به هرروی آنچه که درگفتار اخیر دبیرکل سازمان ملل متحدUN آمده، تخمینی بزرگ تراز آن است که تاکنون گفته شده است، اومی گوید بر اثر فجایع طبیعی در نیم سده گذشته، بیش از ۱۰هزار فاجعه طبیعی در جهان رخ داده است که ۳هزار میلیارد دلار خسارت ایجاد کرده است، در همین حال اگر سامانه های هشدار برای خساراتی همچون سیل و خشکسالی وجود داشت، چه بسا ۳۰درصد این خسارات قابل پیشگیری و کنترل بود.
(برای تصوری بهتر از این عدد می توان به حادثه ۱۱ سپتامبراشاره کرد که نیمی ازحدود ۸۰ میلیارد دلار خسارت مالی را شرکت‌های بیمه، به عنوان بزرگ ترین خسارت تاریخ صنعت بیمه جهان جبران کردند).
بخش مهمی ازاین حجم خسارت مستقیمابه کشاورزی ومنابع طبیعی وارد شده وغذای بسیاری از مردم را از دسترس خارج کرده است. این درحالی است که یگانه ساز و کار مشارکتی برای جبران بخشی از این خسارات،”بیمه کشاورزی” است که مورد توصیه وتاکید سازمان ملل متحد(FAO) و بانک جهانی (World Bank) است.
در میهن ما همچون صد کشور دیگر، بیش از ثلث قرن است که نهال بیمه کشاورزی در نهاد بانک کشاورزی غرس شده واینک درخت تناور، کارآمد و روزآمدیست که تقریبا تمامی محصولات وفعالیت های کشاورزی کشور را زیرپوشش حمایتی خود دارد و با حمایت مضاعف قوای سه گانه، رسانه ها و مردم می تواند پوشش خود را توسعه داده وبخشی از خسارات وارده را جبران نماید.
فراموش نکنیم، در نبرد نابرابر کشاورز نحیف و بی مهری اقلیمی که بخشی ازآن، متوجه خود انسان است، بیمه کشاورزی در جهان و ایران، یاریگر امنیت غذایی است و امنیت غذایی، مهم ترین مولفه امنیت ملی در هر کشور است.