدیگر کمک کنند.
ایسنا