آنطور که برخی فعالان این صنعت گفته اند تنها ۳۵ درصــد از ظرفیت موجود صنایع غذایی برای تأمین نیاز داخلی کافی است و بقیه این ظرفیت می تواند در جهت ارزآوری، اشتغال و توسعه پایدار به کار گرفته شود و دوباره به دوران قبل از نفت باز گردیم که عمده درآمد ارزی کشور و بودجه دولت از محل صادرات محصولات کشــاورزی و غذایی تأمین میشد.
اگرچه در کنار رشد صادرات صنایع غذایی، انتقادهایی در رابطه با اثر افزایش صادرات بر رشد قیمتهای داخلی مطرح شده و محدودیتهای مختلفی در مسیر صادرات، نقل و انتقال کامیونها و حتی ممنوعیت خروج کامیون به عراق مطرح شده، اما در نهایت اقتصاد ایران ناگزیر به انتخاب این راهبرد برای رشد درآمد ارزی است و حتی با وجود رشد قیمتها نمی توان به نقش صنایع غذایی در صادرات و ارزآوری به کشور بی توجه بود. ضمن آن که این محدودیتهای صادراتی عملا هم کمکی به کاهش قیمتها نکرده اســت. نکته مهم دیگر این است که بخشنامه ها و محدودیت ً های صادراتی، عملا باعث لطمه خوردن به اشتغال و درآمد و گردش مالی و ســرمایه گذاری در صنایع غذایی می شود و طیف گســترده ای از فعالان و نیروی کار این صنعت را با مشکل مواجه خواهد کرد و مزیت ها و درآمدزایی و ظرفیتها را محدود خواهد کرد.ایران در طول تاریخ همواره یکی از کشورهای عمده تولید غلات و مواد غذایی و دارویی بوده و حتی برخی کارشناســان، تکامل گنــدم را به ایران و منطقــه الموت قزوین نســبت دادهاند. پادشاهان در ســنگ نوشته های تاریخی گفته اند که ایران کشوری است که مردم نان گندم می خورند و زعفران و عطر و طعم غذا و میوه و کالای ایرانی عالم گیر شده است.
این موضــوع حکایــت از آن دارد که انــواع غلات و محصولات مرغوب در ایران تولید می شــود و به امنیت غذا اهمیت داده شده اســت. حتی روزگاری سیستان و بلوچستان که اکنون کم آب و خشک است انبار غله ایران بوده است. نقش آب و کشــاورزی حتی در الهه ها و رب النوع ها و زندگی و مسیر شکل گیری روستاها مؤثر بوده و چند برابر کل جادهها در ایران قدیم قنات و جوی آب حفر شده است. نقش کشاورزی و امنیت غذایی تا جایی بوده که قبل از نفت مهمتریــن منبع در آمد ارزی ایران در بودجه های سالانه صادرات انواع خشکبار بوده است. تحولات بزرگ اجتماعی از اصلاحات ارضی و تقسیم زمینهای خالصه متعلق به شاه به مردم تا موضوع آب و کشت دیم و خان ها و کارآفرینهای بزرگ، همگی مرتبط به صنایع غذایی بوده است. اکنون نیز سالانه بیش از ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تن گندم از کشــاورزان خریداری و بیش از ۳ هزار میلیارد تومان پول پرداخت میشود که نشان دهنده استراتژیک بودن تولید کشاورزی در ایران است که باید به اهمیت صنایع غذایی توجه ویژه داشت.
براین اساس در مقطع کنونی اقتصاد ایران با وجود ۸۰ میلیون جمعیت و اهمیت امنیت غذایی و تأمین درآمد ارزی از محل صنایع غذایی به جای نفت نیز باید توجه داشت که سیاستها و راهکارهای مالی و پولی و تجاری باید به تقویت و نقش صنایع غذایی کمک کند تا اقتصاد ایران بتواند از گذرگاههای تاریخی کنونی عبور کند.
با این مقدمه باید به مهمترین عامل علامت دهی به بازار صنایع غذایی یعنی قیمت نگاه ویژه داشت زیرا هر اخلال یا عامل رشــد و سیاستی بدون توجه به مکانیزم قیمتها و نرخ ها نمی تواند صنایع غذایی را در ایران امروز حمایت کند.