خدابخش داودینصر اظهارکرد: پدیدهای که هماکنون در بخش کشاورزی مغفول مانده بهرهوری است، چرا که برنامههای سازمان در بهترین حالت منابعمحور است، یعنی بودجه میگیرند و هزینه میکنند و اینکه خروجی خوب است یا نه بررسی نمیشود و تطبیق خروجی حاصل شده با هدفگذاریها مطرح نیست.
وی با بیان اینکه در بهرهوری به دنبال ارزش افزوده هستیم، خاطرنشان کرد: در برنامهریزی بر اساس بهرهوری نیازی به سرمایهگذاری و منابع جدید نداریم بلکه باید از سرمایهها و منابع موجود استفاده بهینه کنیم.
این کارشناس ارشد کشاورزی افزود: در برنامهریزی بر اساس بهرهوری سه سهم منابع مالی، منابع طبیعی و منابع انسانی مطرح است در کشور ما سهم منابع مالی و مادی و طبیعی در کشاورزی 80 درصد و سهم منابع انسانی 20 درصد است در حالی که باید این وضعیت معکوس شود و آنچه میتواند به موفقیت در کشاورزی به ما کمک کند منابع انسانی صاحب دانش فنی است.
داودینصر با اشاره به اینکه متاسفانه در برنامهریزی ما فروع را گرفته و اصول را رها کردهایم، گفت: توسعه کشاورزی باید بر اساس یک برنامه و هدفگذاری مشخص و مدون متناسب با ظرفیت و مزیتهای نسبی استان باشد و کیفیت، کمیت و سالم بودن محصول مد نظرباشد چیزی که در حال حاضر اولویت اصلی برنامههای سازمان در استان نیست.
وی به نمونه موفقیتهای ترویجی گذشته اشاره و بیان کرد: یک کشاورز موسیانی با استفاده از روش آبیاری بارانی (سنترپیوت) در سطح 30 هکتار توانست مصرف آب کشاورزی را 40 درصد کاهش دهد که این یکی از صدها نمونهای است که میتوان انجام داد که فعلاً برنامهای برای آن دیده نمیشود.
وی عزل و نصبهای گاه نامتناسب در سازمان جهادکشاورزی استان را مصداق رها کردن اصول و گرفتن فروع دانست و گفت: این عزل و نصبها عمدتاً با هدایت اهرمهای بیرونی انجام میشوند و کشاورزی در استان را با مشکل مواجه کرده است، انتظار این است که از افراد شایسته که کم هم نیستند فارغ از توصیه و سفارشها استفاده شود.
ایسنا