گیاه پالم یا نخل روغنی از گیاهان بومی آفریقا است. این گیاه اولین بار در کشورهایی مثل انگولا و توگو به عمل آمد. تکثیر و داشت آن در کشورهایی مانند مالزی و اندونزی و فیلیپین از سال 1848 میلادی شروع شد.امروزه روغن پالم دومین روغن نباتی جهان از نظر تولید به شمار می‌آید ضمن آنکه بالاترین میزان صادرات را در میان روغن‌های نباتی به خود اختصاص داده است . کشور مالزی با کمی اختلاف نسبت به رقبا،تولید کننده و صادر کننده تراز اول روغن پالم در جهان است.
روغن پالم روغنی خوراکی است که از قسمت گوشتی میوه درخت نخل روغنی استخراج شده و اما روغن هسته پالم از مغز هسته‌های میوه پالم استخراج و از نظر ترکیب و خصوصیات فیزیکی با روغن پالم متفاوت و مصارف و بازار جداگانه‌ای دارد.
ترکیبات شیمیایی
پالم آفریقایی حاوی بیش از 4% گوشت میوه بوده در صورتیکه پالم آسیایی حاوی 65% گوشت میوه است. گوشت میوه پالم آسیایی در حدود4% روغن دارد. میوه پالم به علت خواص فیزیکی و شیمیایی اش در مدت کوتاه قابل نگهداری است، به همین دلیل باید آنرا در کارخانه‌های روغن‌کشی کوچک که در محل برداشت محصول احداث شده ، فرایند نمود. اما هسته میوه پالم را می توان به نقاط دوردست جهت روغن کشی ارسال نمود. روغن پالم سرشار از اسید پالمتیک و اسید اولئیک است. آنها 8% از ترکیبات اسید های چرب موجود در روغن پالم را تشکیل می دهند.
روغن پالم نیز حاوی 8/0 % اسید پالمیتولئیک،اسید لینولئیک و همچنان 1/1% اسید آراشیدونیک است. به علت وجود اسید‌های چرب خاص،روغن پالم در دمای اتاق به 2 بخش مایع و جامد تبدیل می‌شود. روغن پالم خام دارای ترکیبات ضداکسیداسیون طبیعی یعنی توکوفرولها و توکوتری‌انل هاست. پس از تصفیه حدود 50% این ترکیات در روغن پالم می ماند.
ارزش غذایی و ویتامین ها
همانند دیگر روغن‌ها و چربی‌ها، هر گرم روغن پالم 9 کیلو کالری انرژی تامین می کند. از سویی دیگر چربی‌ها منبع سرشار ویتامین‌های A ,D ,E به شمار می آیند.روغن پالم خام منبع سرشاری از پرو ویتامین A است،جالب اینکه در بسیاری از کشورهای جهان برای درمان کمبود ویتامین A و پیشگیری از بروز آن از روغن پالم تصفیه شده و سرخ رنگ را استفاده می‌کنند.از سوی دیگر روغن پالم سرشار از ویتامین E بوده و حاوی هر دو نوع توکوفرول و توکوتری انول است. گفتنی است که کاروتنوئیدها و ویتامین E وظیفه خطیر مقابله با عوامل اکساینده را در بدن بر عهده داشته و به همین دلیل نقشی بسزا در پیشگیری از ضایعات ناشی از رادیکال های آزاد در بسیاری از عوارض و نارسایی های مرتبط با کهولت ایفا می کنند.