بیکاری امروز به یکی از مهمترین معضلات است به گونه‌ای که رفع آن به یکی از دغدغه‌های اصلی جوانان ، تبدیل شده است. در چنین شرایطی توجه به اقتصاد مقاومتی و معرفی الگو‌های موفق آن میتواند بارقه امیدی برای رفع بیکاری باشد.
پرورش و تولید شترمرغ یکی از عرصه‌های بسیار سودآور و منطبق بر الگوی اقتصاد مقاومتی است به گونه‌ای که علاوه بر فرآورده‌های گوشتی، پوست، روغن و پر آن نیز ارزش اقتصادی دارد. براساس اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی ایران سومین کشور دنیا از لحاظ تعداد قطعات شترمرغ است.
اقای عزیزی کارآفرین موفق و فعال اقتصاد مقاومتی کردستان است که با داشتن 36 سال سن و تحصیلات دانشگاهی از سال91 وارد عرصه پرورش شترمرغ شده و امسال توانسته است مزرعه خود را از سنتی به صورت نیمه صنعتی و صنعتی تغییر دهد.
عزیزی میگوید: امکاناتی نظیر زمین داشتیم و تصمیم گرفتیم که این امکانات را در زمینه تولید به کار بگیریم، اما با وجود تبلیغاتی که می‌شود حمایت چندانی از تولیدکننده نمی‌شود.
وی میگوید صفر تا صد کار را در مسیری ناهموار و در شرایط سخت به تنهای و به امید رسیدن به هدف و موفقیت طی کردم و توانستم در سال دوم تعداد شتر مرغ ها را از 15 قطعه به 100 قطعه ارتقاع دهم.
این کار آفرین میگوید: در این مسیر و در روزهای اوایل کار توانستم برای 4 نفر ایجاد شغل کنم که با پیشرفت های که تا به امروز در این عرصه داشته ایم تعداد نفرات به 26نفر ارتقا داده شده و همگی با داشتن تحصیلات دانشگاهی در این مزرعه مشغول به کار هستند .
*تولید در کنار صنایع فرآوری و تبدیلی
عزیزی معتقد است: پرورش شترمرغ یک کار دیربازده است و اگر تولیدکننده خود در زمینه کشتار و فرآوری وارد شود، سوددهی خوبی دارد.
وی میگوید: به طور مثال 100 جوجه شترمرغ 100 میلیون تومان هزینه و سرمایه می‌خواهد که پس از پروار شدن هر جوجه را می‌توان یک میلیون و 600 تا 700 هزار تومان فروخت یعنی از هر جوجه 600 هزار تومان سود خالص به دست می‌آید.
این کارآفرین میگوید: درست است که پرورش شترمرغ صددرصد سود است، چون از پوست، پر، روغن و گوشت آن استفاده می‌شود، اما این امر منوط به راه‌اندازی کارگاه‌های فرآوری است یا مکانی که این‌ها را از تولیدکننده خریداری کند، اما متاسفانه تعداد جا‌هایی که پوست یا پر شترمرغ را خریداری کنند بسیار کم است و راه‌اندازی کارگاه فرآوری هم برای تولیدکننده گران تمام می‌شود.
*مشکلات پیش روی تولید
عزیزی بروکراسی را مهمترین مشکل پیش روی تولید کننده دانست و افزود: داشتن قانون فرسوده و پیر در مورد تولیدات مربوط به سالها قبل دومین مشکل یک کار آفرین است که به یک تغییر اساسی نیازمند است.
گرفتن تسهیلات و مشکلات بانکی نیز از دیگر مشکلاتی است که این فعال اقتصاد مقاومتی در این مورد عنوان می‌کند.
عریزی افزود: در ادامه این راه در سال چهارم ما با وجود عدم همکاری و کم کاری مسوولین اداره کل دامپزشکی استان کردستان 140 میلیون ضرر عایدمان شد و مطمن بودم که هر کس دیگری به جای ما بود زمین میخورد و دیگر توان بلند شدن را نداشت اما ما با توکل بر خدا توانستیم با مشکلاتی که صد راهمان بود کنار آمدید و یک بار دیگر به موفقیت رسیدیم.
وی گفت: بعد از مدتی توانستیم این محصول را به کشورهای همسایه مانند اربیل عراق و عمان صادر کنیم و به امید خدا از امسال صادرات ما به کشور های اروپایی که مصرف کننده 70 درصد این گوشت هستند بیشتر خواهد شد.
این کار آفرین موفقیت را در دو حوزه برایمان تعریف کرد و میگوید اگر هر کسی بخواهد به هدفش برسد قبل از هر چیزی باید خود را به عنوان یک فرد موفق بداند یعنی در راه رسیدن به هدف باید هرگز ناامید نشود و کار آفرین توانمند باید بتواند آنقدر در حوزه خود توانا باشد تا به موفقیت های کشوری برسد و من در هر دو حوزه به آنچیزی که مورد نظرم بود رسیدم و توانستم عنوان اولین تولید کننده نمونه غرب کشوری را به خود اختصاص دهم .
وی در پایان افزود: یک کار آفرین زمانی میتواند به معنای واقعی به موفقیت برسد که در حوزه کاری و فعالیتی که انجام میدهد مطالعه داشته باشد و من در این راه توانستم با بومی سازی جیره غذایی شتر مرغ در غرب کشور به عنوان کارافرین برتر برسم.