طیف مخالفان گسترش صنایع در مازندران و طیف موافقان این معقوله.
لذا فودنا دوتن از فعالان اقتصادی مازنی مطلع در دو طیف را به مناظره ای کوتاه اما شنیدنی دعوت کرد.
علی پریان از طیف مخالفان و حسین نادری از فعالان اقتصادی موافق گسترش صنایع در مازندران دقایقی را به مناظره درباره این مهم به خبرنگار فودنا اختصاص دادند.
محیط زیست موهبت طبیعی منطقه مازندران و گسترش صنایع رابطه ای مخرب
پریان از فعالان اقتصادی حوزه توریسم گفت: شکل و ساختار توسعه اقتصادی در هر منطقه بسته به ظرفیت ها و زیست بوم آن با دیگر مناطق فرق میکند و در منطقه مازندران موهبت طبیعی محیط زیست در اختیار ساکنان آن قرار گفته پس مسئولیت از حفاظت و مراقبت از آن نیز با مردم و مسئولان است لذا باید همه فعالیت ها در راستای حساسیت آسیب پذیری محیط زیست مازندران قرار گیرد ، گسترش صنایع در مازندران رابطه بلاشکی با محیط زیست دارد ، تمام صنایع ، تولید پساب و فاضلاب های صنعتی دارند که خیلی راحت راهی رودخانه ها و فضای سبز اطرافشان میکنند لذا این مواد به تدریج محیط زیست را آسیب پذیر کرده و شاهد تخریب جنگل ها ، آبندان ها و حتی کشاورزی خواهیم بود چون به هر حال کشاورزی با وجود زیست بوم خاص مازندران است که رونق گرفته والا کشاورزی در کار نبود.
آیا اروپای صنعتی بدون زیست محیط است؟!
حسین نادری از فعالان اقتصادی صنعتی مازندران در پاسخ به این ادعا گفت: در حال حاضر در دنیا بخصوص اروپا تمامی صنایع در حال فعالیت هستند و اتفاقا اروپا که سراسر فضای سبز را به خود اختصاص داده زیست بوم ندارد!!! که نگران پساب های صنعتی صنایع خود باشد؟ آیا بخاطر اینکه محیط زیست طبیعی دارد نباید وارد صنعت میشد؟ شاید بگویند استاندارد صنایع اروپا با مازندران قابل مقایسه نیست اما زمانیکه این کشورها بیش از 150 سال فعالیت صنعتی انجام داده و دو دهه است که به رعایت استانداردهای محیط زیستی مبادرت کرده اند در آن صد سال تیشه به ریشه محیط زیستشان زده اند و الان محیط زیستی باقی نمانده؟ مطمئنا ورود صنایع و گسترش آن موجب شد تا به سمت ایده آل های صنعتی و نظارتی گام بردارند و حتی شاهد آن هستیم که صنعت توریسم نیز در این کشورها آمار بالایی دارد. ما نیازمند یک مدیریت در جهت ورود و گسترش تمام صنایع به مازندران هستیم تا بتوانیم از تمام ظرفیت های آن استفاده کنیم . معتقد به این نیستم که مازندران فقط باید در کشاورزی و گردشگری خلاصه شود و محدویت فعالیت صنایع در مازندران را درست نمیدانم.
وقتی کشاورزی و توریسم 2 شاخصه ی مهم اشتغال و توسعه است .... چرا !!!
پریان گفت: زمانیکه با استفاده از دوشاخصه کشاورزی و گردشگری می توان تمام جوانان جویای شغل را شاغل کرد و تجربه مازندران نیز در این زمینه از دیگر زمینه ها بیشتر است چرا به ورود و گسترش صنایع اقدام کرد؟ آیا این هدر رفت منابع مالی و انسانی و اتلاف زمان جهت اشتغال نیست؟ ما زیست بوم خود را فدای ریسک گسترش صنایع در مازندران کنیم و اگر جواب نگرفتیم راه بازگشتی به حالت قبل وجود دارد؟ ایا کسی هست که مسئولیت این ریسک پذیری را برعهده گیرد؟
مدیریت صحیح حافظ منابع طبیعی و گسترش صنعت
نادری در پاسخ به پرسش های وی گفت: مراد یک مدیریت است! زمانیکه برای ورود همه صنایع سیاستی تدوین شود تا محیط زیست نیز آسیب نبیند چرا نباید به گسترش صنایع فکر کرد؟ اینطور نیست که ما شاهد ورود بی رویه تجهیزات صنعتی به استان و تولید میلیون ها تن پساب و فاضلاب از آنها و انتقال به دریا و رودخانه ها و فضای سبز باشیم بلکه شاهد سیاست ورود تدریجی صنایع مختلف و سرمایه های قابل توجه در استان خواهیم بود و مطمئنا نسبت به این مهم سیاستی تدوین خواهد شد. مازندران بیش از 70 هزار جوان بیکار دارد که اکثرا تحصیل کرده و جویای کار هستند چرا یک مازندرانی در استان خود فعالیت اقتصادی نداشته باشد؟
با سیاست های نادست کنونی ، در راه گسترش صنعت تضمینی بر حفظ منابع طبیعی ضمانتی نیست و.....
پریان در پاسخ گفت: وقتی در حال حاضر حتی به تدوین سیاست گسترش تدریجی صنایع در مازنردان توجه نمیشود چگونه میتوان نسبت به نظارت برتولید و انتقال پساب های صنعتی به محیط زیست اطمینان داشت؟؟ چه کسی حاضر است تضمین کند محیط زیست مازندران با گسترش صنایع آسیب پذیر تر نخواهد شد و به تبع صنعت گردشگری و کشاورزی تضعیف نمیشوند؟؟ این از پایه صحیح نیست که من بخاطر اینکه علاقمندم در منطقه خود شاغل باشم راضی به ضربه خوردن محیط زیست استانم شوم، در ضمن اگر در صنعت توریست و کشاورزی درست عمل کنیم شاهد هیچ بیکاری در استان نخواهیم بود، دلیلی ندارد در استانی که زیست بوم آن مشخص از دو صنعت توریست و کشاورز است جوانان آن رشته های دانشگاهی را تحصیل کنند که جایگاهی برای ایجاد ان در مازندران ندارد.
کمبود صنایع تبدیلی پازل گم شده مازندران
نادری از عدم وجود صنایع پاک همچون صنایع تبدیلی گله کرد و گفت: صنایع تبدیلی صنعتی است که میتوان در استان به ایجاد آن اقدام کرد و جزوصنایعی است که فعالیت آن آسیبی به محیط زیست نمیزند و میتواند خیل عظیمی از تحصیل کرده های مازندرانی را شاغل کند اما همین تفکر موجب شده صنایع تبدیلی برای مازندران آرزویی دست نیافتنی شود.
کمبود صنایع تبدیلی صحیح اما در اولویت نیست .
پریان
گفته ی نادری را تصدیق کرد اما آن را جزو اولویت های پیشرفتی استان ندانست
و تصریح کرد: من با استقرار صنایع پاک مخاف نیستم و درست نمیدانم که نسبت
به گسترش صنعت کلی نگری کرد تا تر و خشک با هم بسوزند که صنایع تبدیلی خود
از صنایع مربوط به کشاورزی است اما میبایست توجه داشت دو صنعت کشاورزی و
گردشگری باید در اولویت دیگر صنایع قرار گیرند و بعد به ورود و گسترش صنایع
دیگر در استان مازندران فکر کرد.
نگاه تعصبی و گزینشی همیشه مانع پیشرفت
حسین نادری کلی نگری را نسبت به گسترش صنایع درست دانست و گفت: اتفاقا برای پیشرفت باید کلی نگری کرد تا راه برای دیگر صنایع هموار شود و نگاه تعصبی و گزینشی همیشه مانع پیشرفت بوده و خواهد شد. ما باید برای پیشرفت استان تعصب گزینشی را کنار گذاشته و بسته به توانمندی هایی که در استان میتوان ایجاد کرد نسبت به اشتغال زایی جوانان اقدام کنیم.
حسین زحمتکش / فودنا -مازندران