امیرحسن امیری، استادیار گروه شیمی دانشگاه حکیم سبزواری و مجری طرح با اشاره به مصرف بالای سموم آفت‌کش در حوزه کشاورزی و ایجاد آلودگی‌های آبی در مناطق مسکونی مجاور زمین‌های کشاورزی و همچینین بقایای آفت‌کش‌ها در انواع میوه‌ها، استفاده از روش‌های شیمی تجزیه را یکی از ابزارهای کارآمد در سنجش این آلودگی‌ها خواند و افزود: امروزه می‌توان به کمک ابزارهای تجزیه‌ای میزان حضور ترکیبات شیمیایی را در نمونه‌های مختلف تعیین کرد، اما با این‌حال این روش در اندازه‌گیری ترکیبات شیمیایی در نمونه‌های با بافت پیچیده با محدودیت‌هایی مواجه است.
وی ادامه داد: مرحله آماده‌سازی نمونه، یکی از مهمترین مراحل در استفاده از شیمی تجزیه برای آنالیز ترکیبات مختلف به شمار می‌رود. یکی از مراحل آماده‌سازی نمونه استخراج ترکیبات مورد نظر است که معمولا از یک جاذب جهت استخراج ترکیب مورد نظر استفاده می‌شود، بنابراین هرچه این جاذب قدرتمندتر و کاراتر عمل کند، کارایی آنالیز نیز به همان مقدار افزایش می‌یابد.
به گفته وی، در این تحقیق یک چارچوب نانوساختار فلزی- آلی به‌عنوان یک نانوجاذب به‌منظور استخراج ترکیبات سمی و خطرناک ارگانوفسفره سنتز شده و مورد استفاده قرار گرفته است. افزایش سرعت، دقت و کاهش حد تشخیص اندازه‌گیری از مزایای استفاده از این نانوجاذب است.
استادیار گروه شیمی دانشگاه حکیم سبزواری نانوجاذب سنتز شده در این طرح را دارای یک چارچوب نانوساختار متشکل از فلز روی دانست که لیگاند آلی هیستامین به‌عنوان لیگاند ارتباط‌دهنده بر روی این چارچوب متصل شده‌است.
وی اضافه کرد: پس از اتمام مراحل سنتز، این نانوجاذب به کمک آزمون‌های مشخصه‌یابی از جمله پراش پرتوایکس، طیف‌سنجی مادون‌قرمز و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد ارزیابی قرار گرفته و در نهایت نیز کارایی این نانوجاذب برای استخراج آفت‌کش‌ها به کمک دستگاه کروماتوگرافی گازی سنجیده شده است.
امیری خاطر نشان کرد: با توجه به ارزیابی‌های انجام شده، فاکتور تغلیظ این نانوجاذب در بازه ۸۰۳ تا ۹۱۴ قرار دارد، ضمن اینکه حد تشخیص آن نیز بین ۰.۳۰ تا ۰.۲۱ نانوگرم بر میلی‌لیتر گزارش شده است.
نتایج این تحقیقات که حاصل تلاش‌های دکتر امیرحسن امیری و دکتر رضا طیبی از اعضای هیات‌علمی و فاطمه نارنجی ثانی دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه حکیم سبزواری و همچنین عباس آبدار دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه فردوسی مشهد است، در Journal of Chromatography A با ضریب تأثیر ۳.۵۸۵ منتشر شده است.