کشور چین با تولید 21 میلیون تن پیاز اولین تولیدکننده این محصول و هند با تولید هشت میلیون و 200 هزار تن دومین تولیدکننده این محصول در جهان به شمار می‌رود و پس از آن آمریکا، پاکستان، ترکیه و ایران قرار دارند.
حدود 25 درصد از اراضی پیاز به صورت آبی و بقیه به صورت دیم آبیاری می شود.
بیشترین سطح زیرکشت پیاز متعلق به استان آذربایجان شرقی بوده که 24 درصد تولید از این محصول را دارد و پس از آن استان‌های اصفهان، فارس، سیستان و بلوچستان، خراسان، هرمزگان و خوزستان بیشترین تولید این محصول را دارند.
سالانه حدود دو میلیون تن پیاز به عنوان مصرف تازه‌خوری استفاده می‌شود و 35 درصد آن (حدود 700 هزار تن) که باید برای جمع‌آوری آن و جلوگیری از زیان کشاورز برنامه‌ریزی شو.
خرید تضمینی، شکل‌گیری صادرات و انبار‌داری محصول از جمله راهکارهای مطرح هستند که تاکنون چندان جوابگو نبوده و زیان‌هایی را برای کشاورزان و مصرف‌کننده در بر داشته است.
چراکه در یک برهه‌ای از زمان این محصول در مزارع جنوبی کشور به دلیل افت شدید قیمت برداشت نمی‌شد و از کشاورز کیلویی 50 تومان خریده می‌شد و در برهه‌ای دیگر قیمت آن به کیلویی1200 تومان افزایش می‌یابد و ویترین مغازه‌ها می‌شود.
با توجه به اینکه خرید تضمینی اقدامی مسکن و موقت است و صادرات نیز مشکل بازاریابی و بسته‌بندی را دارد باید برای نگهداری و ایجاد فرصت مناسب برای عرضه این محصول در بازار، انبارها و سردخانه‌های مناسب تهیه کنیم تا در زمانی که این محصول به قیمت متعادل رسید در بازار عرضه شود.
به گفته مدیرکل دفتر امور صنایع کشاورزی حدود 30 میلیارد تومان اعتبار در این بخش لازم است بتوان انبار و سردخانه مناسب برای نگهداری پیاز با اولویت در سه منطقه هرمزگان، خوزستان و جیرفت راه‌اندازی شود تا داستان تکراری عرضه فراوان پیاز و سیب‌زمینی در یکسال فروکش کند.
ایسنا