بر اساس آمارها، نیاز سالانه کشور به شکر به عنوان یک کالای اساسی ۲.۲ میلیون تن است که اکنون میزان قابل توجهی از این محصول از محل تولید داخلی و مابقی کسری از محل واردات هر ساله تامین می شود.
آمار مصرف مواد غذایی در کشور نشان می دهد که مصرف سرانه قند و شکر خانوارهای ایرانی بالاتر از میانگین جهانی و بیش از مقدار توصیه شده در سبد غذایی است، به طوری که سرانه مصرف شکر در دنیا ۱۹.۵ کیلوگرم است، در حالی که براساس برآوردهای وزارت جهاد کشاورزی، سرانه مصرف شکر در ایران ۲۹ کیلوگرم بوده که اخیرا به حدود ۲۴ کیلوگرم رسیده است.
به طور قطع مصرف بهینه مواد غذایی در کاهش واردات موثر است، اما اقدامات وزارت جهاد کشاورزی دولت سیزدهم مبنی بر برنامه افزایش تولید، تعیین مناسب نرخ خرید تضمینی چغندرقند و نیشکر و حمایت از تولیدکنندگان داخلی نقش موثری در افزایش تولید شکر و کاهش واردات این محصول داشته است.
طبق آمارهای گمرک جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۲ حدود ۷۲۶ هزارتن شکر به ارزش ۴۷۷ میلیون دلار وارد کشور شد که نسبت به سال ۱۴۰۱ بیش از ۵۰۰ هزار تن کاهش واردات را نشان می دهد. این درحالی است که در سال ۱۴۰۱ نزدیک یک میلیون و ۲۶۵ هزار تن به ارزش ۶۸۵ میلیون دلار شکر وارد کشور شده بود.
۸۰ درصد تولید جهانی شکر برپایه نیشکر است. این محصول در ۱۲۰ کشور جهان تولید می شود که پیشگامان تولید صنعت قند و شکر جهان برزیل، هند، اتحادیه اروپا، تایلند، چین، ایالات متحده آمریکا، روسیه، پاکستان، مکزیک و استرالیا هستند.
در این میان ایران نیز تمام تلاش خود را دارد که نیاز داخلی خود به این محصول را تامین کند و دیگر نیازی به واردات نداشته باشد تا ارزی از کشور خارج شود.
پیش از این شکر به عنوان کالای اساسی دریافت کننده ارز ترجیحی بود که به تازگی ارز ترجیحی آن حذف شده، بنابراین قیمت مصوب این کالا برای مصرف کنندگان در هر کیلوگرم به ۴۲ هزارو ۵۰۰ تومان تغییر یافته است.