عطآلله هاشمی، رئیس بنیاد ملی گندمکاران ایران از تاثیر قطعی مکرر برق بر کشت پاییزه گندم گفت و توضیح داد: در سه ماهی که کشت پاییزه برقرار است، برق هیچ‌گاه نباید قطع شود زیرا کشاورز برای استحصال آب و آبیاری گندم‌زار به برق نیاز دارد و هر گونه اختلال در تامین برق و آب بر کمیت و کیفیت کاشت به طور منفی تاثیرگذار است، ضایعات کشت را افزایش می‌دهد و کاهش درآمد کشاورز را در پی دارد؛ کشت پاییزه در مناطق سردسیر شمال غرب تا پایان آبان ادامه دارد و در استان‌های گرمسیری جنوب این زمان تا آخر آذرماه طول می‌کشد.
وی افزود: با این حال از سال ۱۴۰۱ تاکنون کشت پاییزه در نقاط سردسیر و گرمسیر با قطعی شش تا هشت ساعته برق در هر ۲۴ ساعت پیش رفته است در حالی که وقتی کشاورز با وزارت نیرو قرارداد بسته و برای پمپاژ چاه عمیق امتیاز برق گرفته این وزارتخانه بنا بر قرارداد تعهداتی به کشاورز دارد و ملزم است برق مورد نیاز او را در ۲۴ ساعت شبانه‌روز با ولتاژ مناسب تامین کند. با این حال گندمکاران از اواسط خرداد تا پایان کشت پاییزه در آذر با قطعی برق دست و پنجه نرم می‌کنند و قطع برق تنها به کشت پاییزه محدود نمی‌شود.
هاشمی خاطرنشان کرد: در استفاده از ژنراتور برای جبران قطعی برق این مشکل وجود دارد که وقتی پمپ آب به برق متصل می‌شود سهمیه گازوئیل کشاورز قطع می‌شود و او برای تامین سوخت باید گازوئیل را با نرخ آزاد و با قیمت بیش‌تر از ۵۰هزار تومان در هر لیتر بخرد ضمن اینکه منصوبات دستگاه پمپاژ ساخته شده تا با نیروی برق کار کند نه با نیروی حاصل از سوخت دیزلی.
کاهش کیفیت آب
رئیس بنیاد ملی گندمکاران ایران در ادامه از مشکل تامین آب و قصور وزارت نیرو در این زمینه گفت و توضیح داد: وزارت نیرو همچنین موظف به پس دادن یک حسابرسی در مورد آب است، این وزارتخانه در طول ۴۰ سال گذشته ترک فعل اساسی کرده به این صورت که وزارت نیرو از کشاورزان حق‌النظاره دریافت می‌کند تا به وضعیت چاه‌ها رسیدگی و بررسی کند که این چاه‌ها از نظر کمی و کیفی افت نداشته باشد در نتیجه موظف است اگر به طور مثال چاهی سه دهه پیش با سطح ایستایی ۴۰ متر حفر شده آن را به همان وضعیت نگاه دارد اما اکنون این ۴۰ متر به ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر افزایش یافته و کیفیت آب هم پایین آمده است.
هاشمی در پاسخ به این پرسش که چرا تولید کارخانه‌های آردسازی به میزان چشمگیری کمتر از ظرفیت آنهاست، اظهار کرد: شماری از کارخانجات آردسازی کشور هر چند به فناوری‌های روز مجهز هستند اما با حداکثر ۴۰درصد ظرفیت کار می‌کنند چون به اندازه کافی مواد اولیه برای تولید آرد در اختیار ندارند و علاوه بر این صنایع تبدیلی که از آرد به عنوان ماده اولیه تولید استفاده می‌کنند در کشور ما آن‌چنان توسعه نیافته‌اند.
وی یادآور شد: این کارخانجات بدون مکان‌یابی مناسب احداث شده‌اند و ایجاد آنها در ادوار گذشته به اصرار مسئولان محلی صورت گرفته بدون اینکه ضرورت برپایی آنها کارشناسی شده باشد.