سه شنبه / ۲۸ خرداد ۱۳۹۲ / ۱۰:۵۳
سرویس : سرویس عمومی
کد خبر : ۳۹۴۳۹
گزارشگر : ۱۰۰۸
سرویس سرویس عمومی

برنامه های دکتر حسن روحانی در حوزه سلامت

کتر حسن روحانی برنامه های مختلفی برای حوزه سلامت دارد که مدیریت قیمت ها در بازار کالاهای اساسی و دارو از جمله برنامه های کوتاه مدت و اقدامات فوری وی است.

هماهنگی و راهبردی
تقویت همکاری و هماهنگی بین بخشی
وزارت بهداشت نمی تواند به تنهای تامین کننده سلامتی جامع برای تمام اقشار جامعه باشد. به منظور تامین سلامتی جامع همکاری سایر بخش ها ضروری است. رویکرد و نگرش وزارت بهداشت باید به سمت همکاری بیشتر بین بخشی میل نماید.

بهداشت نیازمند یادگیری از سایر بخش ها و جلب حمایت آنان می باشد. این کلیدی ترین استراتژی است که باید اتخاذ شود. بهداشت می تواند از منابع سرشار تخصص و دانش داخلی موجود در سایر بخش ها و نیز فرصت های جدید بدون مصرف منابع مالی محدودش بهره مند شود.

همکاری با وزارت جهاد کشاورزی در تامین امنیت و ایمنی مواد غذایی و نیز همکاری با شهرداری ها به منظور پاسخ مناسب به رفتارهای پرخطر تنها دو مثال هستند. بهداشت نیاز به رابطه قوی تر با سازمان ها و وزارتخانه هایی نظیر وزارت رفاه یا جمعیت هلال احمر دارد.

بسیاری از سازمان ها تحت عناوین مختلف به جای خرید خدمات پزشکی به تولید خدمات می پردازند. مثال ها شامل مراکز پزشکی وزارتخانه ها، بانک ها و غیره می باشد. این شبکه ها به هر حال وجود دارند. وزارت بهداشت به جای رقابت با آنها می تواند از پتانسیل آنها برای دسترسی به جمعیت های دور از دسترس به منظور افزایش سواد سلامت و ارتقای اقدامات پیشگیرانه و نیز ارائه رهنمود برای افزایش کیفیت درمان و مراقبت دراین مراکز اقدام کند.

بدین ترتیب بدون سرمایه گذاری عظیم برای تاسیس مراکز جدید برای یک جمعیت مشخص می تواند دسترسی به پیشگیری و مراقبت را برای جمعیت بزرگتری فراهم نماید.

آغاز برنامه پزشک خانواده در نواحی شهری( که اکنون عمده جمعیت کشور را شامل می شود) وجه دیگر لزوم این همکاری بین بخشی است. بدون چنین همکاری این برنامه در شهرها موفق نخواهد شد.

بیمه سلامت می تواند از طریق همکاری بین بخشی بطور موثری اجرا شود بدون اینکه بخشی از جمعیت فاقد بیمه و بخشی دارای چند بیمه باشد. واقعیتی که امروز وجود دارد این است که قسمتی از مردم تحت پوشش هیچ بیمه ای نیستند و برخی تحت پوشش چند طرح بیمه ای هستند که هیچکدام مکمل دیگری نبوده بلکه هم پوشانی دارند.

ارتقای مشارکت بخش عمومی – خصوصی
مشارکت بخش خصوصی بطور سنتی معطوف به ارائه خدمات درمانی بوده است. با این حال پتانسیل های چنین همکاری فراتر از این می باشد برای مثال پیوند کارخانه جات تولید مواد شوینده با بسیج دست شستن می تواند باعث کاهش انتشار بیماری شود. یا به عنوان مثال مشارکت کارخانجات تولید لبنیات در برنامه پیشگیری از پوکی استخوان و نیز ارتقای تغذیه دانش آموزان.

ارتقای مشارکت انجمن های تخصصی پزشکی و بهداشتی و سازمان نظام پزشکی
مشارکت و درگیر شدن بیشتر انجمن های تخصصی پزشکی و بهداشتی و سازمان نظام پزشکی در تنظیم کیفیت، کمیت و توزیع خدمات. این انجمن ها باید تشویق به خود تنظیمی از طریق تعیین و برقراری تعادل بین استانداردهای بازار و استانداردهای اجتماعی شوند.

 تنظیم مشارکتی راه سومی بین تنظیم دولتی و خود تنظیمی است. انجمن ها باید عملکرد و پیروی اعضای حقیقی و حقوقی خود را از دستورالعمل ها و مقررات به نحو فعال تری پایش نمایند. همچنین باید از ظرفیت علمی انجمن های تخصصی در تدوین پروتکل های بهداشتی و درمانی استفاده کرد.

ارتقای پیشگیری به عنوان استراتژی اصلی
تحت شرایط کنونی کشور نمی تواند هزینه بالای دارو و اقدامات متنوع درمانی را تحمیل کند. با اتخاذ استراتژی معطوف به پیشگیری، تهدیدات تحریم و شرایط اقتصادی خاص کشور می تواند تبدیل به فرصت شود. این می تواند شامل برنامه های متنوع نظیر شستن دست تا کمپین های ضد سیگار و واکسیناسیون باشد(هزینه عفونت های گوارشی تا هزینه سرطان ریه).

یک سیستم بهداشتی ایده آل پیشگیری اولیه را توسط ادغام واکسیناسیون، آموزش و ارتباطات بهتر در صدر برنامه های خود قرار می دهد. مفهوم "واکسیناسیون اجتماعی" را به منظور پرهیز از رفتارهای پرخطر در این بستر وارد می شود. ما باید بپذیریم که رفتارها نیز همچون میکروب ها باعث انتشار بیماری ها می شوند. اگر ما این را بپذیریم آنگاه باید با سایر افراد از سایر بخش ها که به ارتقای رفتار صحیح در اجتماع می پردازد( مصلحین اجتماعی)، همکاری کنیم.

یک ریال سرمایه گذاری در پیشگیری باعث پرهیز از هزاران ریال هزینه درمانی می شود. تحت هیچ شرایطی برنامه واکسیناسیون نباید تحت تاثیر قرار گرفته یا کاهش یابد. این برنامه باید گسترش یافته و سایر بیماری هایی که هم اکنون تحت پوشش نیستند را نیز پوشش دهد.

سازماندهی
پزشکی خانواده به عنوان یک تخصص
برنامه پزشک خانواده اولویت استراتژیک کشور است. این برنامه نیاز به دانش و مهارت های تخصصی برای اجرای کامل دارد از طرف دیگر عمده نیروی پزشکی کشور را پزشکان عمومی تشکیل می دهند که برای آنها جایگاه تعریف شده و شایسته ای در جامعه پزشکی وجود ندارد. به علاوه از آنجائیکه پزشکان عمومی از موقعیت اجتماعی خود رضایت ندارند(حتی بیشتر از عدم رضایت از میزان درآمد) در تلاش برای شیفت کردن به یکی از تخصص های موجود می باشند. که این مهم باعث ناپایداری و عدم استمرار خدمات پیشگیری سطح اول که عمدتا به عهده پزشکان عمومی است می شود.

از سوی دیگر هیچکدام از تخصص های موجود دانش و توانمندی اجرای برنامه های بهداشتی و پیشگیری موثر را فراهم نمی کند. براساس تجارب جهانی تخصص پزشکی خانواده به منظور پاسخ به این نیازها طراحی شده است. گسترش تعداد متخصصین رشته پزشکی خانواده به مسائل فوق پاسخ خواهد داد.

آموزش مداوم پرستاران، ماماها و پیراپزشکان
به منظور حصول اطمینان از مراقبت های بهتر بیماران، پیراپزشکان و پرستاران نیاز به آموزش های بهتر و باکیفیت تر آموزش های ضمن خدمت دارند. کیفیت مراقبت و نیز پیامد بیماری ها از لحظه آغاز علائم حاد یا تصادفات تا بعد از جراحی و در بخش مراقبت های ویژه بطور چشمگیری وابسته به مهارت های پیراپزشکان اورژانس تا پرستاران در بخش های فوق الذکر می باشد.

کنترل عفونت های بیمارستانی که در حال افزایش بوده و منابع عظیمی از آنتی بیوتیک های گران قیمت را مصرف می نماید، اقامت طولانی تر در بیمارستان ها و بستری شدن مجدد و عوارضی از این قبیل تماما نیاز به یک مدیریت خوب پرستاری دارد. به علاوه آموزش تخصصی پرستاران به عنوان یک اولویت باید مد نظر قرار گیرد.

پاسخ موثر به بلایا
ایران کشوری مستعد نسبت به بلایای طبیعی و ساخته دست بشر است. سیستم بهداشتی ایران باید پاسخ موثری به بلایا داشته باشد. این مهم نیازمند همکاری نزدیک با سایر بخش هاست. سازماندهی یک نیروی به خوبی تعلیم دیده به منظور اقدام موثر هنگام رخ دادن بلایا ضروری به نظر می رسد.این نیرو باید قادر به انجام ارزیابی سریع، بسیج نیروها، انجام هماهنگی در بخش بهداشت، پایش عملیات و حمایت مستقیم در حیطه هایی که مورد نیاز است با حفظ آمادگی و تطابق پذیری باشد.

پایش و کنترل
پایش بهتر روند برنامه ها و نتایج مورد انتظار
سیستم بهداشتی از نظام جامع جمع آوری به موقع و قابل اعتماد اطلاعات بهداشتی در زمینه بیماری ها و روند اجرای برنامه ها بهره مند نیست. سیستم بهداشتی نیاز به نظام بهتر جمع آوری پردازش و تحلیل اطلاعات دارد. در فقدان چنین سیستمی برنامه ریزی و بودجه بندی با چالش های جدی روبرو می گردد. در نتیجه سیستم بهداشتی بطور مداوم مواجه با کسری بودجه یا فقدان ناگهانی منابع برای نیازهای روزمره می گردد.

پاسخگویی و مسولیت پذیری و درگیر شدن هرچه بیشتر انجمن های پزشکی در امر پایش ضروری است. بیشتر اطلاعات مورد نیاز می تواند از طریق مشارکت بخش خصوصی مشغول به امر درمان جمع آوری شود. این امر به نوبه خود پاسخ گویی و مسئولیت پذیری متقابل انجمن ها را تقویت می کند.

پایش بهتر مالی
سیستم بهداشتی نیازمند تجهیز به سیستم های پایش مالی بهتر به منظور جلوگیری از اتلاف منابع می باشد. این قسمت در بخش بودجه و برنامه ریزی بیشتر توضیح داده خواهد شد. سیستم بهداشتی می تواند از تخصص نظارتی اشخاص حقوقی نظیر سازمان بازرسی کل کشور استفاده موثرتری نماید. بازرسی و نظارت در جائیکه هزینه های خارج از شمول نظیر مشارکت مالی سازمان های بین المللی صورت می گیرد لازم است.

بودجه و برنامه ریزی
منابع حمایتی برای زیرساخت های سیستم بهداشتی
ارتقای فرهنگ اهدا(هبه و وقف) به ویژه در حیطه سرمایه گذاری های عمرانی. سیستم بهداشتی با تصدیق و قدردانی از خیرین و اهداکنندگان می تواند حمایت جوامع را به منظور حل مسائل بهداشتی خود آنها جلب نماید. این می تواند شاملی – ولی نه محدود به – اهدا زمین، ساختمان، تجهیزات پزشکی وسایل مصرفی و غیره باشد. انجام این امر نیازمند همکاری خیریه ها، مساجد و موسسات دینی، انجمن های تخصصی پزشکی، بخش خصوصی، کارخانه جات، بانک ها و غیره می باشد.

امنیت اقلام بهداشتی و بهبود مدیریت زنجیره تدارک دارویی
باید کلیه مراحل زنجیره دارویی به منظور شناسایی شکاف ها که منجر به کمبود ناگهانی دارو می شود مرور گردد. اجرای اصول امنیت اقلام بهداشتی از اتلاف منابع و کمبود دارو و وسایل و اقلام پزشکی جلوگیری می کند. اجرای این اصول باید به منظور پیشگیری و پاسخ موثر به کمبودهای جاری در اولویت بالا قرار گیرد.

بهداشت به عنوان یک پیش راننده اقتصادی و نه یک اسفنج جذب بودجه
سیستم بهداشتی نیازمند ایفای نقشی فعال و خودکفا به جای نقشی وابسته و مصرفی می باشد. سیستم بهداشتی نیازمند ورود به حیطه برندسازی خدمات و کالاها(به ویژه برای صدور) می باشد. این برندسازی می تواند شامل ارائه خدمات پزشکی فوق تخصصی در داخل کشور برای بیماران خارجی جهت استفاده از مراقبت های با کیفیت بالا باشد. ارائه مشاوره های مدیریت بهداشتی در سطح منطقه به منظور تاسیس و توسعه سیستم مراقبت های بهداشتی اولیه و استراتژی های پیشگیری مرتبط یکی دیگر از پتانسیل های حوزه برندسازی می باشد.

سرمایه گذاری روی تولید برندهای جدید دارویی و نیز سرمایه گذاری در زمینه تحقیقات تکنولوژی بالا در راستای مقررات و رویه های استاندارد بین المللی به منظور نفوذ در بازار بین المللی یکی از اولویت های درآمد زا است که موجب ارتقای موقعیت کشور در جامعه جهانی نیز می شود.

همچنین ارتقای شاخص های بهداشت و سلامت زنان و دختران به بالاترین سطح شاخص های توسعه انسانی از جمله راهبردهای حوزه بانوان در این دولت است.

خلاصه ای از راهبردهای دولت تدبیر و امید برای بهبود سبک زندگی ایرانیان
تدوین برنامه گسترده ای برای اصلاح رژیم غذایی ایرانیان، تولید محصولات ارگانیک و ارتقای سهم محصولات سالم در رژیم غذایی در جهت اصلاح سبک زندگی بهداشتی؛ تلاش در جهت کاهش اثرات مخاطره آمیز سبک زندگی پرخطر با گسترش آگاهی رسانی بالاخص در گروه های سنی آسیب پذیر و تلاش در جهت پیشگیری و مبارزه با رفتارهای پرخطری چون اعتیاد از طریق آگاهی بخشی و بهبود اوضاع اقتصادی از جمله راهبردهای دولت تدبیر و امید برای بهبود سبک زندگی ایرانیان است.

 

 

 

 

سلامت نیوز

(سه شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲) ۱۰:۵۳

پست الکترونیک را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

ارسال

خبر 1

خبر برگزیده

بازار ارز

سرویس نمایشگاه و همایش‌ها