دولت برای کاهش رکود اقتصادی ناشی از تغییر ساختار اقتصادی تمرکز خود را روی افزایش تدریجی قیمت حامل های انرژی و استفاده اصولی از منابع درآمدی هدفمندی یارانه ها قرا داده و به تازگی نیز نوید حمایت از صنعتگران و تولیدکنندگان را از منابع درآمدی هدفمندی یارانه به صورت سرمایه در گردش داده است.
توجه به این نکته ضروری است که واحدهای تولیدی به 150 هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش نیازمند هستند و با توجه به مفاد تبصره 21 قانون بودجه ، درآمد حاصل از افزایش قیمت حامل های انرژی حدود 48 هزار میلیارد تومان خواهد بود که از این مقدار 10 هزار میلیارد تومان سهم بخش تولید ، بهبود حمل و نقل و بهینه سازی مصرف انرژی در واحدهای تولیدی ، خدماتی و مسکونی است .
حال زمانیکه در بودجه 48 هزار میلیارد تومانی 10 هزار میلیارد تومان کسری وجود دارد پولی برای تولید و صنعت به صورت سرمایه در گردش باقی میماند که بتوان به تولید کننده و صنعتگر اختصاص داد؟
تناقص دیگری که بین دولت و صنعتگران وجود دارد بحث ثبات اقتصادی است ، صنعتگران و تولیدکنندگان خواهان ثبات در فرآیندهای اقتصادی هستند اما دولت در حال تغییر ساختار اقتصادی با علم به رکود اقتصادی پیش رو است مدام وعده حمایت از تولید میدهد در صورتیکه با توجه به آمار و ارقام و سیاست های حمایتی دولت متوجه میشویم دولت توان آنچنانی برای حمایت از تولید به صورت مستقیم نداشته و سیاست های وی در مدتی حتی کوتاه موجب رکود اقتصادی خواهد شد . اینگونه صنعتگران سخنان دولتمردان را وعده و وعید دانسته و به کمک آنان در جهت رسیدن به یک ثبات اقتصادی اعتماد ندارند.
البته بهبود فضای کسب وکار و کاهش نسبی تورم موجب امیدواری صنعتگران و واحدهای تولیدی آنها شده اما با توجه به مواضع اعلام شده دولت در تغییر ساختار اقتصادی صنعتگران نسبت به این سیاست بیمناک هستند.
حال باتوجه به نیاز 150 هزار میلیاردی سرمایه در گردش صنعت و رکود پیش روی اقتصاد باید منتظر ماند و مشاهده کرد دولت با توجه به موارد بیان شده چگونه از صنعت حمایت خواهد کرد؟؟!
حسین زحمتکش / فودنا
