بازارشکنی‌ها: برخی تولیدکنندگان برای دستیابی به سهم بازار بزرگ‌تر و از میدان به در کردن رقبا با روش‌های باورنکردنی و در اقداماتی مقطعی به بازار هجوم می‌برند و با دادن امتیازهای گوناگون و حتی خودزنی تعادل بازار را به هم می‌زنند.
رقابت غیراخلاقی با تولیدکنندگان هموطن در فرامرزها: کم دیده نمی‌شود که برخی مترصدند شرکت‌های موفق ایرانی در بازارهای سایر کشورها چه می‌کنند تا با مراجعه به طرف‌های تجاری آنها، آنچه به سختی و صرف زمان و اعتبار به دست آمده را به سهولت از آن خود کنند.
بدنام کردن رقبای داخلی: آن هنگام که برخی حین ورود به بازار یا در جریان رقابت تجاری در خود توان رقابت نمی‌بینند، محصولات رقبا را دستکاری یا مشابه فاقد کیفیت آن را تولید و در بازار توزیع می‌کنند یا در رسانه‌ها شایعاتی را رواج می‌دهند و فیلم‌هایی را پخش می‌کنند تا به اعتبار و بازار رقیب لطمه بزنند. البته نمی‌شود کتمان کرد که موارد واقعی هم وجود دارد، اما رد این بازی بد را در سال‌های قبل کم ندیده‌ایم.
آفت‌زدگی ماکارونی‌ها، برنامه‌سازی علیه کیفیت لبنیات تولیدی برخی استان‌ها، جاسازی قرص در کیک‌ها، آلوده کردن شیرینی و شکلات‌ها به تخم و لارو حشرات، وجود لخته در آب میوه‌ها، ماجرای کنسروهای تن ماهی، برنج‌های آلوده، گوشت‌های آلوده، اتهام استفاده از گوشت‌های غیرمجاز در تولید فرآورده‌های گوشتی، اتهام استفاده از ذرت‌های آلوده به افلاتوکسین در اسنک‌ها و...!
میدان و شرایط سخت کار و تولید که در آن قرار گرفته‌ایم، نباید تولیدکنندگان کشور را از رقابت در پیشرفت، به تخریب و کارشکنی علیه هم دچار کند، بلکه هرچه شرایط بد و بدتر شود، باید با چشمانی بازتر و ذهن‌هایی هوشیارتر و ریسک پذیری بالاتر با وضعیت روبه‌رو شده و همکاری‌ها و کار گروهی را پیگیری کنیم.