مجتبی خسرو تاج در گفتگو با برنامه زنده تلویزیونی پایش شبکه اول سیما گفت: صنعت نساجی از صنایع قدیمی کشور است که چه از بخش دانش فنی و چه در بخش بخش نیروی انسانی ، برای تولید رقابتی و حضور در بازارهای جهانی مزیت‌های مناسبی دارد. منتهی در طی یک دهه گذشته یکی از معضلات اصلی ما در این صنعت بحث قاچاق بوده به طوری که هزینه قاچاق بین ۵ تا ۱۵ درصد در نوسان است.
وی تصریح کرد: اگر امروز در بازار ترکیه هر نوع سفارشی را که بدهید به راحتی در هر نقطه‌ای که بخواهید محموله را با هزینه ۵ تا ۱۵ درصد در ایران تحویل می‌دهند، بنابراین یکی از بزرگترین معظلات صنعت نساجی این است که چرا در کشور قادر به کنترل قاچاق در این صنعت نیستیم که کسانی دیگری باید جواب این سئوال را بدهند.
به گفته خسروتاج، اگر به سیستان و بلوچستان بروید، مشاهده می‌کنید که بازار مکران و چابهار پر از پوشاک خارجی شده است که از پاکستان و هند وارد می شود.
خسروتاج ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات صنعت نساجی ما این است که این صنعت ۵۰ درصد از مصرف کنندگان خود را در تولید این صنعت ندارد. اکثر واردات پوشاک، پوشاک بانوان هستند، اکنون تولیدکنندگان ما در صنعت نساجی نمی‌توانند مطابق خواست و نظر مصرف کنندگان تولید کنند و از این امر هم نگران هستند.
قائم‌مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت افزود: خود تولید کنندگان اعلام می‌کنند نمی‌توانند مطابق خواست ۵۰ درصد از مصرف کنندگان حرکت کنند. در حال حاضر تعرفه پوشاک در کشور ما ۲۰۰ درصد است ، سود بازرگانی که برای واردات پوشاک گرفته می شود، ۱۰۰ درصد است. پوشاک امروز در گروه ده کالایی دسته بندی شده است ، گروه ده گروهی است که اگر کسی بخواهد از کالاهای این گروه ، کالایی را وارد کند باید دو برابر سود سمی آن عوارض کمرگی بپردازد.
وی تصریح کرد: توافقنامه ترجیحی با ترکیه که تولیدکنندگان صنعت نساجی بحث آن را می‌کنند، دست پخت دولت قبل بوده و متاسفانه به دولت جدید به ارث رسیده، با فرض اینکه براساس آن قرار داد ۴۰ درصد به پوشاک تخفیف ترجیحی بخورد، باز بالای ۱۰۰ درصد سود بازرگانی بر واردات پوشاک وضع می شود.
به گفته قائم‌مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت، بعید است با تعرفه ۲۰۰ درصدی اکنون پوشاک به صورت رسمی وارد کشور شود. با این توافقنامه نیز که سود بازرگانی واردات پوشاک را ۱۲۰ درصد می کند نیز هیچ نوع پوشاکی نمی‌تواند با محصول تولید داخلی رقابت بکند. اگر عنوان شود که این تخفیف ترجیحی به صنعت نساجی ضربه می زند، این اشتباه است. اگر صنعتی در کشور داریم که با ۱۲۰ درصد سود بازرگانی توان رقابت ندارد، این دیگر ضعف آن صنعت است. باید صنعت نساجی رقبای قدر خود را ببنید و با آنها رقابت کند.