اثر افزودنی‌های غذایی در سلامت و چالش‌های صنعت: از شایعات تا واقعیت

افزودنی‌های غذایی نقش مهمی در بهبود کیفیت و ماندگاری مواد غذایی دارند. پرویز جهانگیری توضیح می‌دهد که بسیاری از افزودنی‌ها منشأ طبیعی دارند و به منظور ارتقاء کیفیت و حفظ ویژگی‌های غذایی به محصولات افزوده می‌شوند. او بیان کرد که مصرف این مواد در چارچوب استانداردهای بین‌المللی مانند CODEX و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ایمن است. با این حال، برخی از افزودنی‌های شیمیایی نیازمند دقت بیشتری در مصرف هستند و در صورت تجاوز از حد مجاز، می‌توانند موجب مشکلات سلامتی شوند.

 

به تازگی شایعاتی مبنی بر سرطان‌زایی نگهدارنده‌های نیترات و نیتریت در محصولات فرآوری‌شده گوشتی مانند کالباس و سوسیس منتشر شده است. جهانگیری با رد این شایعات، تأکید کرد که مصرف این افزودنی‌ها در حد تعیین شده توسط سازمان‌های بین‌المللی، ایمن است. او تصریح کرد که مصرف‌کنندگان نباید تحت تاثیر اطلاعات نادرست قرار گیرند و همواره به استانداردها اعتماد کنند.

 

ایران با تلاش برای تولید داخلی افزودنی‌هایی مانند مالتودکسترین، وابستگی به واردات را کاهش داده است. این امر نشان‌دهنده توانایی‌های تولیدی کشور است، اما جهانگیری بر موجودیت مقررات دست‌و‌پاگیر و ضرورت بازنگری آنها تأکید کرد. او اشاره کرد که صنعت افزودنی ذاتاً نیازمند نوآوری است و باید فضا برای توسعه و خلاقیت باز باشد.

 

قیمت‌گذاری دستوری یکی از موانع اصلی رشد صنایع داخلی به شمار می‌آید. جهانگیری انتقاد خود را از این سیاست‌ها ابراز کرده و تاکید دارد که چنین رویکردهایی نتایج مثبتی به همراه نداشته و منابع و انرژی صنعت را هدر می‌دهد. او خواستار تجدید نظر در این سیاست‌ها و اتخاذ راهکارهای جدید برای حمایت از تولیدکنندگان است.

 

جهانگیری به ناکارآمدی سیاست‌های ارزی کنونی اشاره کرده و معتقد است که دخالت کمتر دولت در این سیاست‌ها می‌تواند به نفع تولیدکنندگان باشد. او همچنین به تجربه کشورهای موفقی مانند سنگاپور اشاره می‌کند که با حذف مالیات تولیدکنندگان، سرمایه‌گذاری و تولید را رونق بخشیده‌اند. جهانگیری پیشنهاد می‌کند که ایران نیز باید در سیاست‌های مالیاتی خود تجدید نظر کند تا از تولید و نوآوری حمایت بیشتری شود.

 

تجربه‌های جهانی نشان می‌دهد که حذف یا کاهش مالیات برای تولیدکنندگان می‌تواند به جذب سرمایه و افزایش تولید منجر شود. جهانگیری معتقد است که با ایجاد تغییرات اساسی در این زمینه، ایران می‌تواند به رونق تولید دست یابد و اقتصاد را به سمت پایداری و رشد سوق دهد.