شلغم حاوی آنتى بیوتیک قوى است و به همین دلیل باوجود اینکه داراى مقدار زیادى مواد قندى قابل جذب است، با این همه هیچ گاه تحت تأثیر میکروب‌هاى هوا فاسد نمى‌شود و خوراکى‌هایى را که با شلغم مى‌پزند، دیرتر فاسد می‌شوند.
شلغم معده و روده‌ها را ضد عفونى مى‌کند. اگر شلغم را خرد کنند و صد گرم آن را در آب بجوشانند، نوشابه‌اى به دست مى‌آید که براى سینه فوق العاده مفید است؛ اخلاط را به سهولت از سینه دفع کرده و سرفه را آسان مى‌کند و براى معالجه سرماخوردگى بسیار مفید است.
شلغم داراى فسفر، کلسیم، آهن، ید، گوگرد و ویتامین‌هاى «آ»، «ب» و «ث» بوده و به این جهت براى تقویت باه(نیروی جنسی) و تقویت عمومى بدن مفید است.
شلغم از سبزى‌هاى نادرى است که داراى آرسینک هستند و این ماده در درجه اول براى بیمارى‌هایى که علت آن فقر غذایى، تحلیل قوا و سل است، بسیار مفید است.
شلغم داراى 7.4 درصد مواد قندى است، حال آنکه شیرین ترین و بهترین سیب‌هاى درختى، بیش از 7.2 درصد مواد قندى ندارند، به این جهت خاصیت غذایى آن زیاد است.
شلغم قوه بینایى را زیاد مى‌کند. شلغم ترشح ادرار را تحریک مى‌کند و در رفع سنگ کلیه و مثانه تجویز مى‌شود. در بیمارى نقرس و درد مفاصل شلغم را بپزید و آن را ریزریز کرده به شکل فرنى درآورید و مثل ضماد، روى مفاصلى که درد مى‌کند، بگذارید.
شلغم ثقیل الهضم (دیر هضم) است. بطوریکه در تحفه حکیم مومن آمده است؛ شلغم نفاخ و دیرهضم بوده و مصلح (اصلاح کننده) آن زیره و شیرینى‌ها است.
تسنیم