برند سازی برنج ، اصلی بی بدیل!!

خانوار ایرانی حتی با حضور چشمگیر برنج های وارداتی همچنان به مصرف برنج ایرانی به خصوص برنج مازندران علاقمند هستند و هیچ خانواده ایرانی را نمی یابی که برنج خارجی را به برنج مازندران ترجیح دهد ، این نه از روی تعصب و نه از مدل گرایی است کیفیت بالای  این برنج دلیلی بر علاقمندی خانوار ایرانی است، برنجی که نتیجه زحمت ماهها کاشت ، داشت و برداشت کشاورزان مازنی است و زمانیکه باید نتیجه این زحمت را در فروش محصولشان کسب کنند، مجبورند محصولشان را دودستی تقدیم دلالنی کنند که سود اصلی فروش برنج را به جیب میزنند.

عدم خرید تضمینی برنج و حضور دلالان و تجار که با برندهای غیرقانونی اقدام به خرید دهها تن برنج و انبار و بسته بندی آن میکنند  دلیلی است تا برنج مازندران با قیمت گزاف در بازار پخش شود.

 برنج مازندران آنقدر با کیفیت است که دلالان برای اختصاص بهترین نوع برنج مازندران جهت کسب مشتری بیشتر اقدام به برند سازی و انحصار محصول دهها هکتار اراضی شالیزاری می کنند!! جالب است که این برندها تحت نظارت هیچ نهاد نظارتی و بهداشتی قرار نداشته و فقط جنبه جلب مشتری و انحصار نوعی از کیفیت برنج در منطقه ایی خاص از مازندران دارد.

حال چرا دولت که با بحث برنج های آلوده گریبانگیر است و برنج مازندران را هم آلوده میداند به برندسازی برنج داخلی توسط تولید کنندگان اقدام نمیکند تا در نظارت و قیمت گذاری برنج دچار سردرگمی نگردد؟؟ چرا باحمایت از برند سازی توسط تولید کنندگان این محصول با ارزش دست دلالان را از بازار برنج قط نمیکند؟؟

برند سازی برنج یکی از بهترین روشهایی است که دولت میتواند با تکیه به نیروی داخلی جهت ساماندهی نظارتی و بهداشتی برنج نسبت به ان اقدام کند، اگر دولت برای هرمقدار از زمین های شالیزاری تسهیلات در اختیار تولید کنندگان و سرمایه گذاران جهت احداث کارخانه های تولید برنج صنعتی اختصاص دهد دیگر برنج مازندران به دست دلالان نمی افتد و تحت نظارت دستگاههای نظارتی و بهداشتی برنج با کیفیت و بهداشتی تولید و در بازار پخش میگردد.

این گونه دولت میتواند به کیفیت و بهداشت برنج داخل اعتماد و بجای قراردادن برنج خارجی در سبد کالا از برنج داخلی استفاده کند.

 با استفاده از این راه حل می توان با یک مدیریت درست و برنامه ای تنظیم شده در کوتاه مدت دلالی برنج داخل را تا حدود زیادی کاهش داد و در جهت کاهش و ثبات قیمت برنج گام برداشت و از برند ها و مقدار و چگونگی تولید برنج داخل اطلاعات کافی داشته باشد  بدین صورت دولت میتواند نسبت به استفاده از برنج داخلی در سبد کالا مردد نباشد.

برنج مازندران که پس از برداشت و بدون ورود به کارخانه چنین کیفیت مطلوبی دارد یقینا با ورود به صنعت و افزایش داده های بهداشتی در آن ، کیفیتی دوچندان به خود میگیرد و میتواند بازار داخل را به خود اختصاص دهد و دیگر نیازی به واردات برنج خارجی نباشد ، هم اکنون نیز اراضی شالیزاری کشور قادر به گسترش و افزایش تولید هستند اما به دلیلی بی اعتمادی و بی توجهی دولت مورد کم لطفی و کم توجهی قرار گرفته و مدتهاست در دام دلالانی قرار دارد که سودهای کلانی از این عرصه به جیب زده اند.

امید است در بحث برند سازی برنج که این روزها در مباحث کارشناسی بسیار مورد توجه قرار گرفته تدبیری اندیشیده و نسبت به آن سیاست اجرایی در پیش گرفته شود .

حسین زحمتکش / فودنا