اکثر کالاهای کشاورزی به زمین زیادی نیاز دارند که تنها بزرگترین کشورهای جهان به فراوانی در اختیار دارند. در حقیقت چهار کشور تولیدکننده بزرگ مواد غذایی، از نظر جغرافیایی جزو پنج کشور پهناور جهان به شمار می‌روند.
آمریکا همواره یک قدرت در بازارهای غذایی بوده و همچنان بزرگترین صادرکننده غذایی جهان است. چین همیشه تولید بیشتری از آمریکا دارد و هند در بعضی از سال‌ها تولید غذایی بیشتری از آمریکا داشته است اما چین و هند مصرف بالاتری از میزان تولیدشان دارند و این امر با توجه به این که چین و هند پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان به شمار می‌روند منطقی به نظر می‌رسد.
سه کشور آمریکا، چین و هند به اتفاق یکدیگر بیشتر از کل اتحادیه اروپا، مواد غذایی تولید می‌کنند. برزیل در جایگاه چهارم قرار دارد و صنعت غذایی این کشور عمدتاً روی تولید نیشکر، سویا و گوشت گاو متمرکز شده است.
کشوری که غایب بزرگ این فهرست به شمار می‌رود، روسیه است که بزرگترین کشور جهان و نهمین کشور پرجمعیت جهان به شمار می‌رود. روسیه تا حدودی قربانی شرایط آب و هوایی سخت شمال این کشور شده است. درصد وسیعی از خاک روسیه قابل زراعت یا دامپروری نیست و تولید زراعی اندکی دارد.
۱- چین
چین بزرگترین تولیدکننده، واردکننده و مصرف‌کننده مواد غذایی در جهان است. بخشی وسیعی از خاک چین به علت کوهستانی یا خشک بودن، قابل زراعت نیست اما خاک‌های حاصلخیز مناطق شرقی و جنوبی این کشور بی نهایت پربار هستند. چین همچنین بزرگترین جمعیت نیروی کار زراعی را در اختیار دارد که شمار آنها ۳۱۵ میلیون نفر برآورد شده است. در مقایسه، در آمریکا که سومین کشور پرجمعیت جهان است ۳۲۹ میلیون نفر تا سال ۲۰۱۹ در بخش کشاورزی مشغول به کار بودند.
چین متنوع‌ترین تولیدات غذایی را دارد که شامل برنج، گندم، سیب زمینی، کاهو، پیاز، کلم، لوبیا سبز، بروکلی، بادمجان، اسفناج، هویج، خیار، گوجه فرنگی، کدو حلوایی، گلابی، انگور، هلو، آلو، هندوانه، شیر گوسفند، مرغ، خوک، گوسفند، بز، بادام زمینی، تخم مرغ، ماهی و عسل می‌شود.
۲- هند
از نظر محتوای کالری، هند دومین تولیدکننده بزرگ غذا در جهان به شمار می‌رود. اما از نظر کل ارزش تولیدات کشاورزی، هند در رتبه چهارم قرار دارد و تولید کمتری در مقایسه با چین دارد. بهره‌وری زراعی در هند نیز بسیار کمتر از چین، آمریکا یا برزیل است.
هند مشکل دیگری هم دارد. بسیاری از شهروندان هند فقیرتر از آن هستند که غذای تولید داخلی را خریداری کنند. البته پیشرفتهای بزرگی در قرن جاری که هند در حال تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی نوظهور است، حاصل شده است اما بسیاری از کارشناسان نگران این هستند که جمعیت هند رشد سریع‌تری پیدا کرده است. انتظار می‌رود هند با یک میلیارد و ۳۷۰ میلیون نفر جمعیت تا سال ۲۰۱۹ و نرخ موالید بسیار بالا، چین را پشت سر گذاشته و پرجمعیت‌ترین کشور جهان شود.
۳- آمریکا
هیچ کشوری به اندازه آمریکا در تولید مواد غذایی بهره‌وری ندارد. این کشور اگرچه نیروی کار بسیار کمتری در مقایسه با چین دارد اما مجموع تولیدات کشاورزی آمریکا تقریباً بالا است. تولید کشاورزی در بخش‌های وسیعی از این کشور انجام می‌گیرد اما کالیفرنیا، آیووا، تگزاس، نبراسکا و ایلینویز بزرگترین ایالت‌های تولیدکننده مواد غذایی هستند.
شرکت‌های آمریکایی بازار صادرات غذایی را در اختیار دارند. هلند که ۳۵ درصد کمتر از آمریکا صادرات دارد و از نظر تولید مواد غذایی یک دهم چین برابری می‌کند، در جایگاه دوم قرار دارد. آمریکا به مدد بخش زراعی برخوردار از بهره‌وری بالا، به مدت بسیار طولانی بزرگترین صادرکننده غذای جهان بوده است. در واقع، مجموع تولید مواد غذایی در آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم بیش از دو برابر افزایش پیدا کرده است.
۴- برزیل
اقتصاد برزیل از نظر تاریخی روی کشاورزی به خصوص نیشکر متمرکز بوده است. حداقل ۳۱ درصد از زمین‌های برزیل به عنوان زمین زراعی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و قهوه، نیشکر، سویا و ذرت تولید می‌کنند. برزیل همچنین به دلیل آب و هوای گرم خود تولیدکننده بزرگ پرتقال، آناناس، پاپایا و نارگیل است. این کشور از نظر تولید گوشت گاو پس از آمریکا، در جایگاه دوم قرار دارد.
بر اساس گزارش اینوستوپدیا، آمریکا و هند ممکن است جایگاه‌های خود در زمینه تولیدات غذایی را عوض کنند و برزیل ممکن است به رتبه پایین‌تری نزول کند اما چین بزرگترین تولیدکننده و مصرف‌کننده مواد غذایی می‌ماند.