اعضای این صنف بازار شب عید سال گذشته را از دست دادند و سرمایه زیادی از ایشان تباه شد با این حال امیدوار به بازار امسال، چشم‌انتظار حضور مشتریان در هفته آخر اسفندماه هستند. رئیس اتحادیه آجیل و خشکبار تهران درباره بازار شب عید امسال اظهار کرد: برای صنف آجیل و خشکبار هنوز وقت هست و به شکل سنتی اصل فروش همکاران ما دهه انتهایی اسفندماه، است. این کالا جزو اولویت‌های سوم به بعد مصرف‌کنندگان قرار دارد.
کاهش 60 درصدی فروش آجیل
مصطفی احمدی درباره چشم‌انداز فروش آجیل در بازار شب عید گفت: «سال گذشته که تعطیل و نابود شدیم و هیچ کاسبی نبود اما اگر سال ۱۳۹۷ را ملاک یک سال معمول کاری بدانیم حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد فروش کمتری خواهیم داشت. البته به این چشم‌انداز خوش‌بین هستیم و امیدواریم تا همین میزان فروش اتفاق بیفتد تا اعضای صنف بیشتر آسیب نبینند.» او درباره انواع عرضه آجیل به شکل‌های غیرقانونی مانند فروش پشت وانت‌بار در جاده‌ها و کمربندی شهرها توضیح داد: «هیچ ارزانی بی‌دلیل نیست.
این وانت‌ها، نه مورد تایید بهداشت و نه اتحادیه هستند. وانتی‌ها در بازار به دنبال اجناس بی‌کیفیت هستند؛ اجناسی که ۴۰ تا ۵۰ درصد افت کیفی و قیمتی دارند. برای نمونه بادام زمینی از محصولاتی است که ماندگاری کمی دارد اما وقتی بو داده می‌شود ۳ تا ۴ ماه می‌ماند وگرنه ظرف ۱۰ تا ۱۵ روز کهنه می‌شود. وانتی‌ها در بازار دنبال اجناسی هستند که اصلا فروش نرفته‌اند و آن را با قیمت پایین می‌خرند اما در اقناع مصرف‌کننده و مشتری دلایل دیگری مبنی بر ارزان‌فروشی خود مطرح می‌کنند. می‌گویند چون اجاره مغازه و مالیات و هزینه کارگر نداریم به این قیمت می‌فروشیم. اینها بهداشت را رعایت نمی‌کنند و چه بسا با سلامت مردم بازی می‌کنند؛ چون در فضای باز، خاک و دود و انواع آلودگی‌ها وجود دارد. این در حالی است که اعضای صنف موظف به رعایت پروتکل‌ها هستند. از سوی دیگر اگر مصرف‌کننده‌ای از کیفیت کالا ناراضی باشد و بخواهد سراغ وانتی برود شب بعد در همان منطقه حضور ندارد و جایش را تغییر داده است.»
رئیس اتحادیه فروشندگان آجیل و خشکبار فروش روزهای فعلی را نسبت به سال گذشته بهتر عنوان کرد و در ادامه به تشریح شرایط دشوار ادامه بقای همکارانش پرداخت: «دولت و ستاد ملی کرونا اذعان کردند که صنف ما جزو اصنافی بود که بیشترین آسیب را از کرونا متحمل شد و ما در رده متضرران قرار گرفتیم اما از لحاظ مالیاتی صنف ما را هم‌رده اصنافی محاسبه کردند که طی یکسال گذشته فروش بهتری داشته‌اند مانند داروخانه‌ها. البته قرار شد اعضا نظراتشان را نسبت به رفع آسیب ارائه کنند و اتحادیه ما هم نظراتش را ارائه کرد اما هیچ اعتنایی به آن نداشتند. یک قانون همگانی بدون درنظرگرفتن خسارت‌ها عنوان کردند و گفتند مالیات همه واحدهای صنفی که تا این مبلغ درآمد داشته‌اند طبق این ضرایب و آنها که درآمد بیشتری داشتند طبق آن ضرایب محاسبه کرده‌اند.
این در حالی است که همکاران ما به شکل سنتی محصولاتشان را در دی‌ماه خریداری و در بهمن‌ماه فرآوری می‌کنند تا در بازار اسفند بفروشند. سال گذشته هم همین کار انجام شد. چون شب عید بهترین بازار سالانه صنف آجیل‌فروش است، همه سرمایه به محصول تبدیل شد و این محصولات فرآوری شده در مغازه‌ها و انبارها ماند و ما خانه‌نشین بودیم و سرمایه خیلی از همکاران از دست رفت. برای همین امسال محتاط‌تر شده‌ایم و نسبت به سال ۱۳۹۷ حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد خرید و آماده‌سازی محصول داشتیم و اگر مردم بخواهند به همان میزان دو سال پیش خرید کنند همکاران ما نمی‌توانند پاسخگو شوند.
امسال سرمایه‌ای برای اعضا نمانده تا با آن خرید کنند و اغلب خریدها به شکل اعتباری است؛ یعنی طرف جنس خریده و چک آن را برای نیمه دوم فروردین پرداخته است.» او درباره پرداخت تسهیلات دولتی به اصناف آسیب‌دیده در ادامه سخنانش اضافه کرد: «دولت برای هر کارگر بیمه‌شده ۱۲میلیون تومان پرداخت کرد. این در حالی است که پرداخت زیر ۲۰۰ میلیون تومان هیچ کمکی به همکاران آجیل‌فروش نمی‌کرد. از سوی دیگر هر آجیل‌فروشی با یکی دو کارگر سر می‌کند و صرفا دو ماه آخر سال نیروی کاری اضافه می‌کند و بعد از بازار شب‌عید آنها مرخص می‌شوند. همکاران ما در پی این تسهیلات نرفتند چون دردی از ایشان دوا نمی‌کرد. دولت اگر قبوض پرداختی این فروشگاه‌ها را رصد می‌کرد و برای مثال هزینه برق را به ایشان می‌بخشید کمک بهتری بود.
دولت می‌توانست از اداره برق استعلام متوسط مصرف انرژی را بگیرد و همان مبلغ را پرداخت کند.» احمدی درباره فشار تحریم‌ها به دولت و درک متقابل این وضعیت توسط اصناف افزود: «تحریم‌های ظالمانه دولت را تحت فشار قرار داده و اصناف این مساله را درک می‌کنند اما افزایش قیمت‌ها در همه بازارها فشار بیشتری به تولیدکنندگان و در نهایت به مصرف‌کنندگان تحمیل می‌کند.» او در ادامه با اشاره به روال اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته اظهار کرد: «در ایران می‌گویند مالیاتی که از صنوف گرفته می‌شود نسبت به بودجه کشور حدود ۲ درصد است. اگر این واقعیت دارد اصلا مالیات را به اصناف می‌بخشیدند.
این درصد در اقتصاد کلان رقمی به‌حساب نمی‌آید. در کشوری مانند آلمان حدود ۸۰ درصد اقتصاد در بخش بنگاه‌های کوچک و متوسط اقتصادی شکل می‌گیرد و برندهای بزرگ و بین‌المللی صرفا ۲۰ درصد اقتصاد را در اختیار دارند. تفاوت ۸۰ درصد اصناف در آلمان با ۲ درصد در ایران قابل مقایسه نیست. در آنجا اصناف به‌طور واقعی حمایت می‌شوند و نقدینگی در سطوح پایین جامعه به گردش در می‌آید و همه شهروندان از این گردش پول منتفع می‌شوند.» رئیس اتحادیه فروشندگان آجیل و خشکبار تهران درباره پرداخت تسهیلات و حمایت‌های مالی دولت افزود: «اگر دولت به جای پرداخت هزار تومان به هزار نفر این مبلغ را به ۱۰ نفر پرداخت کند تا بتوانند سرپا شوند برای اقتصاد کاربردی‌تر است. چند بنگاه جان بگیرند و گردش پول در بازار اتفاق بیفتد و در مرحله بعد چند واحد صنفی دیگر. به‌نظر این روش کمک برای صنوف کارآمدتر است.»