دکتر غلامرضا کردافشاری، می‌افزاید: «خربزه، طالبی و گرمک، دارای مزاجی گرم و تر هستند. این در حالی است که مزاج هندوانه، سرد و تر است. آب انار ترش و سرکه، جزو مصلحات خربزه و طالبی و گرمک محسوب می‌شوند و عسل و گزنگبین و پوست هندوانه هم مصلح هندوانه هستند».
وی تصریح می‌کند که ازنظر خواص، این صیفی‌ها خاصیت و ارزش تغذیه‌ای فراوانی دارند. «مثلاً، خربزه ملین و مدر است و باعث افزایش شیر می‌شود اما زیاده‌روی در مصرف آن می‌تواند باعث سستی معده، روده‌ها و ابتلا به سردرد شود. افرادی که مزاج گرمی دارند، باید در مصرف خربزه حد اعتدال را رعایت کنند، در غیر این صورت به التهاب ملتحمه دچار خواهند شد».
کرد افشاری تأکید می‌کند که بهتر است این صیفی‌ها، بین دو وعده غذایی خورده شوند زیرا مصرف آن‌ها همزمان با غذای اصلی باعث فاسدشدن غذا در معده می‌شود.
این استاد دانشکده طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران معتقد است: «خوردن خربزه به‌صورت ناشتا هم توصیه نمی‌شود چون در غیر این صورت و به‌سرعت به خلطی که در معده وجود دارد، تبدیل خواهد شد. خربزه با عسل هم نباید مصرف شود چون باعث انسداد در مجاری بدن خواهد شد».
وی درنهایت یادآور می‌شود که هندوانه هم تصفیه‌کننده خون، مدر، تسکین‌کننده صفرا و برطرف‌کننده تشنگی است. بااین‌حال، هندوانه را هم نباید همزمان با غذای اصلی مصرف کرد و باید خوردن آن را به یکی دو ساعت بعد از صرف غذا یا زمان خوردن میان‌وعده، موکول کرد. «در طب سنتی آمده است که خوردن هندوانه بلافاصله پس از صرف غذا یا به‌صورت ناشتا برای بدن مضر است؛ مخصوصاً اگر هوا گرم و فرد هم بسیار تشنه باشد. هندوانه به دلیل لطافتی که دارد، به‌سرعت تبدیل به صفرا می‌شود و به‌همین خاطر هم زیاده‌روی در مصرف آن به افرادی که علائم غلبه صفرا دارند، توصیه نمی‌شود».
سلامانه