سیامک حبیبی-عضو هیات مدیره انجمن واردات مواد غذایی و آشامیدنی، بخشنامه های آشفته و متعد اخیر را گردابی برای بلعیدن تولید ملی دانست و اضافه کرد: واقعا چه معنایی دارد که یک
روز واردات یک ماده را ممنوع اعلام میکنند،روز دیگر آزاد،بعد ثبت سفارش را
با همان مکانیزم «تصمیمات عجولانه و فی البداهه» متوقف میکنند و سپس برای
صادرات محدودیت و تعرفه قرار میدهند؟ یک روز واردات بدون انتقال ارز را هدف
تصمیمات ناگهانی قرار میدهند و روز دیگر آنرا به شیوه دیگر مقبول اعلام
میکنند. روی سخن من با موضوع حساس و سرنوشت ساز تامین مواد اولیه مصرفی
برای کارخانجات صنایع غذایی کشور است.
اگر
حمایت از صنایع غذایی به شایستگی صورت میگرفت و در حد شعار و جمله سازی
باقی نمی ماند،
کشور ما توانایی آن را داشت که بیش از جمعیت کشور را تحت
پوشش صنایع غذایی خود بگیرد
وی ادامه داد:آیا واقعا با این شرایط میتوان به گردش چرخ های تولید صنایع
غذایی کشور که نیمی از مواداولیه مصرفی آن وارداتی است،چشم امید داشت؟اگر
حمایت از صنایع غذایی به شایستگی صورت میگرفت و در حد شعار و جمله سازی
باقی نمی ماند،کشور ما توانایی آن را داشت که بیش از جمعیت کشور را تحت
پوشش صنایع غذایی خود بگیرد و برای مسلمانان دنیا غذای حلال تهیه کند.آیا
امروز وضعیت صنایع غذایی ما در این مسیر گام بر میدارد.
در زمان حاضر 110 میلیون تن محصولات کشاورزی فرآوری شده در کشور تولید
می‌شود و در یک برنامه مدون که از سوی وزارت جهاد کشورزی ارائه شده برای کل
کشور افزایش 24 میلیون تنی محصولات فرآوری شده پیش‌بینی شده است.آیا با
این اوضاع و احوالی که بر سر تامین مواد اولیه مصرفی کارخانجات صنایع غذایی
آورده شده،آینده روشنی برای این صنعت قاب تصویر است؟