هر چند در اقتصاد جهان امروز "اصرار بر خودکفایی یک محصول به هر قیمتی" قابل پذیرش نیست، اما هر تحلیلی باید بر اساس واقعیت‌های موجود در هر کشور و شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن باشد.
حضور ایران در منطقه خاورمیانه و بهره‌مندی آن از منابع با ارزشی مانند نفت و گاز این کشور را تبدیل به هدف وسوسه‌انگیزی برای تسلط و نفود کشورهای استعمارگر کرده است. از گذشته تا امروز کشورهای استعمارگر برای رسیدن به ایران، تسلط و دستیابی به منابع با ارزش آن دست به هر کاری زده‌اند که شاید بدترین آن‌ها ناامنی در تامین غذای مردم باشد.
بر اساس ذائقه غذایی، نان قوت غالب ایرانیان است و تولید آن متکی به تولید گندم است. این ماده غذایی چنان در سبد غذایی مردمان کشور ما اهمیت دارد که تصور حفظ امنیت غذایی بدون گندم امکان‌پذیر نیست و نبود آن می‌تواند بر شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور اثرگذار باشد و استقلال ما را تهدید کند.
آگاهی از این واقعیت و آینده‌گری شرایط کشور موجب شد مسئولان و در راس آن‌ها مقام معظم رهبری خودکفایی گندم را از مهمترین اهداف اقتصادی کشور طی سال‌های اخیر بدانند.
در پایان دولت دهم ایران به واردات بیش از 7 میلیون تن گندم وابسته شده بود، این اتفاق در حالی بود که هر روز تهدیدات بزرگترین دشمن ایران یعنی امریکا هر روز جدی‌تر می‌شود.
در این شرایط مقام معظم رهبری طی سخنانی از دولت و مسئولان خواست خودکفایی گندم را در کوتاه‌ترین زمان ممکن محقق کنند.
از ابتدای دولت یازدهم بود که تلاش‌ها برای خود کفایی گندم آغاز شد تا اینکه در سال 95 ایران خودکفایی خود در تولید گندم را به طور رسمی اعلام کرد. به این ترتیب کشور ما نیز در رده کشورهای بزرگ خودکفا در تولید گندم مثل روسیه و آمریکا قرار گرفت و اکنون علاوه بر تامین نیاز داخل امکان صادرات نیز دارد.
خودکفایی در تولید گندم شاید یکی از مهمترین اتفاقاتی بود که توانست دست بالا را جهت مقابله با تهدیدات امنیت غذایی کشور توسط دشمنان به ما بدهد که امروز از هیچ اقدامی برای ضربه زدن به کشور دریغ نمی‌کنند.
البته این دستاورد مهم و استراتژیک از بی‌مهری برخی از مسئولان داخلی نیز بی‌بهره نبوده، بی‌مهری که گاهی از روی ناآگاهی است و گاهی با آگاهی و با هدف تامین منافع شخصی انجام می‌گیرد.
در این میان عاملان نفوذی دشمن نیز وجود دارند که ماموریت آن‌ها سست کردن پایه‌های امنیت غذایی کشور با تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی یا تاثیر بر تصمیم‌گیران و سیاستگذاران است. نمونه آخر آن سخنان حجت‌الاسلام سید رضا تقوی، نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی، بود که نقل کرد: برخی از مسئولان در واکنش به اعتراض وزیر جهاد کشاورزی به مشکلات گندمکاران گفته بودند"جوش نزن، کشاورزان گندم نکاشتند وارد می‌کنیم"!.
این موضوع شاید سندی دیگر برای تاکید بر اهمیت خودکفایی در تولید گندم و لزوم استمرار آن باشد.
نایب رئیس بنیاد ملی گندمکاران: خودکفایی تولید گندم شاهرگ حیاطی امنیت غذایی کشور است
درباره اهمیت خودکفایی گندم علی‌قلی ایمانی ، نایب رئیس بنیاد ملی گندمکاران ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا خودکفایی در تولید این محصول را شاهرگ حیاطی امنیت غذایی کشور توصیف کرد.
وی گفت: اهمیت خودکفایی گندم آنقدر بالا است که هر خلائی در آن، می‌تواند ناامنی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را به همراه داشته باشد.
ایمانی درباره چگونگی تاثیر عدم خودکفایی گندم در ناامنی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی توضیح داد: گندم مهمترین وعده غذایی خانوده‌های ایرانی است و هر نوع کمبود در عرضه آن می‌تواند نارضایتی و ناامنی اجتماعی را به همراه داشته باشد.
وی ادامه داد: در زمینه اقتصادی؛ اگر همانند اواخر دولت دهم همچنان به واردات 7 تن گندم وابسته بودیم اکنون برای تامین نیاز کشور مجبور به پرداخت دست کم 1.5 میلیارد دلار بودیم.
به گفته وی؛ در شرایطی که کشور با مشکلات شدید ارزی مواجه است خروج این حجم ارز از کشور می‌توانست بر اقتصاد کشور تاثیر بسیار منفی داشته باشد.
ایمانی متوسط قیمت هر تن گندم در بازار جهانی را 200 دلار عنوان کرد و افزود: اگر گندم با ارز نیمایی ( با فرض قیمت هر دلار 11 هزار و 300 تا 11 هزار و 500 تومان) وارد کشور شود هر کیلوگرم گندم 2 هزار و 300 تومان می‌شود.
وی ادامه داد: معمولا 25 تا 30 درصد هزینه حمل و بیمه تا بنادر کشور به هر کیلوگرم گندم اضافه می‌شود، به عبارت دیگر قیمت هر کیلوگرم گندم تا بنادر کشور 2 هزار و 875 تومان می‌رسد.
ایمانی هزینه تخلیه، بارگیری، کرایه حمل از بنادر و انبار را نیز مورد اشاره قرار داد و گفت: با در نظر گرفتن این هزینه‌ها و سود بازرگانان حداقل قیمت گندم وارداتی برای کشور، بیش از 3 هزار تومان خواهد شد که بسیار بالاتر از نرخ یک هزار و 700 تومان گندم داخلی است.
ایمانی با تاکید بر اینکه وابستگی به واردات گندم می‌توانست عاملی در دست دشمنان برای تشدید فشار سیاسی باشد، افزود: هر کشوری که از نظر غذایی وابسته باشد به راحتی قدرت مذاکره در میادین سیاسی را از دست می‌دهد.
نایب رئیس بنیاد ملی گندمکاران ایران تاکید کرد که وابستگی غذایی دست بالا را به دشمنان می‌دهد تا بتوانند امتیاز بگیرد و این اتفاق بابی برای استعمار و چنگ اندازی آن‌ها بر منابع کشورمان می‌شد.
رئیس انجمن خبرگان کشاورزی استان تهران: گفت: نان آنقدر در ایران اهمیت دارد که گاهی قیمت آن سیاسی می‌شود
همچنین قدم‌علی بور بور، رئیس انجمن خبرگان کشاورزی استان تهران، گفت‌وگو با ایلنا درباره اهمیت خودکفای گندم ، گفت: نان آنقدر در ایران اهمیت دارد که گاهی قیمت آن سیاسی می‌شود.
وی ادامه داد: سیاسی شدن یک کالا زمانی است که هر نوع تغییر یا تصمیم در عرضه و قیمت آن تاثیرات گسترده‌ای در بخش‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد.
به گفته بوربور به همین دلایل است که خودکفایی گندم از اهمیت بسیار بالایی در ایران برخوردار است.
وی با تاکید بر نقش خودکفایی گندم بر امنیت غذایی ایران، افزود: علاوه بر موارد ذکر شده خودکفایی گندم در حفظ اشتغال نیز موثر است که نقش مهمی در شرایط اجتماعی و اقتصادی دارد.
بوربور بخشی از آرامش خاطر کشور برای مواجه با شرایط سخت کنونی ناشی از خودکفایی گندم دانست.
وی یادآور شد: خودکفایی در هر بخش به ویژه در بخش غذایی قدرت مانور را به مسئولان یک کشور می‌دهد تا بتوانند در مقابل تهدیدها ایستادگی کنند.
بوربور در پاسخ به انتقاداتی مبنی بر مصرف بالای آب برای تولید گندم، گفت: اعظم گندم تولیدی در کشور با آب سبز(آب باران) است و حجم کمی از آن با آب‌های زیرزمینی، سدها و رودخانه‌ها تغذیه می‌شود به همین دلیل انتقاد مطرح شده درباره پرمصرفی آب برای تولید گندم قابل پذیرش نیست، ضمن اینکه رقم‌های گندمی که به تازگی مورد استفاده قرار می‌گیرد کم آب‌بر هستند.
رئیس انجمن خبرگان کشاورزی استان تهران خواستار نگاه کارشناسی‌تر به موضوع خودکفایی گندم و اهمیت آن در امنیت غذایی و امنیت کشور شد.
سال‌هاست از بین بردن امینت غذایی ایران هدف دشمنان این سرزمین با ارزش برای تسلط بر آن بوده است. تاریخ ایران پر از تجربه‌های است که دشمنان آن با تهدید امنیت غذایی سعی بر به زانو درآرودن مردم و تسلیم کشور داشته‌اند. سیاست‌گذاری‌های درست مسئولان و زحمت بی‌دریغ کشاورزان موجب شده در 4 سال اخیر یکی از مهمترین دستاوردهای کشور یعنی خودکفایی گندم حاصل شود. این دستاورد بزرگ که افزایش امنیت غذایی کشور را به دنبال داشته است از همان ابتدا مورد پسند دشمنان کشور نبوده و به هر نحوی مورد حمله قرار گرفته است. برخی ناآگاهانه با دشمنان همسو شده و به اصلاح آب به آسیاب دشمن می‌ریزند و برخی آگاهانه و عامدانه!
در این میان آنچه اهمیت دارد حفظ استمرار این دستاورد بی نظیر با حمایت از کشاورزان و فراهم کردن رضایت آنان است که همیاری همگان به ویژه سیاستگذاران و تصمیم‌گیران در رده های بالای کشور را می طلبد.